korkudan altına sıçmak isteyen gelsin beyler

seri ol lannnn

yazsanaaa

reserved.

amk nie yazmıyon ...

oç yazz lan

SENiN ANANI gibEYM BN PiÇ KURUSU

hızlı hızlı panpa

hadisene bin

RESERVED

hadisene lan

yaz artık pekekent yeter bu kadar adamı beklettiğin

res amk belki güzel bişeydir

- selam beyler keyifler nasıl biraz sinirlendiniz mi bana mı öyle geliyor. beklettiğim için üzgünüm ama yoğun tempomdan dolayı yazmaya fırsat bulamıyorum. anlayışınız için teşekkür eder. reservlerinizi aldıkça yeni partlarla yanınızda olacağımı hatırlatırım. -

evet nerde kalmıştık ..

ertesi gün uyandığımda akşamdan kalan pişmanlığım vardı üzerimde. cemre beni terketmiş , cemil ile de arkadaşlığımız bitmişti , ismailin yaşıyor olmasını umuyordum ama o yaşadıklarımızdan sonra o da benle muhabbeti keserdi zaten. bir erkan kalmıştı gerçek dostum diyebileceğim onun yanındayken kendimi rahat hissediyordum ama hep bir şeyler ekgibti , cemilsiz olmuyordu. grup dağılmıştı artık cemile yaptığımız alçaklık affedilir gibi değildik ve cezasını çekecektik. bunları yatakta düşünürken aklıma cemreye mektup yazan çocuk geldi , acaba bugün yaşadığı eve gitsem mi diye düşündüm sonra ortamın biraz yatışması ve cemrenin hayatına daha fazla burnumu sokmuş olmamak için vazgeçtim. kahvaltımı yapıp erkana msj attığımda öğlen olmuştu.

erkan netten kızla tanıştığını ve onla kafede buluştuğunu yazmıştı mesajda. yani kısaca gelme diyordu bana. yapacak hiç bir tak olmaması canımı sıkıyordu. hafta içleri boş beleş takılır baba parası harcardım. tabi bunları erkan ve cemille yapmak daha güzeldi. fazla canımı sıkmak istemedim ve bir sigara yaktım. balkona çıkmıştım hava mis gibiydi sandalyede oturup yoldan geçen insanları seyre daldım ve bugün için ne yapmam gerektiğini düşündüm. koskoca gün evde pinekleyerek geçmezdi. hem geçse bile sorunlar çözülmezdi. kendimi dışarı atıp ismaillerin evinin yolunu tuttum. en azından bir sorunu halletmiş olmayı umuyordum.

gitmeden önce telefonla tekrar aramak istedim ismaili ama ulaşılmıyordu. hattını değiştirmiş olmalı diye düşündüm belki de benimle görüşmek istemiyordu ama bunu bilmenin tek yolu karşısına çıkmaktı. evlerinin bahçelerine girdiğimde annesi balkondaydı beni görür görmez içeri koşup bahçeye indi. şaşırmamıştım bir şeyler olacağını kestiriyordum, ismail ailesiyle bir şeyler paylaşmış olmalıydı. annesi yanıma telaş içinde gelip ismailin durumunun iyi olmadığını hiçbir arkadaşıyla görüşmek istemediğini söyledi. ayrıca pgibolojik destek aldığını da ekledi. nesi va ne oldu dediğimde ismailin hiç bir şey anlatmadığını söyledi. ismaili bir de benim görmem belki daha iyi olur teyzecim dedim. meral teyze anlayışlı bir kadındı oğlunun bu durumuna çok üzüldüğü belliydi. zorda olsa ikna etmeyi başarmış içeri girmiştim.

ismailin odasına girdiğimde ismail yatağının üstünde oturuyordu alnını dizlerinin üstüne koymuştu. içeri girerek " ismail benim "diyerek adımı söyledim. ismail titremeye başlamıştı. başını kaldırdığında şok olmuştum suratı bembeyazdı , yaşadığımız o gecenin etkileri aynen suratına işlenmiş gibiydi , gözleri faltaşı gibi açılmıştı ve bana bağırmaya başladı , sürekli aynı kelimeleri tekrarlıyordu. bu senin fikrindi , bu senin fikrindi bu senin fikrindiii , gittikçe daha fazla şiddetlendiriyordu bu sesi. annesi arkamdan odaya girdiğinde beni tutup dışarı çekti ve derhal evden ayrılmamı ismailin bazı şeyleri atlatması için zamana ihtiyacı olduğunu söyledi. meral teyze haklıydı fakat ismail iyi durumda değildi. ayrıca bu durumundan beni sorumlu tutuyordu. bu beni de suçlu yapardı. bu yüzden bi kurnazlık yapıp , meral teyzeye ismailin ne demek istediğini sordum.

ismail günlerdir aynı kelimeyi sayıklıyor odasına gelen herkese aynı lafı söylüyor çocuğum dedi meral teyze. bu beni rahatlatmıştı çünkü şüpheli sıfatından çıkmıştım. ismailin durumundan senin nereden haberin oldu çocuğum diye sormuştu meral teyze. işte şimdi vermem gereken cevap tutarlı olmalıydı ve beni temize çıkarabilmeliydi. ismaili uzun süredir görmediğimi söylesem yeterli olur muydu. erkan dün sabah ismailin arabayla gezdiğini de söylemişti. ismailin bu haldeyken dün sabah araba kullanabilmesi imkansızdı. erkan yalan söylemiş olabilir miydi. kime güveneceğimi şaşırmıştım fakat ağzımdan çıkan cümleler ismaile cepten ulaşamayınca merak ettiğim onla görüşmek istediğim olmuştu. annesi böylece kuşkulanmamıştı , ismailin cep telefonu kullanmak istemediğini söyledi. durumuna çok üzüldüğümü en kısa zamanda iyileşmesini dileyerek ismaillerin evinden çıktım.

yolda yürürken aklımda 2 soru vardı. ismail dün araba kullanabilecek kadar iyi ise başına gelenler dün gece mi olmuştu. yoksa erkan ismaili dün sabah gördüğünden emin miydi. bunun cevabını bir tek erkan verebilirdi. onla görüştüğümde ona soracaktım. bir sigara yakıp mahalledeki kahvehaneye gittim. cemilde oradaydı , beni kapıdan girerken görmüş olmalı ki yüzünü hiç çevirmedi. ortamı germek istemediğimden kahvede pek kalmadım. cemil bize hala kızgındı ve kızgınlığı da geçecek gibi değildi. eve dönerken erkana bi msj patlattım. hala kızla kafede oturduğunu , yanlarına bir kız arkadaşı daha geldiğini söyledi ve bu sefer beni de çağırdı. yanlarına gidip onları da sıkmak istemiyordum. aklımda cemre vardı, sabah yazdığım günaydın mesajıma cevap da gelmemişti.

sayfa 9 reserved