komünist panpalar bakar mısınız bir saniye

Çeşitli sektörlerde aşırı üretimden kaynaklanan tıkanmayı açabilmek; kuşkusuz, bu sektörlerin politik iradeyle ne ölçüde ilişkili olduğuna bağlıdır (Buradan sermayenin politik iradeyle ilişkili olmaması ihtimalinin olduğu gibi bir sonuç çıkarılmamalıdır; çünkü kapitalist sistemde, devlet sınıfsal bir karakter taşıdığı için devlet-sermaye ilişkisi mutlaka vardır. Burada kastedilen bu ilişkinin derecesidir). Çünkü, kar oranının düşmesini, yukarıda sayılan yöntemlerle; ancak politik erk engelleyebilir. Küreselleşmenin niye özellikle 1970 sonrasında merkez ülkelerce benimsendiği ve neden çevre ülkelerde de bunun benimsenmesi için baskı (politik, siyasi ve askeri) oluşturulduğunun cevabı da burada aranmalıdır. Görüldüğü gibi küreselleşmeye yüklenen birçok olumlu anlamın arkasında, kar oranlarını yükselterek mevcut sistemi kurtarma amacı yatıyor. Ancak sermayenin, küreselleşme söylemi ile meta ve sermaye ihracı gerçekleştirmesi, eskimiş teknolojileri merkezden çevre ülkelere aktarması ve de çevre ülkelerdeki ucuz işgücünden yararlanıp artı-değeri arttırmasının bile krizin aşılmasını sağlamadığı görülüyor.

Silah sektöründe ise daha özel bir durum göze çarpıyor. Burada, kar oranlarını arttırabilmenin yolları daha az ve de yolların hepsi aynı yere çıkıyor: Savaş. Ya emperyal ülke kendi savaşarak ya diğer ülkeleri savaştırıp onlara silah satarak ya da silahlarını eğitim ve diğer yollarla değersizleştirerek bunu gerçekleştirebilir. ABD'yi yöneten insanların yakın geçmişte büyük silah şirketlerinin ortakları veya bu şirketlerin yönetimlerinde oldukları da göz önüne alındığında Afganistan ve Irak'ta yaşanılanlar daha iyi anlaşılabilir. Yani kapitalizmin saldırgan ve savaşçı doğası ölüm yaratmaktadır. Bu, kapitalizmin silah sektöründe kar oranlarını arttırabilmesi yani sürekliliğini sağlayabilmesi için bir zorunluluktur.

Kapitalizmin doğrudan ölüm getiren bu özelliğinin dışında bir başka özelliği de dolaylı olarak ölüm getirmesidir. Çünkü kapitalizmin saldırgan ve yayılmacı niteliği istanbul'da da yaşanan bu tip saldırıları tetiklemektedir, yani terörü kapitalizm yaratmaktadır. Bu yüzden yaşanılanlar yorumlanırken kapitalist terörü görmezden gelmek imkansızdır. Çünkü bir yerde bir saldırı var ise karşı saldırının olması da kaçınılmazdır. Asıl sorun bu karşı saldırının hangi amaçlarla yapıldığı ve ne yöne doğru evrildiğidir. Bu anlamda kabaca iki seçenek olduğu söylenebilir: Birincisi, yukarıda da bahsettiğimiz ve masum insanların ölmesi sonucunu doğuran saldırılar; ikincisi ise bilinçli ve sistemli bir biçimde sistemin bütününe karşı bir tepki oluşmasıyla şekillenen karşı saldırılardır. Bunlardan birincisi, sistemin kendini koruma ve kurtarma mantığının bir ürünü olarak sistem tarafından yaratılan ve kollanan çeşitli grupların daha sonra sistemin kontrolünden çıkması sonucu ortaya çıkmıştır. ikinci tür karşı saldırının temelleri ise ciddi bir biçimde sistemin eleştirisine ve sınıfsız sömürüsüz bir dünya özlemine dayanmaktadır. Dolayısıyla kapitalizmin ölümcül doğasını ortadan kaldırabilecek de sadece budur. Bunun ne zaman gerçekleştirilebileceğini belirleyecek olan ise verilen bu mücadelenin yapısı olacaktır.