komşumun mal oğlu

bizim karşı dairede bir çocuk var;
mertcan. yedinci sınıf. safi salak. evdekilerin çalışma saatlerinden dolayı
bazen dışarıda kalabiliyor. ablası ve
kendisine toplam 1 adet anahtar
düştüğü için sık sık bizim kapıyı çalıyor.
geçenlerde eve gelmiş ama ablası evde
yok. üşümesin diye içeri aldım ben de. o günkü konuşmamızdan sonra dedim ki,
aga bu çocuk olmamış; bundan sonra da
olmaz büyük ihtimal. - ablanın cep telefonu yok mu mertcan?
+ vaar.
- numarası ne, soralım bir nerdeymiş.
+ bilmiyom ki abi numarasını.
- nasıl lan?! ablanın numarasını bilmiyo
musun? + yoo. eheh
- annenin telefonu var mı?
+ var ama onun da numarasını
bilmiyorum.
- nasıl olm ne diyosun sen! insan
annesinin numarasını bilmez mi?! + valla benim telefonum yok ki abi,
napiim onların numaralarını. an gelir, dünyanın en ilginç şeyini de
duysanız hissettiğiniz şeyi kelimelere
dökemezsiniz. sinirleriniz boşalır.
kimileri ağlar, kimileri kahkahalara
boğulur, kimilerinde de saygıganlık
tecelli eder. bende hiçbiri olmadı. bir 4-5 dakka başımı eğip halıya baktım.
hiçbir şey hissetmeden... neyse, dün yine çıktım evden, bunu
gördüm. bizimkisi kapıya bir kağıt astı
sonra ayakkabılarını bağladı. selam
verdikten sonra bekledim biraz, yavaş
bağladım ben de ayakkabılarımı. o
gittikten sonra, kapıdaki, büyük boy kareli harita metot defteri yaprağına,
ucu bıçakla açılmış, 5 cm uzunluğunda
2b kurşun kalemle, 60 puntoyla, sola
yatık olarak yazılmış yazıyı okudum.
şöyleydi: "abla ben eve geldim, kumbaradan 3 tl
para aldım. net cafeye gidiyorum,
silkroad oynıcam. anahtar siyah botun
içinde". sonra yere baktım; bir çift siyah bot.
yine o aynı his... trabzanlara tutunarak
merdivenlerden indim. ---3 hafta sonra--- o gün okuldan geliyorum, gözüm yine
bunların kapıya ilişti. kapı tokmağında
yarım metrelik botu görünce -tarihe
baktım; - yaklaştım. yine aynı formda
yazılıp kapının kenarına iliştirilmiş notu
okudum. manzara, öncekinden pek farklı değildi: "abla voleybol maçı var,
ordayım. siyah botun içinde anahtar."
geçen sefer, ablası, mavi botun içine
bakmış olacak ki... neyse bir şey
demiyorum ben. bir dahaki sefere para atıcam botun
içine. bir de şöyle not bırakıcam,
hazırlayıp koydum cüzdana: "merhaba,
ben hırsız. evinizi soyacaktım ama içim
el vermedi. allah vurmuş, bir de ben
vurmayayım dedim. alın şu 2 lirayı, gidip çoğaltın şu sevgi kodumun
anahtarını." yemezlerse, adam değilim.