korku dolu hikayem

evet panpalar uzun bir ara vermiştim. isteyen olursa olayın gerisini anlatabilirim?
Rezerveler gelebilir...

Sonra ağlamaklı bir halde hemen ayağa kalktım ve ayetel kürsi yazan cevşeni aradım ve dolabımdan bulup boynuma taktım. Ve sonra hepsine doğru bakıp dualar okumaya başladım. Ya onların içindeki yine şeytansa ben bu sefer korkudan ölürdüm...
Sevgilime doğru dönerek bir tokat attım ve yıldırımla hüseyin i ittirdim. Benden uzaklaşın, sizi şimdi görmek istemiyorum dedim. Odadan kovdum ve biraz sinirle ağlayarak kafamı toparlamaya çalıştım. Havada rüzgar yoktu ama birden bir fırtınadır, şimşektir tutuşmaya başladı. Buna anlam veremiyordum. Ellerimi kaldırdım ve dua etmeye devam ettim. Ey büyük rabbim, ben ne yaptımda beni bunlarla sınıyorsun diye...

huur çocuğu burda bıraklırmı gel hemen bitir şu hikayeyi

reserved panpam

Bana karşı ikisininde ses tonları yükseldi ve “ Alçak insan, korkak insan… Cesaretini toplayabilecek kadar acizsin. Sen topraksın, ben ateşim. Aramızda ki fark çok büyük” dediler. Sürekli bana birşeyler diyorlardı. Kulaklarımı kapatıp “ hayır “ diye bağırmaya başladım… O sırada Hüseyin, Yıldırım ve sevgilimin beni uyandırdığını farkettim.

Yıldırım bana doğru elini attı ve omzumu sıktı. “ Ey! Ademoğlu… Sen bir katilsin ve hakettiğin cezayı çekeceksin” diyordu. Elini omzumdan bir şekilde attım ve ona doğru döndüm. Sevgilimde artık dibimdeydi. ikisi de bana bakıyor ve kafalarını sağa sola değişik şekilde çeviriyorlardı.
“ Siz kimsiniz, niye bir şey söylemiyorsunuz. Ben kime ne yaptım. Benim kimseye zararım hiç olmadı, olmazda” diyordum yalvarırcasına…
“ Ey zavallı insan şu karşında gördüğün insan da ölecek sende öleceksin, bu beden sahibide ölecek” diye bana bağırıyordu. Ve lafına devam etti. “ Fakat bu burada kalmayacak aciz insan, tüm yakınlarında seninle beraber toprak olacaklar” diyordu. Bunun ne anlama geldiğini bilmiyordum…
Sonra “ bizden bir alandan, biz yüzlercesini alırız “ ormanda gördüğünüz kadının bebeği nerede diyordu… Artık ne olacaksa olsun demiştim, sinirliydim ama ölmek üzereydim de korkudan…
“ Yüce Rabbim, sen büyüksün! Ben ne birinin bebeğini aldım, ne de bir kadına zarar verdim…” ve lafım bitmemişti. ikisine de bağıracak cesareti topladım ve “ Pisliksiniz hepiniz, alçaksınız… Ben kimseye bir şey yapmadım. Alacaksanız bir canım var, onu da allahtan başka kimse alamaz” demiştim…

Rüyadan uyanmıştım ve sevgilimdi karşımdaki. “ iyiyim canım biraz kabus gördüm sadece o kadar” demiştim. Sonra elimi tuttu. Kafasını sola doğru çevirdi ve “ kabus gördüğünü mü sanıyorsun sen “ dedi. Ben ise titrek bir ses tonuyla, “ evet “ diyebilmiştim. Kafasını bana bi çevirdi fakat karşımda ki o surat beş dakika önce gördüğüm surat değildi sanki sevgilimin bedenininde birileri vardı. Odamın kapısı yavaş bir şekilde açıldı. Yan oda da Hüseyin’in “ hayır, ben yapmadım. Benim suçum yok, ben masumum” diye bağırma seslerini duyuyordum. Kapıya doğru baktım, ilk başta kimse yoktu. Yataktan hızlı bir şekilde kapıya doğru yöneldim. Sevgilimin bedeni bana bakıyordu ve sadece sırıtıyordu. Altıma sıçmamak elde değildi. Kapıdan tam çıkarken, yıldırım’ı bir anda karşımda gördüm. “Yıldırım gel bak içeri sevgilime bak ne olmuş ona, sanki o o değil” dedim. Yıldırım ses etmeden içeri geçti. Önden ben girdim odaya, arka hizamda yıldırım beni takip etti. Artık sevgilim ile yıldırım’ın tam ortasında bi yerdeydim…

en heycanlı yerindeyiz haydi panpa bekliyoruz

Birden kendimi sevgilimin kucağında bayılmış buldum. Korkudan ağlıyordu... Birden gözlerimi açtım ama başım dönüyordu. Etrafımda ki kişileri tam seçemiyordum.
" aşkım neyin var ne oldu, iyi misin" diyordu. sadece diyebildiğim tek şey " iyiyim " demek olmuştu. beni tuttular ve yatırdılar. başım hala dönüyordu yatağın içinde... sonrasını hatırlayamıyorum.
O sırada evdekilerin arasında konuşma geçmiş bunu sonradan anlattılar. Hüseyin, sevgilime sormuş;
- "ne oldu? niye böyle düşüp bayıldı bilgin var mı?"
- "hayır hüseyin, kapının oraya gitti birden ve merak ettim ne oluyor diye. baktığımda sayıklıyordu benden uzak durun, beni bırakın diye"
- "arada kontrol edelim, rahat uyusun. bizden çok o yoruldu"
- "haklısın, bugün sevgilimin baş ucunda beklemeliyim"
Yıldırım;
-"iyi yaparsın. morale ihtiyacı var onun" gibi bir konuşma geçmiş. gece bir ara uyandım. Sevgilim başımda beni bekliyordu, saçımı okşuyordu.
Bana baktı ve gülümsedi. iyi misin talha dedi. iyiyim bitanem dedim. ve bana sert bir şekilde bakarak iyi olamazsın, olmayacaksın dedikten sonra suratı grimsi, mavimsi bir renk aldı gözleri değişik bir yapıya büründü. boğazıma saldırıyordu beni öldürecekti. o sıra bir tokat hissettim... bir anda uyandım. gördüğüm kabustu ve sevgilim baş ucumdaydı. saçımı okşuyordu. bana gülümseyerek ve elimi tutarak " iyi misin bitanem dedi " sanki rüyalarım gerçek oluyordu...

sonra birden kapı çalma sesini duydum. kapıya doğru yöneldim ve kapıyı tereddütsüz açtım çünkü artık ne olursa olsun alışmıştım. korksamda kaybedecek birşeyim kalmamıştı. kapıyı açmamla arkamdan kapanması bir oldu. karşımda arkası dönük birisi vardı... sanki kapıya gelmişte, kimse açmamış ve geri dönecekmiş gibi bir haldeydi...
" sen kimsin, niye çaldın kapıyı " diye seslendim. yılan tıslama sesi duydum. apartmanda yılanın ne işi var diye düşündüm. " hey sana sesleniyorum kimsin sen " diye tekrarladım. yüzünü ve kendini tam seçemiyordum. fakat kıyafetleri siyahtı ve boyu ortalama insan boyuna göre uzundu. apartman koridoru sanki yüzlerce metre uzamıştı ucsuz bucaksız bir hal almıştı. elim ayağım titriyordu... bana birden döndü ve uzakta ki suratını sanki yakınımda gibi net görmüştüm. ama böyle bir surat olamazdı, görmemeliydim. gözümü kapattım ve tekrar açtım fakat gördüğüm yüz aynıydı. karşımda ki kişinin yüzü yılan suratıydı ve çift başlıydı. bana bakıp birşeyler diyordu ama tıslama sesinden başka bir ses anlayamıyordum. ses koridorda yankılanıyordu. cesaretimi toplayıp arkama baktım fakat kapı ile aramda ki mesafe de uzamıştı...
Ama cesaretle koşmaya başladım, ben koştukça sesler de artmaya başlamıştı. durmadan koşuyordum sanki ormanın içinde bi yerdeydim. etrafımda kimseler yoktu. zaman durmuş gibiydi ve yaşama sevincim bir gram kalmamıştı...

anlatsana bin nerdesin

reserved

reserved

adamsın lan @vegaswest

hep beraber geldik eve kendi aramızda muhabbet etmeye başladık. sevgilim ürkek bakışlarla bana bakıyordu korkuyordu belliydi. sarıldım ve korkma bitanem dedim geçicek hepsi diye teselli verdim. o sıra yıldırım da hüseyin'e niye böyle birşey oldu lan bilader. neden biz? niye bizim ekip diye sormuştu. hüseyin'de yıldırıma dönerek valla kardeş bende bilmiyorum açıkcası tırsmıyorda değilim dedi. bende güldüm o anlık pgiboloji ile geçecek bilader geçecek güçlü olmamız lazım. biz ne kadar zayıf kalırsak onlar peşimizi bırakmayacak diye konuşma yapmıştım. sevgilim elimi tuttu ve sımsıkıca sarıldı. aşkım, korkuyorum... ya seni kaybedersem, ya seni bir daha göremessem ne olacak demişti. gözlerim doldu ve suratına bakarak bitanem merak etme herşeyin üstesinden gelicez bunlar geçicek diye söylemiştim. ama emin olun ki bende sonucunun ne olacağını bilmiyordum...

Rezervet

Panpa devamı var daha bu gece bitmez gibi. başlığı takip listesine ekle istersen.

anlat panpa bekliyoruz. he bu gece bitiremiceksen de söyle yarın gece okuyayım amk

neyse hoca bizi gönderdi ve çocuklar en kısa sürede bu işi halledicem gönlünüz rahat olsun. bu iş biraz uzun sürecek gibi görünüyor dedi. en iyisi siz şimdilik evinize gidin ve başka hiç bi yere uğramayın. sizi kim çağırırsa çağırsın sakın ama sakın gitmeyin anlaştık mı dedi. biz de tabi ki hocam peki şuan sonuç ne diye merakla sorduk. şuan anlatamam tam bilgiyi öğrenebilmem için size en kısa sürede haber vericem şimdi gidin sınavlarınıza çalışın ve başarılı sonuçlar alın. şimdi ben gidiyorum arabayla sizi eve kadar bırakıcam dedi ve oğuzla vedalaşıp, teşekkür ettikten sonra evden çıktık...

hoca ile hepimiz yerde oturuyorduk ve hocanın konuşmasını dinlemeye başladık... bakın gençler, sanırım size onlar musallat olmuş. ama niye musallat olmuş bilmiyorum. inşallah bu işi kısa sürede hallederiz ve sizlerde rahatlamış olursunuz dedi. ve bizde inşallah hocam dedik...
Ben, oğuz, yıldırım, hüseyin, sevgilim ve hoca vardık evde. hoca elinde ki kağıda birşeyler yazdı ve bakır bir tasın içine bi kaç bişe okudu tam hatırlamıyorum ne okuduğunu.
sonra elinde ki kağıdı suyun içine daldırdı ve okumaya devam etti. bize hiç bir şekilde ses etmememizi istedi. ses etmeden pür dikkat hocayı dinliyorduk. hoca her ne olursa olsun kaçmamamızı, ayağa kalkmamamızı ve gözleri kapamamızı söyledi sonra. içimde korku ve heyecan vardı acaba bu işi halledebilecek miydik?