korkunç hikaye anlatıyorum toplaşın

... parka vardık, o ara ezan okunmaya başlayınca bize de biraz soluklanmalık fırsat oldu konuşmadan önce, (hoparlörler dibimizdeydi zaten ne desek anlaşılmazdı).

artık evlere dağılma vakti gelmişti ama günün son bir değerlendirmesini ve yarın bu işin peşinden gidip gitmeyeceğimizi konuşmak zorundaydık,

"gördünüz demi hepiniz?"

-" evet abi yani, değişik bir şey, örümcek gibi evet ama tamamen saçma bir şey de olabilir"

olabilirdi tabi, ama tıpkı kaderin ağlarını ördüğü gibi, bizim zihinler de çoktan olayı örmeye başlamıştı ve bu örümceğimsi çizikler bizim hikayemizin çıkış noktası, dayandığı temeldi *.

-"yarın da bakmaya gelelim mi? gündüz gözüyle hem daha iyi görürüz hem de daha çok vaktimiz olur, başka şeyler de buluruz belki"

-"bana uyar, hem aydınlık olur"

-"berkay, bin* siz de varsınız demi?"

-"tamam gelicez, gene parkta buluşuruz nasıl olsa"

her zamanki gibi sözleştikten sonra herkes kendi yoluna, köyüne ayrıldı ve ben, malesef "hıyar ben" o apartmanın önünden tekrar geçmek zorunda kalacaktım,

sokak lamları yanmaya başlamış, anneler dışardaki çocukları evlerine çağırmakla meşgul bir halde iken ben de koşar adımlarla apartmanımıza doğru ilerlemeye başladım ve her ne kadar daha çocuklardan ayrılır ayrılmaz kendime verdiğim sözü unutup * başımı adeta istemsizce çevirdim,

ve beyler, inanın orada birini içteki merdivenlere oturmuş, sokağa bakarken gördüğüme yemin edebilirim, o karanlıkta, hayal meyal..

korktum binçç

ANLAT ARTIK MORUK

reservuar amk sonra okicam kormkazsam giberun

..züt korkusu nedir yeni yeni anlamaya başlamıştım, zira o güne kadar en büyük korkum yaptığım yaramazlıklar sebebiyle yiyeceği azarlar ya da düşük gelecek notlardı,

ilk defa, farklı bir şeyden korkmaya başladığımı hissettim, ne olduğunu bile anlamadığım şekilde, ne olduğunu bile bilmediğim bir şeyden, nasıl olduğunu bilmeksizin.. evet işte buydu, korku, ""bilinmezlik"". aslında en büyük korkumuz, sadece benim değil, tüm insanlığın.

bundandır karanlıktan korkmamızı, bundandır aklımızdan doğa üstü varlıklar uydurmamız ve yine bundandır insanlarla olan çatışmalarımız;

bilinmezlik.

o gece yatan yatan bir tsigalko vardı evet, ama uyuyabildiği pek söylenemez..ne sıcaktan ne de sivrisineklerdendi sebep..o gece 5 çocuğu uyutmayan * başka bir şey vardı..

anlat panpaa

Reserved

o neydi ???

reserved

anlat panpa korktum amk

ulan insallah lovecraft tarzı bilinmeyenin korkusu bir hikayedr

..öğlene anca uyanabildim, genelde o kadar uyumazdım, bizimkiler de şaşırdı hatta "oo uykucu", "taş mı taşıdın dün?", "yata yata karpuz büyür" gibi espirilere maruz kaldım bir süre,

öğlenden sonra dışarı çıkmak için izin aldım, parka gittiğimde bir de ne göreyim, nerden baksan 10 kişi bir küme halince toplamış sütunların arasında oturuyordu, dedim "acaba çok büyük miktarda cilli giren filan mı oldu?"

bilen bilir, arada babası zengin ya da oyunda hünerli binler bu cillilerle epey büyük miktarlarla kapışırlardı, bir keresinde bütün park izlediğimiz "5 kuyu oyunu" hatırlarım *

neyse kalabalığa yaklaştım, normalde plastik top peşinde koşması gereken çocuklar oturmuş tartışıyorlardı, burak abi beni gördü,

"gel abi gel otur bak neler oldu"

bizimkiler henüz ben yokken toplanıp olayı diğer çocuklara da anlatmış, ordan oraya derken, parkta o sırada bulunan bütün ahali hikayeyi öğrenmiş, dahası amk lar bensiz bir keşif daha yapmaya çalışıp apartman kapısının önünden dönmüşler(kilitliymiş).

anlayacağınız aramıza katılan yeni yoldaşlar (gülmeyin lan 10 yaşındayız) bulmuştuk, isimlerini hatırlamam mümkün değil tabi, ama berkay ın kardeşi berat vardı bir o aklımda kalmış zira hala arada görüşürüz. dediğim gibi isimler aklımda değil, günlüğe yazmıştım ama şimdi o nerede allah bilir, sayımız ise adeta futbola nazire yaparcasına tam 11 kişiydi,

11 çocuk, top oynamaları, ağaçlara tırmanmaları, bilye kökmeleri gerekirken, epeyce bir süre, o apartman ve ardındaki gizemin esirin olacaktı..

devam et panpa

upupupupupupu

reserved

4 kafadarlar terk amk

adam yazar beyler iyi yazıyor sonu rüya olmasında amk

panpalar bu partı da girip mola vereceğim, dondurma yicem * sonra da 2-3 bölüm daha yazıp bırakmam lazım,
eğer istek olursa önümüzdeki gece yine aynı saatlerde paylaşıma devam edebilirim, hikayeyi bitirerek burada anımı yaşatmak isterim elbette.

... dediğim gibi, benden önceki deneme boşa gitmiş, kapı kilitliymiş ki bu çok doğal. bizimse buna bir çözüm üretmemiz gerekiyordu.

ufaklardan bazılarını zorla ikna edip parkta bıraktık, amk çocukları illa gelecez diyorlar, sonra yarı yolda bırakıp gidecekler. neyse, 7-8 kişi vardık yine sanırım, yol kenarlarına park edilmiş arabaları siper ederek, sanki operasyondaki bir tim gibi (tabi dışardan bakınca yine gib gibi komiğizdir muhtemelen) yavaş yavaş ilerlemeye başladık,

bu aparmanın yanında, tam kavşak köşesinde, park tarafına doğru bir komşu apartmanı vardı, onun altında da baharatçı vardı, z harfi ile başlayan bir şey diyorlar bu dükkanlara, züccaciye diyecem ama değil, baharatçı diyelim biz her neyse, burayı unutmayın.

kapının önüne geldik, tabi bu sefer daltonlar gibi dizilmek yok, son derece organizeyiz güya.
amacımızsa, aparmana giren ya da apartmandan çıkan birini görüp kapı açılınca kapanmadan tutarak içeri girmek, ben yine de önce bir deneyeyim dedim,

hafiften yusuflayarak gittim kapıyı iteledim, şaka gibi, açıldı...

reserve

edit on

---reklam alınır---

edit off

bu gece bitir panpa