korkunçlu aksiyonlu ve gerçek bir hikaye

Şimdi yola çıkacaz sessiz olmanız gerektiğini biliyorsunuz bundan sonra kimse konuşmayacak dedi hoca.
Tamam anlamında kafa salladık.
Şimdi gömüye nereden gidecez diye sordu hoca.
Özkan: şuu.. diyecek oldu ama hatasını anlayıp sustu.
Hoca sakın ha sakın birdaha konuşmayın dedi.
Özkan yaptığı hatayı örtbas edercesine eliyle gösterdi gideceğimiz yönü.
Üçümüz de çığlıkların geldiği tarafa yürüdük. Ormanın içinde yaklaşık 10 dakika yürüdük. O tiz çığlığı henüz duymamıştık. Elli metre
kadar daha yürüdükten sonra geniş bir açıklığa çıktık. O anda kaskatı kesildim neredeyse hocanın söylediklerini unutup avazım
çıktığı kadar bağıracaktım. Özkanın da yerine çakılıp kaldığını gördüm. Ama hoca ise sanki gördükleri çok normalmiş gibi duasını
sürdürüyordu. Ulan ne soğukkanlı gamsız bir adam bu amk diye aklımdan geçirerek hemen önümdeki görüntüye bakmamaya çalıştım...

Geniş açıklığın tam ortasında binlerce cin toplanmıştı ve dört bir yandaki ormanlardan bir o kadarı da akın ediyordu. Kalp atışlarım
sanki bir kilometre öteden duyuluyordu. Hoca yürümemizi işaret etti.
Ama tabi önce bunu kendisinin başarması gerekiyordu.
Cinlerin ne yaptığı bulunduğumuz mesafeden pek belli olmuyordu. Yeni gelenler ortada toplananlara katılıp anlaşılmaz seyler yapıyorlardı.
Ama hiçbiri şu anda burada olmaması gereken üç kişiye bakmıyordu.
En sonunda yürüyecek kadar cesaret topladık ve hareket ettik. Gömünün bulunduğu yere gitmek için cinlerin toplandığı meydandan geçecektik.
Tansiyon fazlasıyla artmıştı ama içimizi rahatlatan iki şey vardı: Birincisi hocanın dualarına olan inancımız ikincisi ise gömüydü.

Cevap vermiyim hikayeme odaklanayım diyorum ama bundan daha hızlı yazarsam kalite bozulur. Birşeyleri yazmayı unuturum ve olay sürükleyiciliğini kaybeder..
Biraz daha sabır daha hızlı yazmaya gayret edecem

Artık yanımızdan birsürü cin geçiyordu ama hiçbiri bizi görmüyordu. Sol tarafımızda kalan ormandan hala onlarca cin geliyordu. Onlara
bakmaktan baska bişey yapamıyordum boyları oldukça kısaydı ve renkleri yeşil gözüküyordu.
Yüzlerini görmeye çalıştım ama basarılı olamadım. Ama cinlerin hareketlerinden üzüntülü bir havada olduklarını anladım.
Ömrüm boyunca korkunç hikayelerinden baska birşey bilmediğim cinleri şimdi canlı canlı görüyordum ve tam yakınımdan geçiyorlardı. Cinlerin toplandığı meydana daha da yaklaştık. Çok kalabalık olmalarına ragmen seslerini duyamıyordum. Tek duyduğum sey sıkışan kalbimin sesiydi.
Birden durduk.
Buradan cinlerin neden üzgün olduğu görülüyordu. Nedenini anladığımızda korkumuz bir kat daha arttı...

Küçük yeşil yaratıklar üstü yeni örtülmüş bir toprak yığınının basında ağlaşıyorlardı. Bu bir cenaze töreniydi. Tüm cinler mezarın
başında üzüntüsünü belli eden hareketler ediyorlardı. Orada daha fazla kalamadık hızlı adımlarla yolumuza devam ettik.
Çok az yolumuz kalmıştı. 5 dakikalık hızlı bir yürüyüşün ardından gömünün bulunduğu söylenen yerdeydik.
Sanki birisi çevredeki ağaçları keserek alanı temizlemişti ve çevrede garip şekilli iri kayalar vardı. Bu kayaların bazıları insan şekline benziyordu ve sanki ellerini af dilercesine havaya kaldırmışlardı.
Buraya altın bulmaya gelen birinin paranoyaklığını taşıdığımı düşündüm ve bu konuda daha fazla kafa yormadım.
Hoca sürekli dua ediyordu. Özkan ise definenin hemen yanı basında bulunduğu söylenen kare şeklindeki devasa kayayı bulmuştu.
Ufak bir hesaplama yaptı adımlarını saydı ve işte define tam burada dercesine ayağını toprağa vurdu.
Tam o esnada o tiz korkunç çığlık geceyi yırttı...

Hafiften başımı eğdim. Bu korkunun bana yaptırdığı istem dışı bir hareketti.
Hoca duasına hala devam ediyordu bize baktı ve asla konuşmamamızı belirten bir hareket yaptı.
Hoca gömünün yakınına gidip duasına devam etti.
Korkunç çığlık yeniden duyuldu.
Bu seferki acı çeken bir yaratığın gırtlağından çıkıyormuş gibiydi. Çığlık ne kadar korkunç olursa olsun hoca aldırış etmeden ellerini havaya kaldırmış duasına devam ediyordu. O esnada bana döndü. Gömünün bulunduğu yeri kazmamı işaret etti. Ve hemen duasına geri döndü. Ben kazmayı alıp toprağa vurdum. Tiz çığlık yine duyuldu. Kazmayı her vuruşumda sanki toprak çığlık atıyordu...

Yaklaşık on dakika kazdım. Çok yorulmuştum. Özkana biraz da sen kaz dercesine işaret yaptım.
O devam etti kazmaya ben yere oturdum dinlenmeye basladım. Hoca hala duasını ediyordu.
Bu kadar emeğin ardından bu gömüyü bulmak artık hakkımız diye düşündüm.
Eğer bulamazsak asla bir daha böyle bir işe bulaşmayacağıma yemin ettim. Sonra birden önümdeki ormanda bir çıtırtı duydum.
O tarafa doğru bakınca bir gölge gördüm. Önce yorgun gözlerimin bir oyunu olduğunu sandım ama gölge bir agactan diğerine hareket etti ve kayboldu...

Beyler kafam gibiliyo şu anda migrenim azdı yine sanırım. Son yarım saattir böyle. Sabredip yazmaya çalıştım ama artık dayanamıyorum.
Bu ağrının geçmesi için uyumam lazım..

Son bir entry girip uyumaya gidecem iki saat sonra uyanmaya çalışacam sizler için(uyanamayabilirim garantisi yok) ya da
Üç tane entryi oldukça seri bir şekilde yazcam ve önümüzdeki gece anlatmaya calışacam.

Hangisini seçiyosunuz yapın oylamanızı hızlı olun..

Beyler o zaman son partı girip yatıyorum. Bu gece 23:00 da tam buradayım hikaye kaldığı yerden akacak. iyi geceler hepinize uyumadan felak ve nas surelerini okuyun pişman olmayın.

Kalbim daha hızlı atmaya basladı hemen gözlerimle ormanı taradım. O gölge yeniden ortaya çıktı.
özkanın ve hocanın arkasında kalıyordu ve gittikçe yaklaşıyordu. Kalbim artık deli gibi çarpıyordu. Bir sorun çıkacağına o kadar emindim ki dizlerimin bağı çözüldü. Ve beynim konuşmamamı emretmişti adeta dilim tutulmuştu.
Gölge özkanın hemen arkasındaki ağaçlarda durdu bir an.
Artık mantıklı düşünemiyordum olduğum yere çakılıp kalmıştım ve arkadasımı da uyaramıyordum. Ve sonra gölge birden ağaçların arasından çıktı...

@114 yarıda falan bırakmadım bugün saat 23.00 da devam edeceğimi söylemiştim.

@113 amcık yazacaksan da komik yaz bari yüz kaslarım kımıldamadı

Evet beyler ben dr whiskey toplaşın yamacıma hikayeme kaldığım yerden devam ediyorum. Ama önce kimler burada reservelerinizi alın da bir göreyim..

Kalbım daha hızlı atmaya basladı hemen gözlerimle ormanı taradım.
O gölge yeniden ortaya çıktı özkanın ve hocanın arkasında kalıyordu ve gittikçe yaklaşıyordu.
Kalbim artık deli gibi çarpıyordu. Bir sorun çıkacağına o kadar emindim ki dizlerimin bağı çözüldü. Ve beynim konuşmamamı emretmişti adeta dilim tutulmuştu.
Gölge özkanın hemen arkasındaki ağaçlarda durdu bir an. Artık mantıklı düşünemiyordum olduğum yere çakılıp kalmıştım ve arkadasımı da uyaramıyordum.
Ve sonra gölge birden ağaçların arasından çıktı...

Lan yine mi kendi kendime anlatıyorum amk.

Neyse yarım saat sonra anlatayım daha çok kişi gelmiş olur.

Evet beyler tekrardan buradayım söz verdiğim gibi saat 23de hikayeme devam ediyorum.

Gölgeyi görünce rahatladım. Çünkü bu sadece bir yabani bir köpekti.
Eğer karşımda gömüyü koruyan cini görseydim heralde çığlık atardım ama bu sadece bir köpekti. Şu anda bir köpek beni korkutamazdı.
Ama köpek hızla özkanın arkasına yaklaştı.
Köpeği artık daha yakından görebiliyordum ve işte o anda şok oldum. Tüm tüylerim diken diken olmuştu.
Köpeğin gözleri kan kırmızısıydı...

işte kırmızı gözlüyle karşılaşmıştım. Belki de on saniye sonra özkanın hemen yanında olacaktı.
Korkudan dona kaldım önce kıpırdıyamadım.
Bu esnada özkanla hoca gömüyü çıkarmıştı. Gömü hocanın elindeydi.
Köpek iyice yaklaşmıştı artık. Özkana varmasına 5 adım kala el kol işareti yapabildim sonunda.
Özkana arkasına bakmasını işaret ettim. Özkan arkasına baktı ve kıpkırmızı gözlü siyah köpeği gördü.
Tüm gücüyle hoşştt! diye bağırdı...