Anlatıyorum okumak isteyen buyursun

Soğuk bir şubat günü saçlarım 3 numara sakal traşımı olmuş sırtımda bir sırt çantasıyla acemi birliğime teslim oldum. Daha saçlarımın 3 numara olmasına alışamamışken askerde yaşadıklarımın hayatıma olan etkilerine de alışamıyacaktım

23 günlük acemiliğimden sonra şunu da söyleyeyim (bu arada acemiliğimi manisa batı kışlada yaptım) usta birliğime teslim oldum. ilk bir ay nöbet tutmadım çünkü atış yapmamıştık ama nöbet tutan üst devrelerden üst devrelerden duyduklarım beynimde yer etmeye başlamıştı. Usta birliğim yaptığım yer eski bir köymüş aslında sonradan kışlaya çevrilmiş ve 30 40 yıldır nerdeyse tek bir çivi çakılmamış bazı anlaşmalar yüzünden. Açık açık neresi olduğunu söyleyemiyorum ifşa olmaması için her neyse anlatmak istediğim şey her yerin döküldüğü...

Diyorlardı ki garajda tutulan nöbette sesler duydum sizde nöbet tutarken dikkat edin falan tabi ben bizi korkutmak amacıyla böyle şeyler anlattıklarını düşünüyordum gülüp geçiyordum bir yandan da harbi olabilir mi diye düşünmeden edemiyordum

1 ay sonunda atışı yaptık ve ilk nöbetim geldi 12-2 garaj. Herkesin sesleri duydum diye anlattığı yer. Garaj bölüğe 300-400 metre uzaklıkta ne bir ışık var ne başka bişey 100 metre önünde koğuşlar bölgesine yakın başka bir bölüğün garajı var gece silalıkçısı silahımı verdi değiştirici onabaşı uyuduğu için(ki hiçbir zaman bir nöbetçiyi nöbet yerine zütürdüğünü görmedim) tek başıma nöbet yerime yürüdüm nöbetler niye tek başına tutuluyor diye söve söve. Sivilde karanlık odada oturamayan ben 2 saat boyunca karanlığın ortasında nöbet tutacaktım.

Garajı şöyle tarif edeyim panpalar, ormanlık ve ıssız alana en yakın yerdeki garaj bizim bölüğün garajı. Hiçbir ışık kaynağı yok o yüzden aylı geceleri beklerdim biraz aydınlık olsun diye. ilk nöbet hünümde yanında el feneri yoktu. Başladım karanlığın ortasında beklemeye

Bekliyorum bir ses olsun duyayım diye ama yok, sadece zpt'lerin soğuk yüzünden genleşen demirlerinin sesi, karanlıkta birden bire gelen çat çut sesleri. Anlatılanların korkutmak için söylendiğini düşündüm ve bir gtt'nin içine oturdum. Gtt ne diyen panpalarım için gtt üstü açık arazi aracı.

Silahımı lastiğe dayadım, biraz zaman geçmişti bende kendimden geçmek üzereydim, arkamda birinin varlığını hissettim ve refleks olarak hemen arkamı döndüm arkamda hiçbir şey yoktu sadece karanlık. Kendimi gtt'den attım deyim yerindeyse garajın önüne doğru yardırdım korkuda koşmak nasıldır bilirsinz. Ama silahım gtt'nin lastiğine dayalı kalmıştı

Nefes alışverişim biraz daha normal düzene girip bende sakinleşince ve etrafta kimse olmadığını görünce silahımı almak için yürüdüm. yürürken kendimi telkin etmeye çalışıyorum sen öyle hissettin üst devrelerden duyduklarından etkilendin diye. Silahı aldım hemen garajın ön trafına geçtim garajın içinde durmaya hiç niyetim yoktu açıkçası. Biraz zaman geçtikten sonra toprağa oturdum silahımı da yanıma koydum komutan falan yakalasın umrumda değildi ne güzel bi insan görmüş olurum diyordum. O gece başka bir şey olmadı.

Ertesi gün devrelerime olayı anlattım zaten benle beraber 3 kısa dönem vardı bölükte. Tabi korktum şeklinde anlatmadım sadece arkamda biri varmış gibi hissettim dedim işi biraz dalgaya vurarak asıl amacım onlarda böyle bişey hissettiler mi onu öğrenmek. Onlar nöbetlerinde hiçbir şey olmadığını söyleyince olayı fazla uzatmadım adımız korkuyora çıkmasın diye. O günkü nöbetim 2-4 depo nöbetiydi. Depo hemen koğuşun önünde olduğundan ve ışıklandırıldığından bir sorun olmadı . Daha sonraki nöbetim 4-6 garaj ! Hayallerimden de öte şeylerin olduğunu anladığım gece.

O gece hava soğuk buz gibi kat kat giyinmişim yine de donuyorum. Bu sefer arkadaştan el fenerini aldım garajın içine girmedim önünde devriye atıyorum. Kaç dakika geçti bilmiyorum çakıl taşlarının üstünde koşan birisinin sesleri vardır ya aynı onun gibi bir ses duydum. Gecenin karanlığında koşan birisinin ayak sesi!

Gece bol bol yazıcam gündüz yazamadım kusura bakmayın

Size yemin ederim panpalar tüylerimi geçtim sakallarım bile diken diken oldu yüzüm acıdı üşüyen vücudumu ter bastı. Hemen el fenerini sesin geldiği yöne doğru doğrulttum kimdir o dedim ses seda yok fenerle de sağı solu aydınlatıyorum ama hiçbirşey görünmüyor. O sırada ayak sesi bana doğru gelmeye başladı. Pat pat pat sesler üstüme doğru geliyor üstüme gelen şeyi de göremiyorum daha doğrusu görünürde birşey yok zaten. sadece ses daha şiddetli şekilde geliyor üstüme

Öyle bir koştum ki diğer bölüğün garajına doğru yoldaki çamura battım yine de durmadım yeter ki bir insan göreyim diye sonunda garajın ön tararafında nöbetçiyi gördüm çapraz tutuşta dikiliyordu. Ben yaklaşınca dur kimdir o dedi 5. Bölük nöbetçisi dedim. Len ali sen misin dedi içim rahatlamıştı birden çünkü tanıyodum bu sesin sahibini apoydu. Tabur karargahta çaycıydı bende orada yazıcıydım iyi anlaştığım birisiydi. Noldu la niye koştun geldin dedi biraz yavaş bir şekilde konuşurdu dedim apo garip sesler duydum garajda koşan birinin ayak sesleri ama kimseyi göremedim

Yok le oğlum korkutmuşlardır seni dedi. la oğlum fenerle her yeri taradım her yöne baktım kimse yok dedim ama sesi duydum bundan eminim, hadi gel bizim garajı bi kontrol edelim beraber dedim bir iki mırın kırın etti birşey yoktur sen öyle duymuşsundur diye ama zorla tutup kolundan zütürdüm garaja doğru.

Garaja doğru yürürken apo yolun ortasına işemek için durdu dedim apo napıyosun bilader zaten ortalık tekin değil bir de orta yere işeyip iyice toplayacaksın cinleri tepemize dedim. Aponun bana bir bakışı vardı sanki anasına küfür etmişim halbuki sadece orta yere işeme dedim ama o an kafamda duyduğum sesler olduğu için üstünde fazla durmadım. Beraber garajı dolaştık zpt'lerin arkasına bile baktık ama kimse yok apo dedi ben gidiyorum hadi gördün bak kimse yok dedim apo nereye gidiyosun gel iki garajın ortasında beraber tutalım nöbeti yok dedi ben gidip kendi nöbet yerimde tutacağım nöbeti başka bişey demeden çekip gitti. Uzaktan bunun silüeti görünüyordu çapraz tutuşta yerinden hiç kıpırdamadan duruyor ben de bir yandan sövüyorum ona bir yandan da en azından uzaktan da olsa görüp yakınlarda bir insan olduğu için rahatlıyorum

Nöbetçi değişimine bizim bölüğün nöbetçisi 10 dakika erken gelmişti. Hayatımda 10 dakika için bu kadar sevineceğim aklıma gelmezdi neyse dedim aponun nöbeti daha bitmemiştir yanına uğrayıp niye zütlük yaptın diye sorayım. Karşıya baktığım da apo bir saattir dikildiği yerde yoktu herhalde o da gitmiş diye düşündüm yine ee onların garajının içinden geçtim ne olur ne olmaz diye. Geçerken land'ın içinde uyuyan birisini gördüm. Apoyu

züt herif kalk kalk ! bütün nöbet boyunca ayakta durdun son 10 dakika mı yattın manyak dedim. Uyku sersemliğiyle gözlerini zar zor açarak ne ayakta durması oğlum ben nöbete geldiğim gibi arabanın içine oturdum uyuya kalmışım komutan falan gelmedi değil mi dedi. Nasıl ayakta değildim oğlum hatta seninle beraber bizim garajı kontrol etmedik mi koşa koşa geldim de buraya apo bak dalga geçmenin sırası değil değil dedim ne şakası kardeşim ben arabanın içinden çıkmadım asıl sen dalga mı geçiyorsun dedi.

Neyin gerçek neyin hayal olduğunu ayırt edemiyordum. Neyse boşver ya diyip yürüdüm arkamdan bişeyler dedi ama anlamıyordum bile kafamda milyon tane düşünce vardı, silahlıkçıya silahımı teslim ederken düşünüyorum acaba karşımdaki gerçek mi diye o yüzden hiç konuşmadan silahımı teslim ettim koğuşa gelip yattım. O gece hiç uyuyamadım sıkıntıdan, sigara içesin vardı korkudan yatağımdan çıkamıyordum.

O gün değiştirici onbaşıyla konuştum durum böyle böyle diye ama sadece sesler duyduğumdan bahsettim yok öyle şey mi olur ya dedi. Ben ısrar edince nöbetçi astsubaya söylerim tamam dedi. Ben nöbetçi astsubayla yalnız kalınca söyler diye düşünüyordum ama adam içtimada herkesin içinde söyledi komutanda dalga geçer gibi burası asker ocağı korkmaya yer yok burada dedi. Mecbur bu nöbetleri tutacaktım