Kendimi bildim bileli, gölgelerden hep korkmuşumdur sürekli birilerinin beni izlediği hissine kapılırım.
Size çocukken yaşadığım travmatik olaylardan bahsedeyim.
Gerçekten çok mutlu bir ailemiz vardı en azından öyleydi, akşam yemeklerini beraber yerdik, espiriler yapıp sürekli birbirimizle konuşurduk yani bir insanın istiyebileceği en güzel aileye sahiptim. babamın ikinci evliliği ile olan 2 tane çocuğu olmuş ben ilk karısındanım fakat bunu bana geç söylediler babam pek bahsetmek istemez ne zaman konu babamın ilk karısına gelse babam sürekli lafı değiştirmeye çalışır bizde anlatmak istemediğini anlayıp konuyu değiştirmesini anlardık fakat bir türlü anlam getiremezdim, babam işinde gücünde asla aldatmayacak sigarası, kumarı, içkisi olmayan birisiydi neden ilk karısından ayrıldıki diye düşünürdüm, birgün akşam yine sohbet ederken babama bunu sordum, babam kulağıma eyilip oğlum korktuğun gölgelerin, korktuğu kişiler var bunu bilmezsen senin için iyi olur dedi babamın gözleri öfke doldu biranda onu ilk defa böyle görmüştüm. Ertesi gün okuldan erken geldim ama merakım inanılmaz derecede fazla evde kimse olmadığını anlayınca babamın odasına geçip,ilk eşine ayit birşeyler aradım ve yatağın altında bir resim buldum, fotoğrafta babam bir gölgeye sımsıkı sarılmış, gözlerimi avuşturdum yanlış görüyorum diye ama gerçekten fotoğrafta bir gölge var, bende fotoğraf yanlış çekilmiş falan deyip kafamdaki bir sürü düşünceyi uzaklaştırdım mutfağa gittim, evin tüm ışıklarını açarım bunu bizimkilerde bilir saat akşam 6 oldu bizimkiler evde yoktu aklıma bugün teyzemgilde yemek yiyeceğimiz geldi bende yorgun olduğum için yanıma abur cubur alıp film izlemek için odama geçtim dışarıda sağanak yağmur vardı filmde üc harflileri konu alan bir filmdi birden ışıklar kesildi,her zaman böyle bir şey olcak diye mum saklarım mumları çıkardım hemen aceleyle tek korkum başıma geldi hemen diğer mumları yaktım ama acayip derecede tuvalete gitmem gerek ama koridor uzun ve karanlık, cesaretimi toplayıp tuvalete gittim ellerimi yıkadım aynada bir şey gördüm, arkamı döndüm hemen kimse yoktu hemen hızlıca odama doğru koşarken kapı çaldı, kapıya yöneldim babamı gördüm tam açıcakken telefonum çaldı arayan babam oğlum biz gelicez karnını doyur dedi baba kapıdaki sen değilmisin dedim hayır oğlum ben değilim dedi baba şuan kapıdasın diye dürbünden bakıyorum karşımda babam ama elinde telefon yok babam hemen geliyorum kapıyı açma deyip telefonu kapattı ben hızlı adımlarla odama geçtim yatağın altına girdim fakat kapıyı kitlemeyi unuttum bizim evin zemini parkedendir yani bir adım atarsan gıcırdar, benim odam üst katta ve salondan bir gıcırdama sesi duymamla beni bir korku sardı