korku hikayesi anlatiyorum

gelin picler seri yazicam partlar hazir zaten

Deamon evin önünde arabayı park ederken ben hala ısrar etmeye devam ediyordum, ama beni dinleyen yoktu. Deamon bitik bir halde arabadan dışarı çıkarken beni kolumdan tuttup yukarıta sürükledi. Kapıyı açtığında evin hafasızlığı yüzünden öksürük krizine girdim. Benimle aynı tepkiyi Matt'te vermişti.

Deamon koridordan biraz uzaklaşıp ışığı açtığında evin çok güzel bir dekoru olduğunu gördüm. Tam Deamon'a göreydi. Matt ağzıyla bir ıslık çalıp Deamon'un omuzuna yumruk geçirdi. ikisi birlikte gülerlerken bende hepsinden önce temizlenmek için banyoyu bulmaya çalıştım. Deamon arkamdan gelip yanlış yön diye bağırınca olduğum yerde çığlık attım. Artık herşeyden refleks olarak korkmaya başlamıştım. Deamon tepkime karşı yerinden fırladı ama sonra gülerek yanıma geldi. Bana banyonun yerini söyledi ve havlu getirmek için gitti.

dinleyen var mi

Banyonun kapısı gıcırtılı bir şekilde açıldı beyaz fayanslar önümde dizilmeye başladı. içeri girdiğimde oteldeki tuvaletleri anımsayıp iğrendim ama birkaç saniye derin nefes alınca geçti. Deamon'un havlu getirmesini beklerken aynada kendimi incelemeye başladım. Yüzümde birçok yara ve birçok iz vardı. Tişörtümü sıyırıp karnıma baktığımda o işaretleri gördüm ve kurtulmadan önce aldığım yaranın derin izi ve kurumuş kanı, bacaklarıma baktığımda ise mosmorlardı ve titriyorlardı. Deamon kapıyı tıklatıp içeri girdiğinde derin bir nefes aldım ve gözlerinin içine bakmadan havluyu elinden aldım. Deamon birkaç saniye gözlerinin içine bakmamı bekledi ve ensonunda bende baktım. Yüzünde bir gülümseme oluştu ve beni baştan aşağı süzüp iyi görünüyorsun Nora dedi. Havluya kafasına fırlattıp yalancı diye bağırdım. Birkaç dakika güldükten sonra onu dışarı iteledim ve kapıyı kilitledim.

Duşun suyunu ılık olarak ayarlayıp banyoya girdim. Su vücudumu ıslatırken hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Su bütün acılarımı dindirecekmiş gibi bir umutla. Deamon kapıyı tıklatıp iyimisin Nora ? diye seslendiğinde yutkunup evet iyiyim diyebildim. Herkesi çok özlemiştim, tüm kaybettiklerimi. Artık ailemden başka yakınım diyebileceğim iki insan vardı . Matt ve Deamon. Onlardan ayrılmayı düşünmüyordum nede olsa hayatımın en zor anlarını onlarla geçirdim.

Kendimi birkaç defa daha köpürttükten sonra suyu kapattım ve dışarı çıktım. Ayna su yüzünden buhar olmuştu ve hiçbir şey görünmüyordu. Havluyla birkaç defa kurulandıktan sonra Deamon'un verdiği kıyafetleri giyindim ve saçlarımı taradım. Nasıl olduğuma bakmak için aynanın buğusunu sildim ve sildiğim gibide kaskatı kesildim. Ne olduğu belirsiz birşey - tüm gördüklerimden daha farklı, daha korkunç, daha acımasız- bir adım arkamda durup benimle birlikte aynaya bakıyordu. Bağırmak, kaçmak, debelenmek ya da savaşmak artık hepsi boşunaydı.

Yüzü tanıdığım kimseye benzemiyordu. Bu şey daha korkunçtu. Kanlar beyaz teninden aşağı damla damla dökülürken. Simsiyah gözleriyle aynaya, tam gözlerimin içine bakmaya devam ediyordu. Gözlerimi kapadım ve imkansızı başarıp çığlık attım. Deamon ve Matt benim çığlığımla kapıyı tekmelerken ben gözlerimi açacak cesaret bulamıyordum.

Herşey bitmiş demek için çokmu erkendi daha ?. Yoksa herşey daha yenimi başlıyordu ?

Hala gözlerimi açacak cesaret bulamıyordum. Matt adımı defalarca kez tekrarlıyordu ama sonuç başarısız. En sonunda kapının kırılma sesini duyduğumda olduğum yerde ikinci bir çığlığı attım. Hala gözlerimi açamıyordum. Kurtuluşa bu kadar yaklaştık hatta kurtulduk ama o zaman bu ne yeniden mi başlıyoruz ?.

Gözlerimi açtığımda Matt beni kucağında salona doğru taşıyordu. Kafamı arkaya çevirdiğimde Deamon boş gözlerle banyonun içine bakıyordu adını seslendiğimde yerinden fırladı bana baktı ve gülümsedi.

Matt beni koltuğa bıraktı ve yanıma çöküp elimi tuttu. Bana neler olduğunu soruyordu ama cevaplayamıyordum sadece mavi gözlerine sabitlenmiş ona bakıyordum. Kafasını anlamaz bir tavırla sallayıp ayağa kalktı ve Deamon'a bana kıyafet vermesi için seslendi. Deamon birkaç saniye sonra Tamam diye cevap verdi. Matt yine yanıma çöküp bana neler oluyordiye sorduğunda bu sefer tüm gördüklerimi ona anlattım. Bana durumumu anlar şekilde bakıyordu ama bir kaç saniye sonra olayın etkisindesin Nora, kurtulduk dedi. Ona inanmayı istiyordum belkide sadece yine deliriyorumdur.

Deamon , Evim çok yakın bence orada temizlenebilirsinizdedi. Matt yine kafasını olumlu salladı ama ben kendi evime gidip temizlendikten sonra sadece ama sadece ama sadece uyumak istiyordum, o kadar yorgundumki. Kafamı olumsuz anlamda sallayıp beni eve bırakman gerek Deamon dedim. Ama ben söyleyene kadar çok geçti.

Camdan sokakta sallana sallana yürüyen insanlara baktığımda ne kadar bakımsız ve pis olduğumu anımsayıp titredim. Matt'e baktığımda o da sanki ilk kez şehre iniyormuş gibi etrafına bakıyordu.

Deamon yavaş yavaş arabayı kaldırıma yaklaştırdı ve tek hareketle park etti. Birkaç dakika etrafa baktıktan sonra arkasını dönüp Şimdi ne yapacağız? diye sordu. Yemyeşil gözlerinin içine baktım ama hiçbir fikrim yoktu. Kafamı bilmiyorum anlamında sallayıp camdan bakmaya devam ettim.

Buradan kurtulmuştuk, arkama baktığımda siyah ve çürümüş olan otel hala aynı yerde ziyaretçilerini bekliyordu, şu aptal yerden biraz daha uzaklaştıktan sonra burayı kapamak için kendi ellerimle uğraşacaktım.

Matt ve Deamon arkamdan yaklaştıklarında hepimiz ağlamayla karışık gülüyorduk. Tom'un minibüsüne vardığımızda birden bire onu anımsayıp ağlamaya başladım benimle birlikte Deamon'da ağlamaya başlamıştı.

Ressssssss

Deamon sürücü koltuğuna geçip arabayı çalıştırdı. Matt ile ikimizde minibüsün farklı kenarlarındaki camlara yerleşip derin derin nefes aldık. Uzun bir aradan sonra ilk kez dışarıya çıkıyorduk.

Kafamı kaldırıp otele yeniden baktığımda cam'da David'i gördüm. Kanlı elini cama yaslayıp aşağı kaydırdı ve göz açıp kapayana kadar yok oldu. Bu aptal otelde değer verdiğim tüm arkadaşlarımı yitirmiştim. Sevgilimi , sırdaşlarımı, kardeşlerimi... Herkesi... Şimdi ise herşeyimi alan otelin sahibi ve yeni tanıştığım ve kardeşini kaybetmiş bir adamla birlikte kurtuluş yolunda ilerliyordum.

Dinliyorum

Araba motoru çalıştığında, derin bir nefes aldım ve gözümden akan yaşlara aldırmadan otele bakıp bütün arkadaşlarımı anımsadım. Deamon elimi tuttupartık geçti Nora, kurtulduk diyordu ama biliyordumki içten içe o da kahroluyordu. Matt'e baktığımda ailesinden geriye kalan tek miras olan kardeşi için ne kadar üzüldüğünü görebiliyordum ağlamamak için kendini olabildiğince sıkıyordu, bizim için güçlü olmaya çalışıyordu.

kahramanların adı matt ve deamon, karşılarındaki varlık ta bildiğimiz cin. bizim köylerdeki cin. taka sarar bu okumam. hadi ibrahim, veysel hakkı falan dese neyse

Deamon elimi bırakıp arabayı geri geri dışarı çıkarırken, Matt'in elini tuttum ve olabildiğince sıktım. Bana karşılık vererek ağladı ,bu onu rahatlatmıştı.

New York'un kalabalık sokaklarında ilerlerken içime büyük bir rahatlık çökmüştü. Artık herşey bitmişti. Yeni bir sayfa açıyordum. Geçmiş asla silinmez ve bende hiçbir şey unutamayacağım belki ama deneyeceğim.

@9 sözlügü özetledi aq