korkudan kahve falıma bakamadı olaylar gelişti

Hastanede 1 saat bana 1 gün gibi geliyordu. Nedenini bilmiyorum ama bunu ruh olarak devam etmeme bağlıyordum. Sanki normal insanlara göre daha hızlı hareket edebiliyordum. Bunu net bir şekilde algılamak mümkün değildi ama yoğunlaştığımda hissedebiliyordum. Şimdi benim için önemli olan vücudumdan uzaklaşabilmek ve gerektiğinde kapıların, duvarların içinden rahatlıkla geçebilmek olacaktı. Dikkat ederseniz insanların içinden geçebiliyordum sonuçta onlarda gerçekte var olanlar… Peki kapılardan filan nasıl geçebilirdim? Yavaş yavaş denemeye başladım. ilk başlarda bir türlü bu olayı beceremedim. Devamlı tırsarak, olduğumdan daha yavaş hareket ederek elimi kapıların içinden sokmaya çalışıyordum ama sonuç hüsrandı. Biraz daha düşündüğümde gözümden kaçan bir şey vardı. Ben insanların içinden geçerken onlar bana doğru geliyor ve ben de korkarak, hızlı bir şekilde onlara doğru yöneliyordum. Yani bu hızı daha da arttırıyordu. Zaten olduğumdan daha hızlıydım. Vücuduma da arada bakıyordum. Yaşananları unutmak mümkün değildi ama adapte olmam, dikkat içinde bu kapıyı atlatmam gerekti. Tüm düşüncelerimi bir kenera bıraktım. Odaklanarak hızlı bir şekilde kapıya yöneldim. O 1 saniyelik zaman sizin için 10 saniyeydi ama ben 1 saniye içinde ordan oraya hızlı bir şekilde gidebildim ve beklenen o an olmuştu. Çok tuhaf bir şeydi ama yaşamıştım. Kapının içinden hızlı bir şekilde geçmiştim ama tüm enerjimi o an kaybettim. Ruhum ile birlikte yere kapandım. iyi düşünmeliydim. E artık duvardan da geçebiliyorum ama bu kadar kolay değildi. Şimdi tekrar tekrar denedim ve tekrar… Artık ayağa kalkacak halim kalmamıştı ama şimdi geçerken daha rahattım. Bir müddet orada bekledikten sonra, gecenin o vakti vücudumdan nasıl ayrılacağımı öğrenmeliydim. Koridorda biraz ilerlediğimde önümden hızlı bir şeyin hareket ettiğini farkettim. Aynı benim gibiydi ama sağdan soldan hızlıca geçiyordu. Birden pat diye önümde belirdi. Önümde beliren şeyi tarif etmeye çalışayım: benim ruhumdan kısaydı, böyle buhardan oluşmuş bir hali vardı. Baktığınızda bir insan siliüetinin figürüne bürünmüş buhar, ama tam beyaz dehil hafif gri şekilde su buharı gibi deyim size anlayın. Yüzü belli belirsiz ortaya çıkıyor. ilk başta ani hareketlerle konuşmaya başladı. Çıkan seslerden bunu anlıyordum. Belli belirsiz bir şeyler çıkıyordu yine anlıyamıyordum. Aniii hareketlerini farkediyordum… Bir müddet sonunda belli belirsiz şekilde konuştuklarını anlamaya başlamıştım. Aslında kaçmayı düşündüm ama zaten ben de ölmüş gibiydim daha ölemezdim. Kaçsam ne olurdu.