"Merve, böyle olmak zorunda değil. Her ne için kızdıysan, oturup konuşabiliriz. " diye fısıldadım. Kendimi çaresiz hissediyordum, belki de birkaç dakika sonra karşımda duran, çocuk sayılabilecek yaştaki kız hayatıma son verecekti ve ben hiç bir şey yapamıyordum. Saatime baktım. 03.02... Merve gözlerini yumdu ve çevik hareketlerle kızın ensesine sertçe vurdum. Bu son çaremdi, ona vurmak istememiştim. Ama buna mecbur kalmıştım. Sendeleyerek yere yığılan Merve'ye özür diler gibi baktım. Şiddet yanlısı değildim; hiç bir zaman olmamıştım. Aldığı darbenin etkisiyle bayılan Merve'yi kucağıma alırken, Merve'nin elinden düşürdüğü silahı ayağımla büyük saksının arkasına ittirdim. Daha sonra gelip onu oradan alacaktım ve silahtan kurtulacaktım.

Merve'yi alıp yatağıma zütürdüm. Sabah olmak üzereydi. Arkadaşım Arda'yı arayıp kafeteryaya gelmesini söyledim. Kafamı dağıtmam gerekiyordu. Kafeteryada Arda'yla oturalı yarım saat olmuştu. Arda bana bir soru sordu. "Düşünceli görünüyorsun, Kemal. Sorun ne?"

Tek kelime etmiyordum; elimdeki çöreği küçük parçalara ayırıyordum. Gözlerim düşüncelerimi gizliyordu, aklımdan neler geçtiğini anlamak zordu. Abartılı bir yavaşlıkla gözlerimi büyük kafeteryada gezdirdim; ardından Arda ile göz göze geldim. Derin bir nefes aldım ve yüzüme ifadesiz bir maske takarak elimi cebime attım. Cebime sığacak kadar küçük olan silahı çıkarırken gözlerim tekrar kafeteryayı taradı, elimdeki silahı masaya koyarken gözlerimi Arda'nın yüzüne kaydırdım. Arda gözlerini dehşet-şaşkınlık karışımı bir duyguyla silaha dikti. Birkaç saniye içinde dehşet yerini soğuk bir ifadeye bırakırken, gözleri hala şaşkınlık hissini ağırlıyordu. Arkasına yaslandı. Bir süre sessiz kaldı. Ardından bana baktı, ses tonunu ayarladı.

''Bu şeyi nereden buldun?" diye sordu. Boğazım kurumuştu, konuşmadan önce soğumuş kahvemden bir yudum aldım.

"Sence Merve bunu nereden bulmuş olabilir?" dedim. Sesim ciddi ama kısık çıkmıştı. Arda'nın şaşkınlığı katlanırken istifimi bozmadım.

"Dün gece bununla neredeyse beni vuruyordu, bununla. Kendinden geçmiş gibiydim. Sanki Merve, Merve değildi, sanki karşımda bambaşka biri duruyordu. Yaptığım şeyden gurur duymuyorum, ama onu etkisiz hale getirmem gerekiyordu, bunu anlıyor musun?'' dedim.

Bunları anlatırken daha çok kendi kendime konuşuyor gibiydim. Gözlerimi yumdum ve derin bir nefes aldım. Merve'yi bu gece yatağa zütürürken sırılsıklamdı ve ateşi çıkmıştı. Bu yetmezmiş gibi, bir de ensesine aldığı darbe sonucu boynu tutulmuş, kocaman bir çürük, ben buradayım dercesine göze batıyordu. Güçlü biriydim ama gücümü sadece çaresiz kaldığımda şiddet için kullanıyordum. Ve bu gece zorunda kalmıştım.