korkunç hikaye anlatıyorum toplaşın

.. bizim burak sinirden köpürmüş bir halde fırladı,
lanetli apartman fantezisiymiş, dev gibi topal adamlarmış, kaçmaymış, saklanmaymış, hepsi yalan olmuştu bir anda,

"dıbını giberim onun ben" dedi, "kim lan bu, ne cesaret bu,dayanıyorum kapısını evini başına yıkar, örümceğini de zütüne sokarım onun"

burak ı tuttuk, "dur abi beraber, bi saniye bi soluklan"

o ara dükkan sahibi lafa girdi,

-"olum sen ne biçim konuşuyorsun bakayım, kim o yahu ne oluyor, ne oldu bu çocuğa, kime bağırıyorsunuz?"

olayı ben anlattım, hem de epey alevlendirerek ki, gerekirse baharatçı amcayı da (abi de denilebilirdi aslında, 40 yaşlarında olsa gerek) arkamıza almak niyetindeydim.

adam beni dinledi, sonlara doğru da sinirli sinirli gülümsemeye başladı;

-"eh be oğlum, ne uğraşıyorsunuz o deliyle, bunu o mu yapmıştır bilmem şimdi günahını almamak lazım ama yapsa da şaşırmam, sizin orda ne işiniz var çoluk çocuk, bak kaç gündür yoktunuz, gene dadandınız, biz de bir şey dememeye çalışıyoruz, çocukturlar oynasınlar diye ama bak hep şikayetçi mahalle.."

resmen kanım donmuştu..bir deli ha? bunları yapabilecek bir deli, bu yaptıkları meşru gösterilebilecek ve suçu, bizim (sözde) yaramazlıklarımızın üzerine atılabilecek, tehlikeli bir insan!

amcaya kızmakla beraber, bir şey de diyemezdim, biraz huyuna gitmeye karar verdim,

"deli mi? deli mi var o apartmanda?"

-"oğlum, bırakın böyle şeyleri bak park var orda gidip oynamıyorsunuz?"

-"amca arkadaşımıza vurmuş olabilir, biraz anlat da ona göre biz de bir daha önünden bile geçmeyiz, ne olursun"

-"deli dediğim, yani, biraz tahtası ekgiblerden, öyle hepten tımarhanelik değil yani (daha nasıl olsun dıbına koyayım? işkence yapmış resmen) biraz rahatsız, son zamanlarda da sıkıntıları var hepten sinirli, hiç uğraşmayın. bak birinize hakkaten kötü bir şey yapar, sonra bahanesi olursunuz"

bizim burak sakinleşmiş, dinlemeye başlamıştı, bu kez soru sorma sırasın ondaydı, olabilecek en yetişkin tavrını takınıp sakin kalmaya çalışarak sordu,

-"nasıl sıkıntıları var amca son zamanlarda, bilmek hakkımız, çoluk çocuk geziniyoruz bu mahallede, tehlike varsa bilmek zorundayız"

adam yüzünde hem babacan hem de sıkkın bir ifadeyle baktı bize..

"tamam gelin, hepiniz değil, küçümenler hadi yürüyün siz dooğğru parka, hadi hadi, bir daha da görmeyeyim"

ben, burak abi, yaralı bin, teoman ve ercan kalmıştık, amca bizi dükkana buyur etti, zaten kapı mapı da yok dükkan dediğime bakmayın, iki yanı açık, dışarda baharat çuvalları, içerde ayrı bir tantana, neyse geçtik oturduk birer tabureye..

adam çocuğun dirseğini sulu bezle ovdu, ufak bir kızarıklık ve buruşma kalmıştı artık, çok da ciddi görünmüyordu ama bir kaç gün yeri belli olurdu herhalde..

neyse biz oturduk, birer damla sakızı verdi bize, ama öyle falım bilmem ne değil, harbi, hakiki damla sakızı, bilen bilir *

biz sakızı ağzımızda kıtırdatırken, o da yerine kurulup anlatmaya başladı,

"madem dinlemek istiyorsunuz anlatayım o zaman, deli oğlan, sen adam akıllı istedin diye anlatıyorum bak!" burağa dönüp gülümsedi,

evet panpalar, bu esnaf amcamızın ağzından, hikayemizde ekgib parçaları tamamlayacak olan son derece önemli bilgilere ulaşacak ve hikayeyi tamamen bambaşka bir boyuta taşıyacaktık..

bu akşamlık bu kadar panpalar, hikayenin yaklaşık yüzde 75 ini bitirmiş bulunuyorum, yarın gece şaşırtıcı bir final sizleri bekliyor, görüşmek üzere