Senin klavyene kurban puşt

Aq hepsinin sonunda hasgibtir çektim lan

Yaz dıbınakoyim yaz

Herif çocuğunu vurmuş aq

Acayip sardı bin. Devam et okudukça daha çok istiyom

Yaz kardeşim yaz tutsun bu başlık

Ulan aq arattırıyorum internette hiçbiyerde yok aq. Herif kendi yazıyor usta. Nası bi kafadır aq

Yaz kardeşim sen hikaye yaz

"Bay Johnson, burda denildiğine göre şiddet eğilimi gösterecek düzeyde şizofreni hastasıymışsınız." mırıldandı burnun ucundaki gözlükle önündeki raporu okumaya çalışan pgibiyatrist.
"Benimle paylaşmanız hapis cezanızı azaltmayacak fakat en azından zihinsel rahatsızlığınızdan kurtulmanıza yardımcı olabilir, anlatabildim mi?"
Kafamı salladım.
+Madem öyle anlatmaya nerden başlamak istersiniz Bay Johnson?
-Sesler
+Sesler mi? Bana bazı sesler duyduğunuzu mu söylüyorsunuz?
-Evet
+Bu sesler tehditkâr mı peki?
-Bazen
+Peki sizi kızdırıyorlar mı?
-Öyle denebilir
+Peki şuanda bu seslerden duyuyor musunuz?
-Hayır
+Anlıyorum
Pgibiyatrist iç çekti. Gıcırdayan sandalyesinde oturduğu sırada önündeki kağıtlarla uğraşırken dikkatimi çekti.

[[Bu lanet suçlu pgibolojisi işini daha ne kadar yapmam gerek]]

+"Yaklaşık 35 dakika doktor", cevap verdim.
-Ha? Afedersin. Bir şey mi dedin?
+Evet. Bu lanet suçlu pgibolojisi işini bitirmeden önce 35... Aslında tam olarak 34 dakikan var doktor.
-Be... Ben.. Anlayamıyorum.

[[Düşüncelerimi mi okuyor yoksa]]

+Aynen öyle
-Aman tanrım. Çok.. Bu çok.. ilginç. Şuanda düşündüğüm her şeyi duyabiliyor musun?
+Kesinlikle
"Oh.. Lanet olsun" Panikleyerek söyledi. "Sen bir an önce gitmelisin"
Dalga geçer bir tonda cevap verdim:
+Fakat pgibolojik durumum ne olacak doktor?
Ayağa fırladı kapıya koştu. Kapıyı açtı. Yüzünde. Terler akarken sesini yükseltti. "Lütfen çık"
Oturduğum kanepeden ayağa kalkıp sakince kapıya yöneldim.

[[Sakın kızın hakkında düşünme]]
[[Sakın kızını aklına getirme]]

Durdum ve dönüp sordum.
+Afedersin, kızınla ilgili durum neydi?

O an öfkemi dizginlemedim
+SENi ADi huur ÇOCUĞU!!
Adamın üzerine atladım. Ve elimdeki kelepçelerin yardımıyla suratını dağıttım. Ne de olsa hapis cezam azalmayacakti.

Silahımı az önce karımı öldüren hasta pisliğe doğrulttum. Yaptığından hiç pişman gözükmüyordu. Fakat onu bekleyen şeyin ne olduğunu biliyordu. Hala inanamıyordum. Yaptığı şey umrunda bile değildi. Hatta neredeyse karımı öldürdüğünün farkında bile değildi. Bu öfkemi daha da artırmıştı. Onun yaşamaya hakkı yoktu. Bunu yapmam gerekiyordu. Gözlerinden korktuğu anlaşılıyordu. Fakat o benim karıma acımamıştı ben de ona acıyamazdım gözlerimi kapattım ve silahı ateşledim. Olması gereken oldu. Bunu haketmişti.
Belki bana bir neden verseydi. Kendini açıklasaydı. En azından konuşsaydı. Yaşamasına izin verebilirdim. Fakat o konuşmadı.
Fakat konuşmaması normaldi.
Ne de olsa karımı öldüren o acımasız kişi az önce doğmuştu.

Merhaba Küçüğüm, sen benim kim olduğumu bilmiyorsun. Fakat ben seni çok iyi tanıyorum. Ben doğumundan beri senin için görevlendirilen 3 şeytandan birisiyim. Bilirsin bu dünyada bazı insanlar efsaneleşmek için doğmuştur, kaderlerinde harika olmak yazılıdır, her şeyde başarılıdırlar ve hayatları dopdoludur. Korkarım ki sen bu insanlardan biri değilsin. Ve bizim işimiz bunun böyle kalmasını sağlamak.
Biz kim miyiz? Ha, evet tabiki. Ne kadar kabayım. izin ver kendimizi tanıtayım.
Utanç, benim küçük kardeşim. Sol omzunda durur. O sana sürekli bir ucube bir ezik olduğunu hatırlatır. Aklından geçen hiç bir düşüncenin normal olmadığını düşünmeni sağlar. Utanç, sen yatağında masturbasyon yaparken annene yakalandığında kulağına fısıldar. Aramızda kendinden nefret etmeni sağlayan kişi odur.
Korku benim büyük kardeşimdir. Yaşamın kendisi kadar yaşlıdır. Hayat olduğu sürece korku da varolmuştur hep. Korku, senin sağ omzundaki şeytandlr. O, çevrendeki her karanlık köşeyi her gölgeyi canavarlar ve cinlerle doldurur. Sokakta arkandan yürüyen her adamı bir seri katile, bir sadiste dönüştürür aklında. Korku, senin sevdiğin insana açılmanı engeller. Bir şeyi hiç denememek insanların senin başarısız olduğunu görmelerinden iyidir, der sana. Sana Kendi hapishaneni inşa ettirir korku.
Ben mi? Ben senin en kötü şeytanınım canım. Ancak sen beni hep bir arkadaş olarak görürsün. Ne zaman elinde hiç bir şey kalmadığında bana dönersin. Sabretmeni ve katlanmanı sağlayan kişi benim, işkenceni sonsuz şekilde uzatıp devam ettiren kişi. Ve merak etme diğer kardeşlerimin etkileri sen büyüdükçe geçse de ben seni hiç bir zaman yalnız bırakmıycam.

Sevgiler, UMUT

Siz hiç bir odaya girdiğinizde bir vampirle karşılaştınız mı?
Hayır filmlerdeki gibi pelerin giyen tiplerden değil. Sivri tırnakları , çirkin suratı, külü andıran beyaz derisi ve kambur vucüduyla avını kıstırmış bir vampirden bahsediyorum.
Göz bebekleri olmamasına rağmen size doğru baktığını hissettiniz mi hiç? Sadece bir göz kırpma sırasında bile zamanın yavaşladığını, yaratığın odayı turlayıp ensenizde belirdiğini hissettiniz mi?

Bazı efsaneler vampirlerin kan yanında insanların hafızalarının da bir bölümünü emdiğini söyler bilirsiniz. Zihnin ordan kaçmanı söylerken ayakların seni reddetti mi hiç? Söyle bana gözün kapalıyken bile hipnotize oldun mu daha önce?
Peki siz hiç ensenizde onun soğuk nefesini hissettiniz mi? Bi eliyle saçınızdan tutup kafanızı eğerken diğer eliyle kaçmanı engelledi mi?
Sivri dişlerini boynunuza saplarken damarınızdaki kanın çekildiğini, zihninizde oluşan anlamsız boşluğu, hatıralarınızın kaybolduğunu hissettiniz mi ?
Hayır mı?
Peki sizin için soruyu tekrar düzenleyeyim.

Siz hiç bir odaya girdiğinizde neden o odada olduğunuzu unuttunuz mu?

iyi gidiyo bi kaç mantık hatası var ama panpa. Mesela cehennemde ruhların bebeği ele geçirmesi olayı.. Kurgu güzel ama bi bölgede doğum sayısı ölüm sayısından fazla olursa cehennemin pek bi korkunç olayı kalmaz

Devam lan devam

Tam olarak kapı yoktu. Daha çok geniş bir mağaraydı. içine girdikten sonra arkamdaki duvar yükseldi. Mağara üzerime kapandı. Her insanın korktuğu şey buydu işte. Din dedikleri şey buydu. Az önce öbür dünyaya göçmüştüm ve burası cehennemin girişiydi.
içinde bulunduğum mağaranın canlı olduğunu farkettim. Resmen nefes alıyordu. Alabildiğim tek koku çürümüş et kokusuydu.
Ve bir ses geldi sonsuz derinliğin içinden;
"Hoşgeldin"
"Sen de kimsin?" sakinliğimi korumaya çalışıyordum.
"Kim olduğumu biliyorsun" dedi karşımdaki şey.
Evet, kim olduğunu biliyordum.
"Şeytan... Sen şeytansın" sakinliğimi anında kaybettim
"Neden ben? Olabildiğim kadar iyi bir insan oldum!"
Sessilik bütün boşluğu kapladı. Cevap o kadar uzaktan geliyordu ki bana ulaşması saatler sürmüş gibiydi.
"Ne bekliyordun"
Korkmaya başlamıştım
"Bilmiyorum.. Tüm bunlar.. Bunlara hiç bir zaman gerçekten inanmamıştım" yutkundum "Burda olmamın sebebi bu mu"

Cevap gelmedi. Korkum nefrete dönüşürken ben de konuşmaya devam ettim.

"Şeytanın en büyük hilesi insanları kendisinin olmadığına inandırmaktır demişlerdi"
Şeytan sakince cevapladı:
"Hayır, en büyük hilem insanları benim bir alternatifim olduğuna inandırmaktı"
Gerginlikle sordum
"Ne yani tanrı yok mu?"

"Hayır" dedi şeytan, "Tanrı Benim"

Ölmek oldukça garipti uzağa fırlayan cansız bedenimi bulabilmem için bir süre geçmesi gerekti. Trafik kazası, gerçekten en hoş ölüm sayılmaz. Ne yapacağımı anlamaya çalışırken birinin sesini duydum:
"Ee, nasıldı iyi miydi?"
Döndüğümde benim gibi bir ruh gördüğüme eminim. Bana bakıp gülümsüyordu. Kıkırdayarak sordu:
"Baya sakin karşıladın, ben Cindy bu arada"
Heyecanla sordum,
"Peki şimdi ne olacak? Cennet? Cehennem?"
Cindy kahkaha ile cevap verdi.
Ben bir şey diyemeden biraz uzaktan bir gürültü duyuldu.
Cindy sese doğru koşarken bana bağırdı. "Çabuk gel"
Koşarken sordu,"Yaşarken iyi miydin?"
"Nasıl yani?"
"Diyorum ki yaşarken iyi bir insan mıydın?"
"Sanırım... Bir keresinde kan bağışlamıştım"
Durduğumuzda korkunç bir görüntü ile karşılaştım. En yakındaki hastane binasının önündeydik. Yüzlerce ruh birbirlerini parçalıyordu.
Dehşet içinde bağırdım,
-Burda ne oluyor!?
+Birisi burda doğum yapıyor.bu ruhlar da bebeğin içine girebilmek için yarışıyorlar
-Peki ya bebek... ?"
+iyi dinle, eğer hiç bir ruh bebeğin vücudunu ele geçiremezse bebek ölü doğar.
Ben korkunç görüntüyü idrak etmeye çalışırken Cindy konuşmaya devam etti:
+"Burdaki savaşta gücünün miktarını önceki hayatın belirler. Eğer tecavüzcü ya da seri katil felansan. Oldukça güçsüzsün. Ve burdaki çocuk ruhlarından uzak dur. Onlar en saf ruhlar. Burda bir canavar gücündeler. Onlardan uzak dur."
Kendime geldikten sonra ancak sorabildim,
-"Peki cennet ve cehennem nerede?"
+"ANLAMIYOR MUSUN BURASI CEHENNEM! Ve arkanda bıraktığın hayat... işte orası cennetti."

yolla kanka sardı

Bi kaç konu belirlemiştim zaten 2-3 hikaye daha atarım

Yazmaya devam ediyorum beyler

Gece bir ses seni uyandırdı. Yatağından kalktın. Pencereye baktın, pencerenin önünde perde dalgalanıyordu. Pencereyi kapatırken içeri yansıyan ay ışığını gördün.Alt kata indin. Televizyon açık kalmıştı. Dış kapıyı açıp dışarı baktın, kimse yoktu. Arka bahçeye göz gezdirdin. Kimseyi göremedin. Çocuklar seninle dalga geçiyo olmalıydı. Sinir oldun. Eve geri döndün ışıkları kapattın. Televizyonun fişini çektin. Odana çıktın. Pencereyi kapattın. Ve yatağına girdin. Gözünü kapatırken aklında tek bir düşünce vardı. "Bir yerde yanlışlık var"