Takip eden yoksa yarın devam edeceğim panpalar

Tahminen 98 yılının Haziran ayıydı. O günleri hatırlarken hala içim ürperir. Her akşam olduğu gibi annem uyumam için yatağıma yatırdı. Odalarımız dip dibe olduğu için tek başıma uyumaktan korkmuyordum. Amao gece içimde bir telaş vardı, başkaydı. içimdeki garip korkuylaboğuşurken uykuya yenik düşüp uyuyakaldım. Daldım ama uyumasuresi 10 saniyeyi geçmemiştir bilemiyorum.Elim kolum bağlanmış beyaz kefenimsi bir çarşafa sarılmış şekilde uyandım.Çevremde olup bitene anlam vermeye çalışıyordum ki bir an dört yanımı çevrelemiş yüzleri görünmeyenkadınlar gördüm. Oan korkudan; nerdeyim ben, siz kimsiniz, benden ne istiyorsunuz bile diyemedim. Nutkum tutulmuştu.içlerinden biri beni kucağına alıp kendi odamın içinde diğer elini parkeye koyup, tek bir dokunuşlamezarmisali bir çukur açtı.Dünyanın sonunun geldiğini düşünmüştüm. Korkum yerini biraz merağa bıraktı. Bir an annemi gördüm ve görmemle annemin kafasını avuçlarının arasına almasıyla kafasını patlatması bir oldu.Yerdeki kadınlardan biri mezarıma annemin boynundan akan kanı tutarak tüm çukuru o kanla doldurdu.Bu anlattıklarım belki bir dakikada olup bitti. Gözümü ikinci açışımda çok güzel bir sabaha uyandım fakat evde garip bir sessizlik vardı.Yatağımdan çıkıp kapıyı açacaktımki bir şey gece mezarımı gördüğüm parkenin üzerinden halıyı kaldırıp oraya bakmamı fısıldadı sanki;Ve öyle yaptım.Halıyı kaldırır kaldırmaz gördüğüm manzara yüzünden 5 sene konuşamayıp okula başlayamadım.Annemin bedeninden kopmuş kafası alnında ve yanaklarında garip şekiller çizilmiş şekilde gece gömüldüğüm yerde duruyordu.Asıl aklımı alan şey ise;Arkamı döndüğümde geceki kadınların aslında kadın değil keçiolduğunu görmektiArtık her günümü tekrar bunları yasamamak için dua etmekle geçiriyorumBu vesileyle anneme de Allah rahmet dileklerimi iletiyorum katili hala bulunamadı.

http://c12.incisozluk.com...11509/5/1016275_ob792.jpg

pampa ben okuyorum ama seri yaz amk

Kardeşim hikaye tutmadı kime yazıyım ben bu hikayeyi. hikayeyi burada bitiriyorum değerlenirse devam ederim. cümleten hayırlı geceler.

panpa bari benim için yaz be devdıbını bekliyorum hikayenin

1 saate yazmaya başlıyorum varmı bekleyen gececi kardeşlerim

yaz be panpa

Rez zütüm titret memeleri

dinliyoruz amk anlatsana ya

@9 kardeşim yarın devam

Anlat mk

Rez yolla pampa takipteyiz

Rez moruk

Kadının evine doğru ilerliyorduk. etraf çok karanlık ve sessizdi.bu deli kadının ne işi olurdu böyle bir yerde. kadının evine vardığımızda pencereden kafamızı uzattık ve içeriyi gözetlemeye başladık.ilk pencereye baktığımızda etraf çok karanlıktı. diğer pencereye baktığımızda ise içerisi mumlarla aydınlanıyordu. kadın mumlardan yuvarlak çizmiş ve ortasına elinde bir kitap ile oturmuş bir şeyler mırıldanıyordu. sanırım arapça bir şeylerdi. kadın mırıldanırken birden durdu ve arkasını dönüp bize baktı. işte o an perde bi anda kendiliğinden kapandı. neye uğradığımızı şaşırdık. çok korkmuştuk. koşa koşa bizim köyün çeşmesinin oraya doğru gittik. gerçekten çok korkmuştuk ve nefes nefese kalmıştık. hepimizin üzerinde büyük bir korku ve şaşkınlık vardı. konuşamıyorduk.bu sessizliği ahmet bozdu "oğlum o neydi öyle dıbına koyim"dedi. gerçekten o da neydi öyle. kadın ne yapıyordu orda.ne söylüyordu kendi kendine.o perde nasıl kapanmıştı. kafam gerçekten çok karışmıştı. şoku atlattıktan sonra aramızda konuşmaya başladık. kürşat "rüzgardır kanka bişey olmaz" desede o da çok korkmuştu biliyordum. biraz daha sohbet ettikten sonra saatimiz 02.15'i gösteriyordu. birer dal daha sigara içtikten sonra kürşatla eren kendi evine bizde ahmetle ahmetlerin eve doğru yol almaya başladık. ahmetin annesi yatağımı yer yatağı olarak ahmetin odasına sermişti. yatağıma yattım. ahmet horlamaya başlamıştı bile.ama benim içimde hala bir korku ve ürperti vardı. olanları düşünerek uyuyakalmıştım.

Ruya gordun kesin aq

Panpalar dinleyen varsa devam ediyim

Yarın devam binler cümleten hayırlı geceler

Devam et panpa çok heycanlı

Küçükken köyde yaşardım, 12 yaşıma kadar da köyde yaşadım. Köyler ıssız olur, demek istediğim şehirde yapabileceğiniz bir çok şeyi köyde yapamazsınız. Curcuna yoktur, sessiz ve sakindir. Yıl 1995, Kasım ayındayız hiç unutmam. Gününü pek hatırlamıyorum ama Cuma yada Cumartesi olması lazım, çünkü babamın fındıklık bahçesinden biraz geç geldiği günler, genelde o günler oluyordu. Akşam yemeğini o gelince hep birlikte yer sofrasında yerdik. Gelirken yol üstündeki kuyudan hep su alırdı. O kuyudaki suyun tadını anlatamam; hem buz gibi hemde muazzam bir şekilde berrak, pürüzsüz. O akşam su getirmeyi unutmuştu, yorgundu da biraz, eve girdi ceketini astı, tam yemek yemeye hazırlanacağız; annem suyu sordu. Babam yorgunluğunda verdiği sıkıntıyla ofladı pufladı. Bende üzüldüm adama sabah akşam çalışıyor, “Baba ben gideyim alayım hemen” dedim. Babam “Hava karardı ha dikkat et tilki olur” dedi. Neyse su bidonunu aldım ceketimi de giydim, botlarımla çıktım yola

dinleyen varsa devam edicemmm