Koşarak çıktım dama. Meryem gölge tarafa geçmiş, çinko altı. Yanına gittim.
-
Meryem: Kutsal fazla durmuyacağım. Sadece seninle konuşmak için geldim..
-
Ben: Dinliyorum.
-
Meryem: Dün seni kırdıysam özür dilerim, buna alışamadım Kutsal.
-
Ben: Neye alışamadın? Alışılacak ne var burada?
-
Meryem: O kadar yıldır arkadaşız, ailelerimizde öyle. Sen beni sevmeseydin, ben sana gelip böyle bir şey deseydim sende garipsemez miydin?
-
Ben: Hayır.
-
Meryem: Sevdiğin için böyle diyorsun.
-
Ben: Meryem, sen benim kardeşim misin? Akrabam falan mısın? Niye sana bu kadar imkansız geliyor anlamadım. Sen kendin dedin daha dün, normaldir diye.
-
Meryem: Ne bileyim Kutsal, olmaz ya. Ne olur sevme beni..
-
Ben: Kimi seveyim?
-
Meryem: Git bul başka birini. Sevecek insan çok.
-
Ben: Banane onlardan!?
-
Meryem: KUTSAL!
-
Ben: Efendim?
-
Meryem: Ne olur ısrar etme.
-
Ben: Meryem, sen beni salak mı sanıyorsun, beni burada sevmesen şimdiye burada durmazdın.
-
Meryem: Kutsal, Boşver gitsin!
-
Bir şey demedim, o da sustu. Kollarını kavuşturmuş, ayağını ritim tutturur gibi yere vuruyordu. Ben ona bakıyorum, o havaya bakıyor.
-
Ben: Meryem, benimle daha göz göze gelemiyorsun?
-
Meryem: içim sıkılıyor..
-
Biraz daha sustum, o hala kafasını çevririyor sağa sola. Bende artık sabır kalmadı beyler. Dudaklarına baktıkça içim gidiyor, bi gözlerine bakıyorum bi dudaklarına. Daha doğrusu gözlerine bakamıyorum sürekli kaçırıyor benden gözlerini.

Dayanamayıp en sonunda yapıştım dudaklarına Meryem'in, hemen beni ittirdi. Şok olup bana baka kaldı Meryem. Ulan heyecandan titriyorum, 5-6 saniyeliğine de olsa onun dudaklarından öpmek, dünyada hiç bir şeye değişmeyeceğim şeylerden biriydi amk.

Meryem hala bana bakıyor ağzı açık. Gülümsedim, Meryem'e bakıp. Meryem, eliyle dudaklarını sildi. Saçımdan tutup;

NAPIYOSUN GERiZEKALI???' diyip, hızlı hızlı indi aşağıya.
-
Bende hemen arkasından takip etmeye başladım, Meryem, Meryem diye sesleniyorum. Hiç bana bakmıyor bile. Peşinden koşturuyor. Ulan koştum arkasından, bir yandan korkuyorum, bir yandan heyecanlıyım. Bir yandan Mutluyum, duygu patlaması yaşıyorum amk. Yakaladım Meryem'i;

Dur, özür dilerim Meryem. Bir'anda oldu.
-
Meryem'in gözleri dolmuş, ağladı ağlayacak; Gider misin Kutsal? Yalvarırım git..'dedi.
-
Ben: Meryem, lütfen böyle yapma.
-
Meryem: GEBER!
-
Ben: Mer-yeemmm!
-
Meryem: Kutsal lütfen git, dershaneye gidecem.
-
Ben: Seni böyle bırakmam.
-
Meryem: Ya Kutsal git, şimdi seninle hiç konuşmak istemiyorum. N'olur git.
-
Ben: Gitsem ne değişecek?
-
Meryem sinirlenip bana bir yumruk attı. Tabi yumruk denirse, o da koluma. En sonunda bıraktım peşini, kendine gelince beni ara dedim. Ama telefonum yok ki onda amk. Niye dediysem, o'an ki hislerle tabi. Ağlayarak gitti, içim bir yandan parçalanıyor o ağlıyor diye, bir yandan çok mutluyum onu öpebildim diye. Bir yandan da kendimi sorguluyorum, sapık mıyım lan ben? diye. Yüzümde ki aptal bir sırıtışıda unutmamak lazım, bu gibi durumları bir tek Mustafa'yla paylaşırım. Onun yanına doğru gittim.