Beyler, ben Kadir. Antalyalıyım. Bu anlatacaklarımı tamamen iç dökmek için
ve yaşadıklarımdan ötürü bi nebze rahatlarım diye anlatıyorum.

Yaşadıklarım utanılacak mı yoksa nasıl bir şey anlamlandıramıyorum. Ama yaşananlar 2 yılda beni mahvetti. Nerden başlayacağımı da bilmiyorum.

Aldandığım şeylerden
başlayayım beyler, gözleri.. Ne zaman baksam gözlerine hayat görürdüm. Rengini söyleyecem ama bilmiyorum ki amk. Çok garip bir rengi vardı toprak rengi gibi yeşil gibi
gri gibi ; ama anlamalıydım gözlerinin rengi gibi sahteci olduğunu.. Bazen aklıma geldikçe söverim, bazen de gözlerim yaşarır oturup bi müzik açarım .

Kızın adını vermek istemiyorum. Nazlı diyeyim. Kızla yatılı lisede(yatılıda ikimizde arkadaş ortamı için kalıyoruz, evlerimiz normalde okulun dibinde) tanıştık. Gözlerini gülüşünü ilk gördüğüm anda dedim ki bu kız nasıl bir şey. Vurulmuştum mk, deli gibi
seviyordum ve daha adını bile bilmiyordum, gülüşünü, konuşmasını.. Gözlerinin rengi de anlayamıyordum, güneşte görüyordum yeşil gibi oluyordu başka yerde farklı, neyse
mk vurulmuştum işte. Kimseye söylemedim beyler korktum çünkü kızın çok seveni vardı, hepsi de okulun gözde yakışıklı kişileriydi. Ama kız kimseye yüz vermedi beyler. Şimdi düşündükçe derim keşke hep
korksaydım. Hani beyler düşündükçe diyorum da bi toplumda rezil olduğunuzu, yaşadığınız eziklik hissetiğiniz şeyleri düşününce içinize bir şey oturur ya aynı onun
gibi beyler. Yazarken bile oturuyor.

Çok düşündüm beyler ben bu kıza söylesem mi diye.Tam 1.5 sene bekledim düşündüm. En son vardığım karar ise söylemezsem hiçbir şey olmayacaktı, söylersem de belki hiçbir şey olmazdı ama işte
insanın aşıkken sahip olduğu umut var ya gerçekten de pandoranın kutusundan çıkmış.

Beyler bizim okulun senenin sonunda mezuniyeti olurdu. Her sene gelenek olarak 12lerin mezuniyette 11ler den bi müzik grubu çalardı. Ben de o gruptaydım. Neyse işte
akşam için çok hazırlandık okulun müzik sınıfında saatlerimizi geçirdik. Ama benim için o gece önemli olan grup değildi. Karar vermiştim mk söyleyecektim kıza bi kenarı çekip
ne olursa olsun söyleyecektim.

Ama konserden sonrasını bekliyordum. Konserin bitimini beklememin nedeni ise tamamen şey düşünüyordum hani normalde hiç bi gibe yaramamıyorum da o gece bi şekil olacam
ya sahnede, buna güveniyordum işte..
Konser devam ederken bile heyecanlıydım elim ayağım titriyordu ama sahneden stresi değil ne söyleyeceğimi düşünüyordum. O kadar heyecanlıydım ki, ilk 3 şarkıda
kızın sahnede nerde olduğunu arayıp bulamadım. Sonra önden 2.sırada olduğunu farkettim.


Gözleri
bana bakarken ne diyeceğimi düşünüyordum. Konser için çalıştığım kadar olmasa da ayna karşısında kıza ne söyleceğim konusunda da çok çalıştım.

Neyse beyler konser iyi kötü bitti, artık uzun süredir beklediğim hayalini kurduğum ya da hazırlandığım o gece o an geldi.

Kıza baktım kalabalık arasında 15dk kadar.
Acaba geç olduğu için gitti mi diye düşündüm bir an, tam dönüp gidiyordum ki kalabalık arasında sanki gördüm gibi oldu o gözleri. Gece falan ama yine de gözleri parlıyordu
Arkadaşlarıyla yavaş yavaş yürüyorlardı, sohbet ediyorlardı. Bi an durdum lan acaba gitmesem mi mk rezil olmayalım dedim. Sonra yine o umut içimi kapladı lan
hayalimde kızı yanımda gördüm. Gaza geldim mk. Hızlı hızlı yürüyüp 3lü kız gruplarını bilirsiniz beyler karşıdan geliyorlardı, hızlı hızlı yürüyüp aniden dedim, Nazlı
biraz konuşabilir miyiz? Lan işte o an gözlerini bana dikip baktığı ilk andı beyler. Buyur tabi dedi kız ama arkadaşları gitmiyor tabi yanından, 2 dk özel dedim şu banklarda konuşalım dedim.
O an birisi görecek diye utancımdan kızı ışığı yanmayan banka zütürdüm. Kız oturdu ben de yanına oturdum. Derin bi nefes aldım ve o nefesle her şeyi söylemeye çalıştım:
Nazlı biliyorum belki adımı bile bilmiyorsun yani pek tanınan birisi değilim derken sözümü kesti. -Biliyorum adını Kadir , konserde bütün grup ismini sordum dedi yüzünde tatlı gülümsemeyle .

Tabi ben aldığım nefesi verdim bi nefes daha aldım -Ben şey diyecektim yani dedim başta kekemeledim beyler konuşamadım şey ıı şey dedim ve bi anda Seni çok seviyorum, gözlerini gördükçe
hayat buluyorum dedim.

Kız kaldı öyle gözlerini dikti yine gözlerime yüzündeki gülümseme şaşkınlığa döndü. Ama tahmin etmiştir illa ki yani çektik o kadar bankın altına neyse mk.

Kız
dedi ki: tamaaam. Sonra etrafına baktı ve bi anda yanağımdan öptü lan mk o öpüş anı dursaydı keşke hep amk hala o an hem ağlatır hem kalbimi kıpır kıpır yapar.
Ben de seni seviyorum dedi ama lan ben bunu hiç beklemiyordum ki yani o kim ben kim diye düşünüyordum hep -efendim? dedim. Ben de seni seviyorum dedi tekrarladı. Ben bi yandan elim ayağım titriyor,
bi yandan gözlerim yaşardı ayağa kalktım ve hızlı adımlarla yurda doğru gittim. Üstümü çıkarıp uykuya dalmak istedim hemen çünkü insan böyle durumlarda uyumak ister beyler, hani demiştim ya
içinize bir şey oturuyo diye aynı yine o durum ama sevinçten. Çok garip oldum dolaptan bi çikolata alıp yedim. Elim ayağımın titremesi geçti. Bi de su içtim. Pencereden o oturduğumuz banka baktım
orda yoktu. Ben de belki başka bi yerdedir de pencereden oraya baktığımı görür diye hemen yattım yatağa. Aslında uyuyamam lazım ama konser yorgunluğundan mı nedir,
yattığım gibi uyumuşum. Ertesi 2 gün hafta sonu olduğu için okul yoktu. 2 gün boyunca sürekli o anı düşündüm. Hani aq söylemeden önce ayrı bi dertti söyledim ayrı bir
dert oldu. Neyse aq pazartesi okula gittim gözlerim aramıyor gibi yapsa da hep onu düşündüm yine. Matematikten çıktık o kafayla kantine doğru giderken bi anda kantin
kapısında karşılaştık. Kaldım ben yine öyle, hani önceden kızı görünce şöyle yapmalıyım böyle davranmalıyım deseniz de o an öyle olmuyor. Ama kız merhaba dedi, doğal olarak cevaplamalıydım.
Merhaba dedim nasıl oldu da kekelemedim diye bi gurur duydum mk. Sonra kantinin etrafındaki boş bankı göstererek gelsene dedi. Tamam geleyim dedim derin bi nefes alıp verdim yine.
Bu arada yakın arkadaşım Metin bize baktı şaşırdı tabi mk ben ve o kız, hani bi de hiç kimseye söylemedim.

Dün hakkında konuşalım mı dedi ve ben cevap vermeden başladı hemen: -Bak bana bu okula gelince çok teklif geldi ama ben hepsinin niyetinin ne olduğunu biliyorum. Bana
gelip de çıkma teklifi edenlerden sadece senin elin ayağın titredi dedi ve gülmeye başladı. Ben biraz alındım gibi olsa da karşım da o gülerken ben de duramadım ki hafif hafif
kendi mallığıma güldüm. -Bana neden bakmıyorsun konuşurken, dedi. Ben o an farkettim kıza oturduğumuzdan beri hiç bakmadım hep önümüzdeki banka baktım. Tabi bu soruyu
da cevaplamam gerektiği için dedim ki hafif bi ses tonuyla: -Bakamıyorum ki. Kız ufak bi gülümseme attı . O an cesaret geldi ve gözlerinin içine baktım beyler.
Ya bu nasıl bir şey .. Bazı böyle anlarda insanın gözü bi yere odaklanamaz ya ben de bakamıyordum kızın yüzüne bi burnuna bakıyordum bi sağ gözüne bi sol gözüne ..
Heyecandan ne yapacağımı şaşırdım.

Nazlı yine konuşmaya başladı: