korkudan kahve falıma bakamadı olaylar gelişti

yarın okul var giberim okulu yaz panpa sabaha kadar dinleriz

beyler işiyip geliyorum. bekleyin. siz yazdıkça daha çok devam edesim geliyor ne biçim bir ego tatmini olayına girdim amk

aynen boşver okulu bu gece buradayız sen yaz devam

up up up

Son dolmuşta akşam 6'da çıkacak köye doğru. Zaten neredeyse tam tdıbına yetişmiştim. aldığım bigibleti de dolmuşa yakın bir yerde bıraktım. yani artık insanlardan dahi korkmuyordum. olayları yeni yeni anlıyordum ama daha kesinleşmemiş bir sürü şey vardı. benle bu durumun ne ilgisi vardı. alası bulmalıydım onla nasıl iletişime geçebilirdim.*
Bunları düşünürken yorgunluğun verdiği etkiyle birazcık kestirmişim, dolmuşta. zaten çok kimse de yoktu. yine amcalar teyzeler doluşmuştu. O daldığım anda rüyaya dalmıştım. gittiğimiz o köy yolunda tek başıma yürüyordum, sırtımda bir çanta.

uuuuuuppppppppppppp

okumadım ama mezarda gibişmiycektin hacı.

devam devam tüm okuyanların gücü adına yazıyorum up lan up

seri yaz seri

tek başıma ormanın içinden süzülen yolu takip ediyordum. bir yamaç çıkıyordum yollar mıcırlıydı. karşımda aniden birçok siyah köpek belirdi. belli belirsiz bana havlıyorlardı. kaçmaya başladım yokuş aşağı... sonra arkama baktığımda arkamdan apo koşuyor gözleri kıpkırmızı git başımdan niye bulaşıyorsun bana rahat bırak olduğum yerde diyordu. çok delice koşuyordum sonra diğer taraftan ise cin tasvirleri üzerime doğru koşmaya başladı. ne yapmalıydım:( tek yapmam gereken intihar etmekti. koşarak yamacın köşesinden atladım. o an nefes nefese yüzümden su damlacıkları şeklinde ter akıyor, derin bir nefesle uyanmıştım. çok şükür rüyaymış diyordum. dolmuşun o an tekerleği patlamış. sarsıntı ondan olmuş, bu yüzden uyanmıştım. yaşlı amcalar aşağıya inmişti. tekeri kontrol ediyorlardı şoför ile.

ben de indim durumu kontrol ettim. yedek teker filan vardı allahtan ama uzun süreyeceğinden bahsetti adam. 1 saat filan burada oluruz. köye gitmemiz 1.5 saati bulur. ee amk akşam olmuştu zaten. yaşlı adam beni merak ederdi. yürüyerek kaç dakikada giderim. şu ağaçları takip edersen 40 dakikada köyde olursun ama bekle evladım. gece gece diyordu şoför. giberim dolmuşunu deyip yola koyuldum. rüyadan filan iz kalmamıştı. ama biraz ilerledikçe tek başıma kaldıkça rüyam gözümün önünde canlanıyordu.

up up up sabahdab beri yazmanı bekliyorum panpa seri

beynini gibeyim aynı durumda olsam yaşlı amcaları yanımdan ayırmam amk kendin kaşınmışsın

onca şey yaşamıştım. kendime telkinde bulunuyordum rahatlamaya çalışıyordum. korkumla yüzleşmem bana yaramıştı kendimi daha iyi hissediyordum. yoluma devam ederken aklıma alas geldi. Belki bu ıssız yerde odaklanabilirsem onu çağırabilir ondan detayları öğrenebilirdim. bir çam ağacının dibine oturdum. kolay kolay gözükmüyordu etraf ama yine de sakindim öyle hissediyordum. şimdi alasa seslendim. neredesin alas yardım et diyordum bana. bu çağrıma yanıt almıştım. alas akşamın çöken sisinde yanımda belirmişti.

devam panpa

upupupup

alasın varlığı bir nebze de olsa beni rahatlatıyordu. nerede olduğunu sordum. sana ulaşmam kolay değil diyordu. onca zaman uyanık, uyku halindeydin. sana ulaşmam bundan kolaydı. şimdi dünyadayız ve sana bu kadar kolay ulaşamıyorum. anlamıştım bu durumu uzun süredir zaten dünyada olduğuma dair bir kanıt bile yok. ben bunları düşünürken yaşlı adamla tanıştın mı dedi? hangisi köyde olan mı? evet. o sana yardım edecek. peki ya sen? onca şey öğrendim benim bu olaylarla ilgim yok. geçmişte yaşanan bir durumda adeta beni andıran birinden söz ediliyor. Evet o sensin. Bir den gülmeye başladım. sinirden gülüyordum. 1900'lü yıllar ne beni. hangi yıldayız biz? insanlar içinden bu olaylara dayanabilecek kişileri seçiyoruz. kim? bizler. sen, o adam gibi... neden ben? diğer insanlar bu durumda ya deli olur ya da felç geçirir ya da ölür kimse bunları kaldıramaz.

ap lan ap

upupupupup

seri anlat daşşağını yüdüğüm