korkudan kahve falıma bakamadı olaylar gelişti

tahmin ettiğime göre saat 2 civarıydı. su içmeye gittiğimde köpek havlamaları ordan oraya koşma seslerini duydum. lan bi rahat uyku yok diyerek elime aldığım suyla tekrar balkona yöneldim. biraz içip suyu binlerin üstüne atacaktım. balkona çıktığımda köpekler amaçsızca böyle yola havlıyorlardı amaçsız hiç bir şey yok. en az 5 adet köpek var. köpeklerde pis böyle hiç adam gibi bir köpek yok. sokak köpekleri işte. üzerlerine tüm suyu döktüm sinirle. hiç biri yerinden kıpırdamadı zütünü gibeyim. ( şuan anlattıklarım hepsi aynı geceydi. bunların hepsi normalde 1 saatte olacak şeyler ama sanki bana 1 dakika gibi geliyordu.) hay zütünü gibim diyip mutfağa gittim tekrar su doldurmaya. babam da gürültüye filan uyanmış geldi yanıma hızlıca. gözleri normal değildi yeni uyandı belki de ondandır dedim. dedi napıyorsun napayım su içeyim uyuyamadım uyku tutmadı dedim. birden onu sormuyorum ne yannan yiyorsun lan sen diyip çekiştirdi ne oldu filan derken boğazımı tuttu sıkmıyor ama sadece kıyafetimden tutuyor. lan ne yaptın diye bağıyor durmadan dıbına koyim kafası iyi diyip bardağı kafasına çakacaktım birden duvara doğru iteledi beni. ne olduğunu filan tekrarlayınca hışırtılı bir ses tonuyla sen onları aşağıya niye attın onlar c*n di dedi. yazamıyorum şuan korkudan kusura bakmayın. böyle deyince neye uğradığımı şaşırdım dıbına koyim boğazımı sıkmaya başladı nefes alamıyordum. öleceksin yapcak bir şey yok diyordu bana bunu yaparken. ama o öldürmeyecekti. nefes alabiliyordum yeteri kadar. bana ağlayarak bağırmaya bağladı. ne yaptın olum sen öldürecekler seni. işin bitti gibi cümleler kullanıyordu. boğazımı bırakıp kafama şişeyle vurdu ve ben o an yere yığıldım gerisini hatırlamıyorum sabah olmuştu yataktaydım. kafam şişmişti. saat öğlen 12iydi. hiç bir şey olmamıştı dıbına koyim ama kafam şişikti. annem babam abim filan çalışıyor herkes işe gitmişti kapıyı da kitlemişler hırsız fılan girmesin diye. kardeşimde okulda. ben o sıra okulumu bu olaylar yüzünden dondurmuştum. selçuk üni de okuyorum zütler. normalde 4 sınıf olmam gerekirken şuan 2 sınıfım hatta birazdan okula gideceğim ikinci öğretim malum. devam ediyorum. duvardaki izleri nasıl farketmemişler dedim dıbına koyim bildiğiniz duvarda kan izleri üzerimde kan izleri vardı. bu olay 2012 yılında yaşanıyor arkadaşlar. o zaman 6600 var elimde hemen telefonu aldım resim çektim. resmi bir dk yüklüyorum.

Çayımı içtikten sonra direk kalktım, ben buradan gitmeyi düşünüyordum ama haberi görünce olayların içine daha da girmiştim. Bırakıp gidemezdim. Ya biri benle alay ediyordu ya da biri benden yardım istiyordu. Artık olan olmuştu benim için alay konusu dahi olsam ne için neden olduğu düşüncelerini aydınlatmalıydım. Saat 11 civarı gibiydi. Kahveden çıkıp aponun evine gitmeye karar verdim. Bu benle gelen çocuğun evine. Aponun kapısını çaldığımda aponun annesini açtı. Benim öyle tahmin ettiğim kişi. Annesi olmayabilir. Kadın ilk başta kapıyı ürkerek açtı. Teyze apo evdemi dedim. Kadın 50 60 yaşlarında yaşlı biriydi. Ne aposu evladım kimden bahsediyorsun. Hadi git buradan diyordu. Biraz daha üsteledim. Benle gelen çocuk, burada oturuyor sizin oğlunuz… kadın tövbe filan deyip kapıyı kapamaya çalıştı. Ne oluyor diye içerden adamın sesi geldi. Büyük ihtimal aponun babasıydı. Ne oluyor hanım diye yaşlı bir amca geldi. Sinirli sinirli yanıma doğru geldi ne var ne istiyorsun dedi sinirli bir ses tonuyla. Adam beni görünce tipi değişti zütüne koyim. Birden sinirli sinirli gelip boğazıma yapıştı. Sen benim motorumu çalan it değil misn dedi. Yok amca ben değildim oğlunuz çaldı ya dedim. Bizim oğlumuz yok çocuğumuz yok deyip adam beni tartaklamaya başladı seni jandarmaya vereceğim. Gitme bi yere deyip beni zorla tutmaya çalışıyordu. Hatta yüzüme bile vurmuştu. Adam yaşlı olmasa aynı şekilde karşılık vermeyi düşünüyordum ama işte… Ben biraz üstelemeye başladım yüzümdeki acıyla. Hatta küfür ettiğim dahi oldu. Adam iyice köpürmüştü. Hanımı sakinleştirmeye çalışıyordu. içeri gir şekerin kalbin var rahatsızlanacaksın boşver allahından bulmuş bir de senden bulmasın diyordu. dıbına koyim bana niye deli gözüyle bakıyorlardı. Ben olayları tekrarladım. Böyle tekrarladıkça benden ne anlatmak istediğimi sakince anlatmamı söyledi. Olayın başından başladım hızlıca, apodan bahsettim. O gece işte motoru alıp gittiğimizi söyledim. Köy yolunda düştüğümüzü yaşadıklarımı adamın anlayacağı şekilde anlattım. Adam bismillahirrahmanirrahim diyor devamlı. Tövbe estafurullah filan sayıklıyor. O çocuğu öldürdüler. Çok eski olay aydınlatılamadı dedi. Sen dalga geçicek başka bişi bulamadın mı ölünün arkasında konuşmak günah filan geveleyip durdu. E babası siz değil misiniz bu evden çıkmıştı babası burda yaşıyordu. Hayır senin kaldığın evde kalıyorlardı onlar. Orası bizim ev daşşakmı gecıon amca dedim bilmiyorum olm. Kapısı genellikle açık zaten sen oraya girmişsindir. Babası da çoktan ölmüştür dedi. Ama ölüsü nerde ne oldu adama o da belli değil. istanbula gitmiş diye duymuşlar. Ben bunları duydukça artık kafayı üşütmeye başladığımı anlamıştım. Adamı iteledim yaşlı adam yere düştü. Kadın bağırdı filan artık cinnet geçiriyor gibiydim. Kapıları tekmelmeye başladım. Önüme ne gelirse fırlatıyıorum gözüm hiçbir şey görmüyor. Camları filan aşağıya indirdim. Olamazdı deliremezdim ben. dıbına koyim ağlamaya başladım. Öyle içten hüzünlü ağlıyorumki anlatamam. Benim için artık her şey bitmişti. Kafayı sıyırmış biri olarak ya hayata devma edecektim ya da kendimi öldürecektim.

Ben bu ateş içinde kaldığımda, dediğim ışık ile birlikte uyandım panpalar. hastanedeydim başımda birkaç doktor ve hemşire vardı durumumun iyiye gittiğini söylüyorlardı. ateşimin olduğunu ateş düşürmek için seruma tekrar ilaç takviyesi yapmışlardı. gözlerimi açmaya başladığımda ilk sorduğum soru neredeyim ben oldu. dinlenmem gerektiğini uyumam gerektiğini söyledir. o an uykuya dalmıştım. bir müddet sonra gözümü hasta odasında açtım başımda annem babam, kardeşlerim vardı. hasta bakıcı çok fazla kalabalık olmamasını kısa süreli yanımda durmalarını belirtti dışarı çıktı. annem başımda hem gülüyor hem ağlıyordu mutluydu kadın. neredeyim anne ben ne oldu diyordum. yaşadıklarım gözümün önünden geçiyordu. oğlum gece yataktan düştüğünde kalorifer peteğine kafanı çok sert çarpmışsın. bu da beyin kanaması geçirmene sebep olmuş. uzun süredir hastanedesin. allahıma bin şükür seni bana bağışladı diyordu. alas dedim. sayıkladığımı zannedip odadan çıktılar. yerımden kımıldayacak gibi değildim ama masanın üstünde duran bir gazete kağıdı vardı. onu elime aldığımda köy yerinde büyük yangın yazılı başlık dikkatimi çekti. hem görüyor hem görmüyor gibiydim ama odaklanıp okumaya koyuldum. dün yaşanan olayda kimsenin olmadığı, uzun yıllardır kimsenin yaşamadığı bir köyde, tahta bir evin yandığı ve bu yangının ormana sıçradığından söz ediliyordu. söndürme çalışmaları tamamlanmış olduğu belirtiliyordu. kastamonun inebolu ilçesindeki bir köydeydi bu. neyin nasıl olduğu meçhuldu ve o geçmişte yaşanan ölüm olaylarından, buna bağlantılı bir olay olabileceği şüphesi üzerinde duruyorlardı.
o an odaya yaşlı bir adam girdi. bana yardım edem adamdı. sen de buradasın diyordum. neredeydin beni orada niye bıraktın diye seslendim. yanıma geldiğinde senin sayende çocuğun ruhu ve bizim ruhumuz bu karanlıktan kurtuldu diyordu. gözleri nur içindeydi adamın. adam arkasını dönerken sen kimsin dedim. ben uzun süredir burdaymışım dedim. alas dedi ve kapıyı kapatarak dışarı çıktı. o an bağırdım ne kadar sesim çıkarsa canım yanıyordu. hemşireler filan odaya girdi. sakinleştirici, dinlendirici, ağrı kesici artık ne haltsa onu vuracaklardı. demin odaya giren kim diye sordum. tanıyor musunuz? niye odaya aldınız? biz deminden beri kapı önündeyiz kapı hiç açılmadı dedi annem ve o an uykuya dalmıştım. uyandığımda beni normal bir hayat bekliyor olacaktı...