komşu kızı nur ile milli olma hikayem

giderdim gitmesine. yani o an öyle düşünüyordum. ama bunu sonra düşünürüm dedim. şimdi ilk önceliğim nur u gibmek olmalıydı. bir an önce. kalktık eve geldik. artık telefonumuz falan olduğundan mesajlaşıyorduk. bu bir gecenin saat 5 i dıbına koyayım. artık hayata tutanacak hiçbir dalım kalmadı. moralim çok bozuk. ne yapabilirim. diye mesaj attı. tam olarak bunları yazdı. bende neden bozulduğuna bağlı yazdım. başladı anlatmaya. babamın işleri şöyle kötü gidiyor, şirket iflas edecek falan diye. arıyorum kaşarı cevapta vermiyor. sadece mesaj yazıyor dıbına koyayım. tamam üst katta oturuyor ama saat 5te de gidemem.

ağladı huur evlatları uzatma diye. bakın annesini gibtiklerim. ben demedim mi size uzun olacak diye. niye ağlıyorsunuz şimdi be dıbına koyduklarım. neyse araları biraz kesiyorum. ağlamayın bidaha giberim.

tamam sakin ol. ben her zaman yanındayım. canını sıkma. düzelir herşey falan yazıyorum. yani kolay değil ulaşabileceğim en yakın am o. ve ulaşmak için elimden geleni yapmaya çalışıyorum. tabi ergenlik kafası bu. böyle sürekli teselli etmeye çalışıyorum bunu. sonraki gün buna dışarı çıkalım mı dedim. hem kafanı dağıtırsın. cevap atmadı huur. bekle bekle kaşardan cevap yok. gidiyim dedim onda bişeyimi unuttum falan derim. kaşar evde yok. bana da mesaj atmıyor. annesini gibeyim dedim. sonunda 3 - 4 saat sonra mesaj attı. şudayım gelsene diye. gittim yanına.

bu bir tane güneş gözlüğü takmış. neyse oturdum masaya. bekle bekle konuşmuyor. gözlüğü bi çıkardı ağlıyor dıbına koyduğum. hemen sandalyeyi aldım yanına geçtim noldu diye. dün anlattım ya işte diye sinir bir şekilde söylendi. tamam sakin ol dedim. çok mu kötü durumu. evet dedi. ne yapacağımı şaşırdım dıbına koyayım. neyse içeri girip iki kahve aldım geri döndüm. kaşar yok. bakınıyorum etrafa yok. huur kalkmışta eve gitmiş bişey söylemeden. bak dıbına koyduğuma. mesaj atmasam yazmayacak yani eve gittim ben bekleme falan diye. öyle orada bekleyeceğim.

benim tepem attı ama sinirden ters birşey söylemek istemiyorum. ayrıldım kahveleri bırakıp. gittim nurlara yine bi bahaneyle girdim içeri. odasında oturduk susuyoruz ikimizde bişey yok dıbına koyayım. bir iki dakika geçti. kusura bakma. bilirsin kadınlar olur ya hani dedi. annem bana hep menepozlu kadınlar gibisin çekemiyorum seni der. diyip espri yaptı. güldük biraz. sonra durum buyken yazlığa gitmeyi hala düşünüyor musun diye sordum. yani babası batıyor ama huur hala yazlığa mı gidece? evet dedi ya dıbına koyayım. kafamı dağıtırım hiç yoktan diyor. ama şunu unutmamak lazım. geçen yıl yazlıkta ne olmuştu? orada başka kimin yazlığı vardı?

neyse otururken nur un annesi geldi. bişey içer misiniz çocuklar dedi. kahve var mı diye soracaktım ki ukalalık olur dedim. iki çay istedik. * tabii annesi gelince biz konuyu hemen derslere kaydırıyoruz. gören de çok çalışkanız sanar dıbını yurdunu gibeyim. peki dedim o zaman bende gelirim beraber takılırız. kafamdaki planda hazırdı. selim abi. selim abi kafadar olduğundan ve genelde beraber takıldığımızdan abi tatile gidelim falan diyecektim. araba da var hazır. böylece rahat rahat nur u gibecektim. plan iyidi.

nur un yazlığa gitmesine bir hafta kala son planları yapmak için buluştuk. bu sefer kahveleri o alıp beni beklemişti. neyse geldim konuşuyoruz, işte sen gelirsen şuralarda buluşuruz, şuraları gezidirim, denizde yüzme yarışı yaparız falan filan saçma şeylerden başladı konuşmaya. benim ilgilimi asıl çeken şey gibişti ki bundan hiç bahsetmiyordu doğal olarak. bu bir anda hızlı bi şekilde lavaboya kalktı tabi kazan gibi bardakta kahve içerse öyle olur. telefonu masada duruyor. ulan hiçte huyum değildir alıp karıştırmakta. bir an kendimi bunu yapmak zorunda hissettim. aldım telefonu başladım mesajları okumaya.

bu kaşar uğur denen huur evladıyla konuşmuyor gibi görünse de gerçek öyle değilmiş. canımlar, cicimler, bitanemler falan havada uçuşuyor avradını gibeyim. yani tabi gibmek istediğin bir kızı birazda olsa seviyor insan ve öyle mesajları görünce yani delirdim bir anda. sinirlerim bozuldu. bu uğuru bulup zütünden gibesim geldi. hatırlarsınız huur evladını. kendini alkolik sanan, alkolik olmayı iyi bir şey sanan, havalı bir şey sanan varoş apaçisi. yani ben sinirlenmiyim de kim sinirlensin. neyse dedim bu gelmeden telefonu bırakayıp göreceğimi gördüm. hamlelerimi öyle yaparım.

@780 komik züt verenler sizi. harbiden gidip bi kahve koyayım lan. olmuyor böyle.

bir iki dakika geçmeden geri geldi. artık sıçtı mı ne tak yedi bilmiyorum ama mini şortla giden nur kaşarı pantolonla geri geldi. o çantasından ne çıkacağını hiçbir zaman kestirememişimdir zaten. o gelince hafif gülümsedim gece gece eve böyle gitmiyim dedi güldü. neyse tabi ben artık uğur vakasını biliyordum. şimdi ben yarın gidiyorum sen ne zaman gelirsin diye sordu. diyemedim bi selim abiyle konuşacam diye. bir bakıyım duruma bağlı burada işim olmazsa bir hafta içinde gelirim diye salladım. tamam o zaman anlaştık dedi. ben kahvemi yarım bıraktım kalktık masadan eve doğru gidiyoruz.

yolda cansu ya rastladık. malum bunun okulda grup gibiş vakası olduğundan son birkaç aydır dışarı çıkmıyordu. nur yarın yazlığa gidiyorum cansu ne zaman geliyorsun diye sordu. gelemeyebilirim bilmiyorum dedi. sende oraya gidersen dikkatli ol yine başını belaya sokma dedi. semihi mi kastetmişti yoksa benim de gideceğimi biliyordu da beni mi kastetmişti anlayamadım. neyse dedim bununla girdik apartmana. valiz hazlırlarken yardım eder misin diyince tabii dedim. aslında aklımda bir art niyet yoktu. geldik bunun odasını o valizin önünde oturuyor benden çekmeceyi istiyor. çekmeceyi çıkarıp buna veriyorum içinden seçip koyuyor. en son en alt çekmeceye geldik verir misin dedi. ilk bakışta sadece havlular vardı çekmece. allah allah dedim. demin havlu koymuştu. niye havlu istesin? havluyu bir kaldırdı ki...

yarım saate gelmezsem yarın devam beyler. ağlamayın sonra arkadan giberim ağzınızı.

toplaşın bakalım dıbına koyduklarım.

havlunun altından kaşarın zulası gözüktü dıbına koyayım. viski ve 2 şişe vodka var. üstelik marka. ulan bu huur iki gün önce babasının durumu için ağlamıyor muydu? nereden eline geçirdi ki bunları dıbına koyayım? ya eskiden kalmıştı. ya da? ya da adı alkoliğe çıkmış olan bir huur evladı vermişti. evet uğur huur evladı vermiş olabilirdi. tabi emin olamadım ve bunları nereden buldun diyemedim. neyse bu kaşar onlarıda valize koydu. iç çamaşırlarını falan görmeyi umuyodum ama sanırım onları önceden koymuştu ya da yazlıkta vardı koymamıştı.

valiz tamamen hazırlandıktan sonra ben eve geçtim. vedalaştık falan. sürekli konuşuruz ben gelmeye yakın seni ararım buluşuruz dedim. eve geçerken cansu yu gördüm tekrar. bu huur da gidecekmiş ailesiyle. bunu tek başına evde bırakacak halleri yok tabi. bu sefer tüm mahalle geçerdi üstünden. dedim bu kaşar giderse nur u benden önce kesin biri giber. bir şekilde hemen bende oraya gitmeliyim. başladım plan yapmaya. ilk seçeneğim olarak selim abi ile konuşacaktım ondan olumsuz yanıt alırsam ne yarak yiyecektim? bilmiyordum.

bunlar gittikten sonra selim abi ye gitmeden önce bizim arkadaşlarıın yanına gittim. dedim hadi lan tatile gidek tekirdağa. bu dıbına koyduklarımın hiçbiri gelemedi. ailelerinden izin alamazlarmış. allah yarabbi dedim. başladım selim abi yi aramaya. selim abi hem daha kafadar hem araba falan bir şekilde gideriz oraya düşünüyorum. mahalledeki abilerin takıldıkları tüm mekanlara baktım bulamadım. adam kaybolmuş gibi dıbına koyayım. şimdi evine de gidilmez bu yüzden diye düşünüyorum. sonra hayata küsmüş bir şekilde banklarda otururken selim abiyi gördüm bir anda.

selim abi işin var mı gel tatile gidelim dedim. adam demesin mi olum biz yarın manitayla bodruma gidiyoruz diye. bende adama tekirdağa gidelim diyeceğim dıbına koyayım. hayallerim yıkıldı adeta. ne yarak yiyecektim ki? 3 ay sonra nur u dıbını zütünü dağıtmış bir şekilde burada mı görecektim? yoksa bir şekilde gidip dıbını zütünü ben mi dağıtacaktım? elimden fazla bir şeyde gelmiyordu tabi. sonuçta hiç yoktan bir miktar para lazımdı ve bende hiç yoktu. am gibmeye gitmek için zütümü gibtirecek halimde yoktu.

kahve yapıyorum iyice dolaşın. kendimiz yazıp okumayalım züt verenler.

yapacak bir şey yoktu. gidemiyordum dıbına koyayım. yok para ne yapayım. birinden borç almayı falan düşündüm ama yok olmazdı. nur ve cansuların dışında oralarda oturan tanıdığım bir tane insan yoktu dıbına koyayım. ya da hayır lan. vardı. evet oralarda oturan biri vardı. semih oralarda oturuyordu dıbına koyayım. kendi kendime semihle kanka ayağı mı yapsak falan diye düşünüyorum, sonra bu benimde fotoğrafımı çeker falan diyip kendi kendime gülüyorum. çaresizlik işte böyle birşey dıbına koyayım.

bir hafta geçti. ben hala bir çıkar yolu bulamıyorum. tek dua ettiğim nokta ise nur u inşallah biri pompalamıyordur diyorum. cansu da orada olduğundan bu iki kaşar bir şekilde gider amlarını gibtirir diye düşünüyorum. çünkü bunların böyle hikayelerini çok dinledim. neymiş iki huur evden kaçıyorlarmışta 16 yaşındayken. beraber disko falan takılıyorlarmış orada. bunu bide ballandıra ballandıra anlatırladı. tabi bunu dinlediğimde semih olayı falan olmamıştı. ama sonuç olarak böyle bir huurluk yapabilecek kapasiteleri vardı.