Öncelikle Selamun Aleyküm kardeşlerim , kesinlikle amacım prim değil sadece gerçekten içimi dökmek istiyorum , belki dinleyen olur diye buraya yazmak istedim. Herşey bundan tam 2 sene önce başladı . O zamanlar başka biriyle çıkıyodum ondan ayrılmıştım, karşıma o çıktı bana karşı olan hislerini anlattı zaman istedim ondan falan hikayesini biliyodum daha önceki konuşmalarımızdan babasını daha küçük yaşta kaybetmişti asla acımadım onu acımak Allah'a mahsustur. Daha sonra bende ona karşı bişeyler hissetmeye başladım gerçekten gözlerine baktığımda onun o masum bakışlarına kaptırdım kendimi, çıkmaya başladık zamanla daha çok bağladım ona ailemle tanıştırdım , derdimi paylaştım hatta ailemle tanıştırmakla kalmadım ailemin içine bile soktum yanımdan ayırmadım hiç bende onun ailesiyle tanıştım güzeldi herşey 1 senemiz çok güzel geçti gerçekten mutluyduk be bi süre sonra bazı sıkıntılar yaşadık kopma noktasına geldik benim için önemli bi dönemdi üniversite sınavına hazırlanıyordum , sınava çalışmadım sırf onun yanında olabilmek için onu kaybetmemek için peşinden koştum kopamadık birbirimizden yeri geldi o benim kapıma geldi sırf bitmesin diye herşeyi hallettik ben üniversiteyi kazanamadım tekrar hazırlanma kararı falan aldım canı sağolsun , beyler nasıl seviyordum biliyor musunuz tatile gitti , aileme aynı yere gidelim diye günlerce yalvardım sırf onunla vakit geçirebilmek için uzak kalmamak için , inişli çıkışlıydı belki tartışıyoduk belki bazen geçinemiyoduk ama inanıyodum be bırakmayız birbirimizi diyodum çok güzel hayaller kurdum , ergence değildi be sonuçta ikimizinde olgun insanlar olduğunu düşünüyorum , siz hiç biriyle geleceğinizi planladınız mı ? istanbulda yaşıyorum beyler tek sebebimdi şu gibtiğimin şehrinde durmamı sağlayan , ben onla oturup babası hakkında konuşurken birlikte ağladım be , mezarına bile gittim birlikte , neyse çok uzattım kafanızı gibtim akşam akşam şimdi ne mi oldu gitti hemde ortada hiç bişey yokken benim için nasıl bir yıkım olduğunu siz düşünün ne yapmalı terk mi etmeli bu şehri?