korkma

eger sensen tek elimsen beni çoka eriştirensen ama yine yinede gideceksen git herşeyde bir hayır vardır
eger bizsek o, bir gün yine kavuşacağız korkma belki daha bile mutlu olacağız, şükran duyacağız hayata, beliki daha bile iyi olucağız korkma

ve seni hiç bırakmayacağım.

çünkü ben yanında olacağım.

Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak.

Sönmez Bu Şafaklarda Yüzen Alsancak

çok bilirdin az susardın yanılmazdıııın en iyii sendin hep yenerdin kazanırdın sonunda zamansızdın yalansızdın hatasızdıııın en iyi sendin yenilmezdiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnnnnnnn bir fani insansın kalbin ruhun aklın vicdanın bir yanda gölgen uyuuuuuuuurrrrrrrrrrrrr ne mahir dünya bu istine bırakır gibi ne mahir dünya bu korkmaa korkmaa korkmmaaaa korkkmaaaaaa korkmaaaaaa korkmaaa korkmaaa korkmaaaaaaaaaaaaaaaaaa

Ben burdayım
Senin yerine korkarım

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır parlayacak!
O benimdir, o benim milletimindir ancak!

Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül… ne bu şiddet, bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal.
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklal.

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım;
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım.
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Garbın âfâkını sarmışsa çelik zırhlı duvar.
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imânı boğar,
‘Medeniyet!’ dediğin tek dişi kalmış canavar?

Arkadaş, yurduma alçakları uğratma sakın;
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.
Doğacaktır sana va’dettiği günler Hakk’ın,
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

Bastığın yerleri ‘toprak’ diyerek geçme, tanı!
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı.
Verme, dünyâları alsan da bu cennet vatanı.

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şühedâ fışkıracak toprağı sıksan, şühedâ!
Cânı, cânânı, bütün varımı alsın da Hudâ,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyâda cüdâ.

Rûhumun senden ilahî, şudur ancak emeli:
Değmesin ma’ bedimin göğsüne nâ-mahrem eli!
Bu ezanlar-ki şehâdetleri dinin temeli-
Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli.

O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşım.
Her cerîhamdan, ilâhî, boşanıp kanlı yaşım;
Fışkırır  rûh-ı mücerred gibi yerden na’şım;
O zaman yükselerek arşa değer belki başım!

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl.
Ebediyyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl;
Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet,
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklâl!

                       Mehmet Akif ERSOY

http://c12.incisozluk.com...11501/5/1480155_o6be7.png

Hiç bir şeyden korkma

https://youtu.be/g3Nias1zJk8

Yurdumun üstünde tüten en son ocak

iSTiKLAL MARŞI

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayım, çehrene ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül... Ne bu şiddet, bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal;
Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklal.
Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!
Kükremiş sel gibiyim: Bendimi çiğner, aşarım;
Yırtarım dağları, enginlere sığmam taşarım.
Garb'ın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar;
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,
Medeniyet! dediğin tek dişi kalmış canavar?
Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın;
Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın.
Doğacaktır sana va'dettiği günler Hakk'ın...
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.
Bastığın yerleri toprak! diyerek geçme, tanı!
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı:
Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.
Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şüheda fışkıracak toprağı sıksan, şüheda!
Canı, cananı, bütün varımı alsın da Huda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.
Ruhumun senden ilahi şudur ancak emeli:
Değmesin ma'bedimin göğsüne na-mahrem eli;
Bu ezanlar -- ki şehadetleri dinin temeli --
Ebedi, yurdumun üstünde benim inlemeli.
O zaman vecd ile bin secde eder -- varsa -- taşım;
Her cerihamda, ilahi, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruh-i mücerred gibi yerden na'şım!
O zaman yükselerek Arş'a değer, belki, başım.
Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal.
Ebediyyen sana yok, ırkıma yok izmihlal:
Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklal.

korkma titre!

Korkma dört duvarda dört arkadaş, dört sigara dört şarap. Dört serseri, dört ayyaş. Dört kardeşim dört düşman, dört saatler dört polis.. Dört sene dört mahkeme dört duruşma dört cenaze ve dört hayat!

iyi şarkıdır.

mor ve ötesi'nin en taşaklı şarkılarından biridir dinleyin panpalar

http://video.uludagsozluk.com/v/gazapizm-66108/

biz neleri atlamadık ki bak gör bunu da aşarız, büyük aşklar büyük acılarla sınanırmış unutmamalıyız !

Çok bilirdin az susardın
Yanılmazdın
En iyi sendin Hep yenerdin
Kazanırdın sonunda

Zamansızdın yalansızdın
Hatasızdın
En iyi sendin yenilmezdin

Bir fani insansın
Kalbin ruhun aklın
Vicdanın
Bir yandan gölgen uyur

Ne mahir dünya bu
Üstüne bırakır kiri
Ne mahir dünya bu
Korkma korkma korkma korkma
Korkma korkma korkma korkma

Bir fani insansın
Kalbin ruhun aklın
Vicdanın
Bir yandan gölgen uyur

Ne mahir dünya bu
Korkma korkma korkma korkma
Korkma korkma korkma korkma

Korkma! Dağlar koni, bulutlar küre, yıldırımlar sakuli değil!
Doğrusal denklemler, sahici dünyanın mecazıdır, gerçek, doğrusal denklemlerden ibaret değil!
Yerel, küreselden farklı olabilir. Bileşik sistemlerde insicam, çalkantıyla el ele yürür.
KAOS, oluşanın bilimidir, geçmişin değil. Mekândan münezzehtir, tutarlıdır, hesaba gelir.

KAOS’tan korkma! Bu şehirde akide şekerinin yapıldığı günleri hatırlar mısın? Ya da annenin talaş böreğini? iki ucundan çekilip sündürülen, ortadan katlanan ve tekrar sündürülen şekeri? Yaprak yaprak ayrılan hamuru? Pişmaniyeyi?
Maddenin her çekilişi, her katlanışı, onu oluşturan yan yana tanecikleri savurur ama bütün, yeni bir düzene oturacaktır.
Yerel savrulurken, bütün dingindir. Savruluş, aslında bir serüvendir, serüvenden korkma!

Büyük meseleleri, büyük programların halledebileceğinin düşünüldüğü günler geride kaldı.
Küçücük müdahalelerin, kendileri gibi küçücük sonuçlar doğuracağı düşünüldüğü için küçümsendikleri günler de öyle.
Zaman ve mekânın mutlaklığı Newtonsal bir illüzyondan ibaretti, görecelik yıktı.
Kuantum teorisi ölçümleme sonuçlarının kesinliğine ilişkin rüyalardan uyandırdı.
Laplace’cıların geleceğin öngörülebilineceğine dair fantezilerini de KAOS bilimi yok edecek.

inan ve KORKMA!

anlayan pm atsın.