korkulu hikaye dinleyin piçler artı 18

seri anlat yoksa giberim kesin sazan. avı da neyse

koycağın capsi gibeyim dıbına kodumun huursu. varsa güçlerin gel bana yap bi kaç numara sülalesini gibtimin

dıbına koduumun kevaşesi püskevit yiyodum koyacağın capsi senin ırzını nefsini gibeyim

reserved

upupupupup

neyse artık. ben kararttım gözümü. mutfağın kapısını açıyordum yavaşça. kapı teyzemin sözünü ettiği pencerenin tam karşısında. divan da pencerenin altında. o anı sittin sene unutamam. filmlerde ağır çekim olur ya böyle kadın açar kapıyı, kafayı yavaşça kaldırır falan aynen o şekilde bi an yaşadım ben o gece. ağır çekimde açtım kapıyı, kafamı kaldırdım. ve teyzem divanda oturuyordu, pencere açıktı. pencere buğday tarlasına bakar, ucu bucağı yok böyle o tarlanın. o karanlıkta da haliyle hiçbir şey olmayan bir boşluğa bakıyor demektir bu. ben o karanlığın içinde pencerenin önünde etrafına ışık veren bir varlık gördüm. şeffaf ama sanki varlığının sınırlarından o karanlıkta etrafa ışık saçıyordu. bahçenin çitlerinin dibindeki çam ağaçlarının kozalakları görünüyordu bildiğin. öyle güçlü bir ışık vardı. bu anlattıklarım 3 saniye içerisinde oldu ve teyzem gülerken aniden bana döndü, baktı. Aynı hızla birden kafasını pencereye çevirdi. ışık yoktu. "ne işin var bu saatte burda?" dedi bana. ben konuşamıyordum. "su alacaktım.sen napıyosun teyze?" dedim. "ışık vardı. neydi o öyle?" dedim. ağlayacam nerdeyse ama. "uyku tutmadı.ne ışığı yahu? bişey yok. uykusuzluktan hayal görmüşsün sen." dedi. "kendi kendine mi gülüyodun yani?" dedim. "evet. aklıma bi fıkra gelmişti, ona gülüyodum. hesap mı verecem sana ya? allalla." gibi sert bir çıkış yaptı bana. daha önce teyzemden böyle bir tepki almamıştım, şaşırdım. biraz önce şahit olduklarım nedeniyle kalbim hala küt küt atıyordu.

rezerve

öncelikle lafa "hoşgeldin harun abi" diyerek başlayacak olanlar şunu yiyebilirler.
[kopuk çük capsi vardı. kaldırdım amk.]

başımdan geçen bir olayı hikaye şeklinde yazıyorum. Özellikle söylemek istiyorum. Hikaye başımdan bizzat geçen bir olaydır. Yalnızca biraz hayalgücü ile karıştırılıp hikayeleştirilmiş şeklini sizlerle paylaşıyorum.

ikinci olarak bilmeniz gerekenler ise şunlar;
1)amlıyım
2)ismimi vermek istemiyorum.
3)yaşım 21.
4)istanbul'da iyi bir üniversitede son sınıf öğrencisiyim.

kendimi bildim bileli bazı psişik güçlerim olduğunu hissediyorum. 5-6 yaşlarından beri bunun farkındayım ama henüz nasıl kontrol edeceğimi tam anlamıyla kavrayamadım.

başıma sık sık garip olaylar gelir yıllardır. bu anlatacağım da onlardan bir tanesi.

not: bu hesap bir erkek arkadaşımın. daha önceden tanıyanlar olabilir. şaşırmayın diye not düşüyorum.

bin quanttum gibi prim peşinde değilim. sakın ha gelip de "o kolpacı pekekent quanttuma özenmiş" demeyin. diyen olursa ona da şunu takdim ediyorum.
[kopuk çük capsi vardı. kaldırdım amk.]

tamdıbını şurdan okuyabilirsiniz: http://ccc.incisozluk.cc/...-artı-18/@filmcientelpic

başlayalım mı?

edit: hala gelmiş quanttum özentisi diyosunuz. ayıp lan. adam ayakta gibti sizi. 1 ayda 5 sayfa yazdı. ask.fm'de hala taşşak geçiyor. twitter'ını verip follow topladı muallak. bense 3 günde 3 sayfa yazdım. bikaç güne de bitirmeyi planlıyorum zaten. neyin kafasındasınız siz yavşaan dölleri?

ensemde nefes alıp veriyo diyosun amk malı ölüler nefes alırmı ?

kazasız belasız yaklaşık 20 günü o evde geçirdik. her şey eski haline dönmüştü sanki. normal müslüman bir aile gibi dedemin 40'ında evde kuran okuttuk, misafirleri ağırladık. yemekler verdik. akşamında toplarladık etrafı. ve dördümüz de varendada oturuyoduk. "yarın istanbul'a geçiyoruz. ordan da bulgaristan'a uçucaz." dedi teyzem. annem "ben de gelicem. kızımı tek göndermek istemiyorum." dedi. "bu tehlikeli olabilir. oraya yalnızca kitabı bırakmaya gidiyoruz ama ne ile karşılaşacağımızı bilemeyiz. gelmemen daha iyi olur senin için." dedilerse de annemi vazgeçiremediler. o gece uzun zamandır çekmediğim kadar rahat bir uyku çektim. sabaha kadar hiç uyanmadan uyudum. köylerde en fazla 9'a kadar uyunabilir, bilen bilir. havasından ya da suyundan mıdır nedir, güneş yüzüne vurduğu anda gözünü açarsın. pencereden içeri giren temiz, oksijenli havayla yeni güne merhaba dersin. güzel bir güne başladığını düşünürsün. o sabah da tam böyle olmuştu. annem çoktan bavulları hazırlamıştı. beni aşağıdan kahvaltıya çağırıyordu.

reserved

reserved

+1 devam pme cevap ver

teyzenide giberim senide giberim yazsana kızım

sırf +1 yazmak için giriş yaptım panpa. +1+1+1+1+1+1+1+1 hadi yaz

okuyanlar +1 yazsın. 15 kişi olursa devdıbını getiricem.

devam et panpa caps varmı peki

"henüz tecrübesiz olan bir seçilmişi üçgende 3. kişi olarak alsaydık bu akşam hepimizin felaketi olurdu. bunu sana haber vermeden yaptığımız için bize kızmadın umarım." dedi teyzem. "bu olayın bu denli büyük çapta yaşanmasına ben neden oldum. kimseye kızmaya da hakkım yok sanırım. madem kurtulduk, artık o kitabı yok etmeliyiz bence." dedim.
ananem bu fikre hiç sıcak bakmamıştı. bu kitap bizde olduğu sürece soyumuza musallat olunacağını söyledim. *** olmazsa başka bir tanesi olabilirdi bu. ben bir daha bu kitabı kullanmayacaktım. "onu yalnızca tek bir şekilde yok etmeyi kabul ederim."dedi. "nedir o?"dedim. "elena'nın gücünü emen bataklığa atıcaz. orda elena'nın tüm gücü bir olacak ve kitap bizde olmasa dahi başımıza gelebilecek herhangi bir kötülükten bizi o koruyacak. dedenizin 40'ından sonra 3'ümüz bulgaristana gidicez." dedi.
salondan varendaya çıkıp anneme olanları anlattık. başarısız olduğumuzu düşündüğünü söyledi. ağlamış gibiydi. neden öyle düşündüğünü sordum. bahçede o an uçuşan yarasalar, kuşlar, ananemin büyüttüğü dört tavşan ile 15 yıllık köpeği tonny'nin cesetlerini gösterdi bize. bahçedeki incir ağacının altında yatıyorlardı. her yer kan içindeydi. bize zarar veremeyince zavallı hayvanları öldürmüştü ***.

yaklaşık yarım saat süren bu ayin sonunda odadaki tüm gölgeler yok olmuştu. ve mumlar da odanın içinde oluşan bir rüzgarla sönüp kendi kendine yeniden yanmışlardı. "gittiler." dedi teyzem. "noldu şimdi? ne yapmış olduk biz?" dedim. "başardık mı?" "başardık." dedi ananem. "onun sayesinde başardık." "o kim?" dedim. "elena." dedi. "büyük büyük ninemin adı elena'ydı. kafan karıştı değil mi?" " evet, kafam allak bullak oldu şu anda. nası yani?" dedim. "korkacağını bildiğimiz için sana söylemedik. bu sabah sen bahçede *** toplarken biz teyzenle çok eski ve kaçınılması gereken bir büyü yaptık. yalnızca bu gibi durumlarda başvurulması gereken bir büyüdür bu. elena'yı senin bedenine girmesi için bizim alemimize davet ettik. *** onu bakire kızı kullanarak üçkağıtla kandırdığı için sağ tarafta bekleyen gölgeler müdahale edemediler. adil davranmaları gerekiyordu ve anlaşmaya uydular. sadece izleyip gittiler." dedi. "*** n'oldu peki şimdi?" dedim. "bizim soyumuza artık bulaşamaz. elena onu cehennemin en ücra köşesine hapsetti. cezası 100 yıl sonra sona erecek. fakat ondan sonra da bizim soyumuzun başına bela olamayacak artık."dedi ananem.

devam et kanza