bakın beyler ben küçükken karanlıktan korkardım işte korkunçlu hikayeler anlatılırdı ve bu korkumu lise bittiğinde zor yenmiştim bu hafife alınacak bir rahatsızlık değil beyler bununla baş ederken ne bir yardım aldım nede bir ilaç peki nasıl yendim ondan kaçmadım onu nasıl yenerim diye düşündüm beyler bu tür korkularınız veya sorunlarınız falan varsa çekinmeyin utanmayın aşağılık hissetmeyin
ama onlardan da kaçmayın amk kaçman birşeyi çözmeyecek aksine onlar senin bakış açınla daha da büyücek ben pgibolojik destek falan almadım çünkü bana saçmalık gibi geliyor çünkü ona gittiğinizde de size yardım falan etmiyor ilaçlar falan yazıyor o kadar size ancak siz yardım edebilirsiniz başkası değil bakın şuan bir ateist oldum çıktım neden peki düşündüm ve sürekli sorguladım bakın düşüncenin gücünü hafife almayın beyler hayatınızı değiştirebilir düşünmek aynı zamanda sorgulayın size dayatılan herşeyi kabullenmeyin hayatınızı böyle şeylerin çalmasına izin vermeyin yani beyler gerçekten hayat anlamsız buna çok kafa patlattım hiçbir sonuca varamadım henüz bu hayata gelmiş olmamız onu anlamlı kılmıyor malesef beyler