korkudan kahve falıma bakamadı olaylar gelişti

@464 yav dıbınakoyim ölüp uyandık, neler başımızdan geçmiş adam hala kitaba takılmış.

panpa devam et

reserved süper de hastaneeden ne zaman kurtulucan hikayenin yarısı hastanede geçti aamk.

gece 3 ün sırrı nedir? neden o vakitte kabuslar sık görülür?

devam panpa

@449 daha saglam resimler bulamadinmi, timarhanenin capsleri fln

The night is dark and full of terror my Brother.

hadi hadi gerisini de anlat reserved

reservet

Okumadan eksileyin beyler. Sallıyor bin, güzel de sallıyamıyor zaman kaybı 2. Sayfada bıraktım

yaa bitti olm cok üzüldüm hadi gerisinde yaz ya lütfen gerisinide yaz

reserved

anlatmaya devam ediyorum...

ulan biraz hizli yazsana amcik herif

Kendimi rahatlatmalıydım yoksa işler sarpa saracaktı. Bulunduğum yer bayağı yüksekti. Yani deniz seviyesinden yüksek. Dağ gibi bir yer ama tek başına bu hastane var. Etrafı orman ile çevrili. Dışarsı duvarlar ile kaplı, büyük bir demir kapı da var duvarları tamamlayan. Nefes nefese etrafı gözetliyordum… Ormanın içinden ışık geliyordu ama tek tük. Evlere ait olan ışıklar olabilirdi. Evlerin bulunduğu yere gidip gidemeyeceğime bir türlü karar veremiyordum. Öyle kenetlenmiştim bulunduğum yerde. Bir patlama sesiyle irkildim. Bulunduğum odaya yakın bir yerde çok büyük bir patlama olmuştu. Patlayanın ne olduğunu bilmiyordum ama yangın çıkmıştı bu patlamanın peşine etrafa cam parçaları, metal parçaları saçılmıştı. Patlamanın etkisi ile yere düşmüştüm.

Patlamadan sonra kafamı yukarı kaldırdığımda ateşten süzülen dumandan bir yüz ifadesi bana doğru bakıyordu. Sadece gülüyordu… Hastaneden çıktığım o kapı aniden açıldı ve bir düzine kadar ruh olarak tabir edebileceğim varlıklar etrafa yayıldı çok hızlı bir şekilde. Onları görür görmez kaçmaya başladım. Hastanenin duvarlarına bağlı kapısına yaklaştım kapıyı açmaya çalıştım ama açılmıyordu. Hemen duvarın yanına giderek tırmandım ve duvardan atladım. Öyle küçük bir duvarda değildi bayağı yüksekti, sanki birilerinin buradan çıkmasını istemiyorcasına…

Duvar aşmıştım, o koyu renkli ruhu andıran dumanlar ise etrafıma ormanın içine yayılmıştı. Var gücümle koşmaya başladım. Üzerimde bir şey olmaması sıkıntıya sokmuştu beni. Üşüyordum. Gecenin ayazı içime işlemişti. Arada etrafa saçılıyordu belime bağladığım örtü. Ormanda koşarken dün tasvir ettiğim cin siluetlerini artık gözlerimle görebiliyordum. Şuan için sadece karartı ve göz bebeklerini görüyordum. Her baktığımda saniyeler içinde başka bir yere geçiyorlardı. Önüme çıktıklarında farklı bir tarafa koşmaya başlıyordum.

Koşmaya devam ederken bu varlıkların etrafımdan kaybolduğunu farkettim o gülüşmeler ses tonları, rüzgar gibi etkiler ortadan kalkmıştı. Gördüğüm de bir şey yoktu. O gece bir yere gidip geceyi geçirmeliydim. etrafıma göz attığımda her hangi bir ışık izinden eser yoktu. ne bir ev ışığı ne bir sokak ışığı... Geldiğim yer ıssız bir orman... Sakin olmaya nefesimi iyi kullanmaya çalışıyordum. Nefes nefese kalmıştım çünkü. tempolu adımlarla yürürken bir ağaç kavuğu buldum dibi oldukça geniş bir kavuk. geceyi burada geçirebilirdim. içeri girdiğimde artık böcekmiş hayvanmış umrumda değildi. demin gördüklerim bana yeterdi. belimdeki örtüyü yere serdim şuan çırılçıplaktım. biraz gözlerimi kapatmaya çalışıyor, bildiğim duaları ediyordum. Gözlerim o an kapandığında bir dokunma ile irkildim. gözlerimi direk açtım. etrafta bir şey yoktu. sağıma soluma bakıyordum... Bedenimi saran bir duman olduğunu farkettim yine onlar diye kaçacaktım ama korkma diye bir ses beni uyardı!

Reserved

Nasıl korkmiyim dıbına koyim diye içimden geçiştirdim. kımıldayamadığımı farketmiştim. benim, ben diyordu. ilk başta hatırlayamadım hafıza kaybının etkilerini görüyordum. Sana yardım ettim hastane de… Kimsin dedim, Adım Alas… Sana yardım ettim, hastaneyi mühürledim ama çok fazla dayanamadım. Böyle deyince parçaları yerine oturtmaya başlamıştım.