korkan panpanlarım bakmasın

elektrikler gidince gözünüz bi müddet sonra karanlığa alışır daha koyu şeyleri seçersiniz ya mesela sandalye gibi şeyler benim artık öyle değildi. yere kapaklanmamla beraber sanki gözümdeki ışıkta sönmüştü. hiç bişey görmüyordum kulaklarımda da hafif bi uğultu vardı ama kendi inlemelerimi duyabiliyordum. derken ayak sürüme sesleri duydum sanki 3-5kişiydile ve yürümüyordular ayaklarını halının uzerinde sürütüyordular. odaya doğru yaklaştlar ben halının üzerinde 2büklüm vaziyette bekliyordum ve bağıramıyordum çıkarabildiğim en şiddetli ses bi iniltiden ibaretti.

ama bu hiç oralı değildi, beni takip etme gibi bi derdi yoktu ve benden alakasız tarafa doğru şartlanmış gibi yürümeye başladı ben de hızlı hızlı çıkışa...

otobus durağına gelene kadar arkama baka baka yürüdüm ama temizdi.
şirinevler otobusune bindi nerseyse kimse yoktu yani otobuste temizdi. sorunsuz bi şekilde şirinevelere kadar geldim.
trafiğe kapalı caddeden geçip 5dk yürüyüp apartmanın önüne geldim. kalbim çok hızlı atıyordu, heran bi aradan çıkacaklar diye ama ortalıkta hiç kimse yoktu. Saat de öğleden sonrayı baya geçmişti ama hala ortalık çok sıcaktı.
aslında bi arkadaşa gidebilirdim sonuçta evde tek kalacaktım ama gündüz olduğundan olsa gerek saçma sapan bi cesaretle eve geldim. dış kapıyı açtım ev sessizdi...

saat 23ü geçti mi fix acıkan bi tipim.

kolum bacağım kırılsa yine de bişey yemek zorundayım.
şirinevleri bilen panpalar bilir işlek yol üzerlerinde gece gündüz seyyarcılar olur. işte benim de öyle muhabbeti kurduğum bi abi vardı gece yanına inerdim bişeyler yer çay sigara muhabbet edip yukarı çıkardım. hemen hemen her gece yaprdım. ama o saat 23ten sonra gelirdi bizim apartmanın önüne; o saate kadar üst cadde de dururdu. benim odanın camı o tarafı görmüyor; oturma odasına geçti camdan bakacaktım acaba sebahahattin abi gelmiş mi diye.
perdeyi çektim, cam zaten açıktı malum yaz, aşağı baktım...

biraz biraz sonra herşeyin olağan olduğunu düşündüm ve bilgisayarımı açtım.

o ferre senin bu ferre benim derken vakit geçti. ama
korkuma çavuşu tokatlayamıyom çünkü işin ucunda cenabet olmak var ve o halde belayı daha da
çağırırım düşüncesinden bişey yapamadım (muhtemelen) çünkü o güne dair hatırladığım tek şey gece 23e kadar yaptığım herşey uykumu getirmek için laf ola yapıla şeylerdi...

çöpü dışarı koydum.

kapıyı yavaşça kapattım hemen mutfağa koşup elime bi ekmek bıçağı aldım tek tek odaları dolaşmaya başladım.
kapı arkaları gardolap içlerine varana kadar baktım ama kimse yoktu. galiba eve gelirken panikten adam gibi kapatmamıştım ama işkillenmiştim ve bu sıradaartık havada da tam kararmıştı. gündüz eve gelirken ki korkusuz halimin tam tersi bi ruh haline burunmüştüm. odama geçti yatağıma çıktım elimde bıçak öylece dakikalarca oturdum. sessizlik daha ürperticiydi. bi elimde de telefon...

neyse o anda odaya girip çıkan bişey yoktu ama sadece elimde sıkıca tuttuğum biber gazı vardı. ama sadece sıkıyordum sıkıca o kadar. hareket edemiyordum. 3-5dakika geçti muhtemelen ama kan ter içinde kalmıştım. sanki saatler geçmek bilmiyordu. ben onu bekleyeceğime ben ona gideyim diye düşündüm çünkü artık içerdeydiler ve odamda oturup beklemenin bi manası yoktu. yatağımdan ayaklarımı uzattım (uzattığımı sandım) bastım ve sanki bacaklarım yoktu. Çok değişik bi düşüş oldu. ayak takılması gibi falan değil bildiğiniz boşluğa düştüm ve halıya kapaklandım, belim ağrıyordu ve halı ıslaktı...

la 87liyiz işte hesap kitap nasıl yapıyosanız yapın arada 2sene mi var yoksa ben 25ten almayı 26 mı sayıyorum siz karar verin yoksa bi hata yok.

Panpalar üniversiteyi istanbulda okuduk. istanbullu godoşlar bilir, şirinevler diye saçma sapan ama alışkanlık yapan bi semti vardır işte orda 3 arkadaş evde kalıyorduk. sağolsun okulumuz yüzünden temmuz ortasında büte girerdik. ev arkadaşlarımın okulu biter memleketine girerdi ben hala sınav sınav dolaşırdım. Neyse herşeyin başı olan gün(ler) 2008 temmuz ayının ilk haftasında oldu.

hava gayet sıcaktı, yataktan kalkasım yok ama evde tekim ve kahvaltıyla da uğraşamazdım. Zaten kahvaltı saati de geçeli çok olmuştu. Hatırladığım kadarıyla saat öğleden sonra 2ye geliyordu ki ben evden dışarı çıktım. şirinevlerde trafiğe kapalı bi cadde var, bilenler için söylüyorum orda simit sarayı gibi bişey var en köşede oraya girdim. kahvaltı yapıp sonra bişeyler içip memlekete gitmeden önce 1-2almam gereken şeyleri alacaktım, günlerden cumartesiydi; pazartesi de son büte girip memlekete gidecektim. plan bu...

evden de korkmuyo değildim.
3+1 eşşek kadar daire ve son kat.
ama paranoyaya gerek yoktu, ev temizdi.
duşa gireceğim ama korkuma giremiyorum * neyse bi cesaret yatayım dedim. çünkü yorulmuştum.
uyandığımda hava kararmıştı, tahminen 2 saat kadar uyumuştum. karardı dediysem zifiri karanlık değil.
dolapta hazır olan bişeylerden yedim. çöp dolmuştu poşeti çıkartıp kapının önüne koyacaktım.
kapının koluna bastırdım, o da ne kapı zaten açıkmış.
Kolu boşa çevirdim ama kapıyı kapatmıştım diye hatırlıyorum. ürperdim ve o elamanlar aklıma geldi, ya eve girdiyseler...

tekrar odaya doğru hareketlendim...

ama yine ışıklar sönmüş. çıldıracağım.
ama alt kattakilerin sesi geliyor, o yüzden biraz rahattım bu kadar ayan beyan bişey olmaz diye.
sonra kafama dank etti ulan bu adamlar beni gün boyunca taciz etti dur polisi arayayım diye.
polisi aradım, durumu anlattım tabi doğa üstü ayrıntılarla değil, sade ve inandırıcı şekilde ve adresi verdim.
en yakın ekibi yönlendiriyorum dedi kapattı. sonra olup biteni anlamak için oturma odasına geçtim.
perdenin kenarından aşağı bakıyorum ama bu defa direğin dibinde kimse yok fakat sebahattin abi orda...

hesabı ödedim ve mekandan söve söve çıktım...

Yola çıkınca şöyle ters ters teras kata doğru baktım, hay nerden baktıydım amk, uzun saçlı gözünde et tabakası olan eleman terasın kenarındaki korkuluklardan yerı beline kadar sarkmış bana bakıyordu. Gayri ihtiyari koşmaya başladım zaten 2dk sonra metro istasyonundaydım ama kalbim küt küt atıyordu. bu neydi amk benden ne istiyordu.

evet panpalar başlıyorum, benimle olan var mı? ona göre?

heryer zifiri karanlıktı...

telefonumu elime alayım dedim ama bulamıyordum. prizin yanına hareketlendim derken dış kapı açıldı (APARTMANIN DIŞ KAPISI DEĞiL ALGISINI gibTiKLERiM DAiRENiN KAPISI) ve sertçe kapandı. içeri biri girecek kadar zaman geçmeden açılıp kapanmıştı. ama artık onlar evdeydiler bunu tahmin etmemek için salak olmak bile yetmezdi ama nolacaktı.

olaylar artık iyice kontrolumden çıkmıştı.

aklımdan tek geçen memleketi evi aramaktı.
annemle ablamla konuşmalıydım. babamı bi trafik kazasında kaybettiğimden berri tek düşüncem onlardı. üzerlerine çok titrerdim. ve bana bişey olacaktı o gece, mutlaka onlara ulaşıp kendilerine dikkat etmelerini benim iyi olduğumu başıma bişey gelse de üzülmemeleri gerektiğini vs söylemeliydim. tek düşüncem buydu artık. ama 1 saat daha bekleyip arayacaktım çünkü annem gece namazına kalkardı hem bu sayede daha az korkmuş olurlardı.

öyle böyle derken saat gece 1e gelmişti.

zerre uyku yoktu. artık korkuma cama yanaşamıyordum.
odamdaydım ve tedarikliydim. bıçak, kız arkadaşım için aldığım biber gazı, telefon arama modunda ve şarjda herşey tamamdı. ama birden aklıma mutfak geldi. mutfağın camı hava boşluğuna bakıyordu. çok sakattı. normal zamanda bile hırsız gayet rahat girerdi zaten camın da kilidi yoktu kağıtla sıkıştırıyorduk.
mutfağın dışa açılan bi camı olmadığı için yemek vs yapınca veya yiyince çok ağır kokuyodu mecburen hava boşluğuna açılan camı hep açık bıarakıyorduk yoksa ev çok havasız oluyodu. birden o geldi aklıma mutfağa geçtim korka korka ışığı açtım ve...

amk daha 19 yaşındayız o zamanlar nere iniyonuz sıska bişeyim zaten bi de tekim. ne tak oldukları da belli değil nasıl ineyim.

telefonu aldım sebahattim abiyi arıyorum.

tel çalıyor ama sebahattin abi açmıyor tezgahla ilgileniyor.
derken 5-10dakikaya polis geldi. sebahattin abiye sesleneceğim camdan niye bakmıyon diye ama
polis geldi ve adam ortalıkta yok. yalan yere polisi getirdik büssürü iş alırız başımıza diye ses de edemedim sessizce olup biteni kenardan izledim. polis sebahattin abiye bişeyler sordu öyle 3-5 dakika konuştular sağa sola bakıp gittiler.

amk benden şizofrenleri de var. adam sarmadı diyor ama sabahın 6sında sarmadı dediği olayları okuyor hem de okuyor izlese yine neyse.

@157 dairenin dış kapısından bahsediyorun düzgün oku apartmanın dış kapısı değil. sizin evinizin dış kapısı yok mu? bi de odaların kapısı? anladın?

pek fazla kişi okumuyo galiba gündüz devam edelim panpalar zaten uyku iyice bastırdı, son 1-2 paragraf daha yazıp virgül koyup gündüz devam edeceğim...