korkulu hikaye dinleyin piçler artı 18

@2 için yazıcam 10 sayfa benden !!!

@2 için yazıcam 10 sayfa benden !!!

@2 için yazıcam 10 sayfa benden !!!

@2 için yazıcam 10 sayfa benden !!!

@2 için yazıcam 10 sayfa benden !!!

yaz panpa

sözlük düzeldi. devam ediyorum. uplayın muallakler.

yaz panpa

yaz panpa

@5 acayip güldüm amk al sana şuku bin

@72 gibtir git yavşak. ben açmıştım o başlığı da.

@73 haha. isteyene gönderiyorum bunun nazını çekmenize gerek yok beklemeden okuyun hikayeyi

"kio vi estis frekventis al ni?-neden bize musallatsın?" dedi teyzem. onun bu garip dili konuşabildiğini ilk defa görüyordum. sonra ananem "iri al la inferon kaj lasi nin solaj vin malbone infanino. eliri de la miaj de infanoj vivas.-cehenneme git. bizi rahat bırak seni şeytani yaratık. çocuklarımın hayatından defol." dedi. o an içinde bulunduğum ortam ruh çağırma ayinlerinin canlandırıldığı kalitesiz korku filmleri gibiydi. ama tek bi fark vardı. burda yaşanılanlar gerçekti. yıllardır tanıyamamışım ben teyzemi ve ananemi. bildiğin demon çağırdık ve konuşuyoruz onunla. aklımı nasıl yitirmedim o an? hala muamma. sanırım annemin dediği doğruydu. sandığımdan daha güçlüydüm. *** kahkaha atıyordu. ananem bana "şimdi sen konuşacaksın." dedi, ama konuşarak değil. sanki telepati kurmuştuk. zihnime yazıldı direkman bu fikir ve ben ağzımı açtım; "beni tanımıyorsun değil mi? ben öyle sanmıyorum. beni çok çok iyi tanıyorsun sen. ben elena. tanıdın mı beni?" diyerek ***'nin kahkahalarını bastıracak bir kahkaha attım. bu yaptığıma inanamıyordum. ben değildim sanki o. bir başkası beni kontrol ediyordu. *** gülmeyi kesti ve bilmediğim bir dilde karşılık verdi, ama ben zihnimde konuştuklarını çeviriyordum sanki. çok garipti. diyordu ki "sen ne arıyorsun burada? o kadar uzun zaman oldu ki. sen artık zayıf bir solucandan fazlası değilsin benim için. bana asla engel olamadın, bu sefer de olamayacaksın"

hava karardı. akşam yemeğinden sonra salondaki masanın etrafında toplandık; ben, teyzem ve ananem. annem bana "sen sandığından daha güçlüsün. bebekliğinden beri bunun farkındaydım. ama emin olamamıştım. sakın korkma." diyerek öptü beni. ve salonun ışığını kapatarak dışarı çıktı. yerlerde aralıklı olarak dizdiğimiz ** adet mum vardı. masanın üstünde bakır kap duruyordu, tam ortada. ufak bir bıçakla ilk önce teyzem kesti parmağını ve bir damla kanını kabın içine akıttı. ardından ananem, ve en son ben. normalde canım tatlıdır, ama sanki hiç acıtmamıştı bu canımı. artık sıra duadaydı. yüksek sesle okumaya başladık. ben bir kağıda yazmıştım.,ordan okuyordum. diğerleri ezbere biliyorlardı. 3. okuyuşumuzda artık kendi sesimi duyamıyordum. sesimizi çok yükseltmiştik ki mumların alevleri titremeye başladı. odada açık pencere ve kapı yoktu. rüzgarsız bir ortamda mumların alevleri titriyordu. ben ufaktan tırsmaya başladım, derken birden masanın sağında iki solunda bir karartı gördüm. o an nasıl bayılmadım korkudan, ben bilmiyorum. ananem gözüyle işaret etti bana, geldiler anlamında. teyzem konuşmaya başladı.

reserved

reserve

"madem başka seçeneğimiz yok; o halde gece gerçekleştireceğimiz ritüel için malzemeleri bulmaya, ormana gidelim." dedik. *** çiçeği, *** tırnağı ve *** kanı gerekiyordu. bakır bir kapta ilk ikisini kanın içine katıp daha sonra 3'ümüz de kendi kanımızdan bir damla akıtacaktık. ve el elele tutuşup kitabın 2*1. sayfasındaki ** duasını yüksek sesle okuyacaktık. ilk defa böyle bi olayın içine girdiğim için çok heyecanlı idim. ve korkuyordum da. malzemeleri topladıktan sonra şu kitaba bir göz atayım dedim. elime aldığım anda fıssss gibi bir ses duydum. kitap konuştu sanki. söylenildiği gibi bir güce sahip olduğunu hissediyordum. kitabı elime aldığımda daha önce hissetmediğim bişey hissettim. sanki o ana kadar hep yarımmışım da o an tamamiyle bir bütün olmuşum gibi, garip bir duyguydu. ekgib olan parçamı bulmuş gibiydim işte.

dedemin vefatı üzerine 40 gün için geldiğim bu ev şimdi kabusum olmuştu adeta. yaşadıklarımın gerçek olduğuna inanmak istemiyordum. korktuğum zaman hep anneme sığınmıştım o yaşa kadar. ama şimdi beni annem de koruyamazdı. tek bir çare vardı.
tek bir çare vardı; o da o güne kadar uygulanan en kuvvetli demon çağırma ayinini gerçekleştirmekti. ananem de yaklaşık 50 yıl önce *** ona musallat olduğunda annesi ve teyzesiyle bu ayinin bir benzerini, fakat daha az etkilisini gerçekleştirmişti. bu sefer yalnızca *** değil onun soyundan iki demon daha gelecekti. anlaşmaya bağlı kalırlarsa herhangi bir müdahalede bulunmayacak, yalnızca şahitlik edeceklerdi. "anlaşmaya bağlı kalacaklarından nasıl emin olacağız?" dedim. "olamayız." dedi teyzem. "ama başka seçeneğimiz yok." hayatlarımızla kumar oynuyorduk bildiğin. ya hep ya hiç. pokerde rest çekmek gibi bişeydi bu.

sonra aklıma gece sabaha kadar beni izlediklerini hissettiğim fakat göremediğim gözler geldi.
"dün geceki olaylardan sonra hiç uyumadım. sanki bikaç çift göz beni izliyor gibiydi. fakat odada sağa sola baktığımda hiçbir şey göremiyordum. bu neydi peki? *** ile bir alakası olabilir mi? ben daha seçilmiş olduğumu bugün öğrendim. kitabı henüz açıp bakmadım bile. benim de mi peşime düştü?" dedim. "geri döndürülen ruh ile temas kurduğun için senin enerjini de hissetmiş olmalı. teyzen neden sabaha kadar mutfakta ışığı kapatmadan dedenle sabahlıyordu sanıyorsun." dedi ananem. "deden varken *** bişey yapamıyordu. iyi ruhların olduğu ortamda onun sevdiklerine zarar veremezler. ritüeli gerçekleştirdikten sonra aradan ne kadar süre geçerse ***'nin ritüeli uygulayana karşı göstereceği direnç o kadar düşer. 40 gün yerine 17 gün geçti aradan ve teyzenin yalnız başına bunu başarması mümkün değil. artık sen de yetişkin bir genç kızsın. teyzen, ben ve sen, üçümüz bir ritüel gerçekleştirmeliyiz. ancak o şekilde *** 'yi senden ve teyzenden uzaklaştırabilirim. şu an benim gücümün farkında değil. yalnızca ikinizi istiyor."

o gece noldu? dedim.
"o gece demon genç kızın yardımıyla nineyi alt etti. ritüelin sonunda sabah bakire kız ve annesi komşular tarafından bahçedeki incir ağacına asılı şekilde bulundu. nine çarpıldı ve dili tutuldu ve bundan sonra yaşadığı 5 yıl boyunca bir daha herhangi bir ritüel yapamadı. bu yaşadıklarını kendinden sonra gelecek nesillere ders olsun diye yazdı ve bu kitabın içinde bizlere bıraktı." dedi ananem.
o soruyu sormaya korkuyordum ama sormak zorundaydım. "peki bu *** hala bizim soyumuzun peşinde mi?"dedim."evet. en son 8 yıl önce teyzene saldırdı ve teyzen son anda kurtulabildi. kulaklarındaki duyma sorunu o olaydan sonra ortaya çıktı ve cihaz takıldı ameliyatla kulaklarına, biliyosun. o günden sonra bu kitabı bir daha açmamak üzere buraya getirip bana teslim etti. fakat dedenin ölümündan sonra 2 hafta önce bu kitabı kullanarak onun ruhu ile iletişime geçmeyi başarmış. dün gece gördüğün dedendi yavrum."dedi."ölüler öldükten sonra 1 hafta içerisinde *** büyüsünü yaparak ruhlarını 40 gün bu alemde tutabilirsin."