komünist panpalar bakar mısınız bir saniye

bak şimdi kardeşim dayanamadım yazıyorum ii dinle.

herkesin bi parası var mantığından girersen komunizmi zaten tartışamazsın, sen kapitalizmin içindeki bi çark olmuşsun demektir. bi kere zihnimizi bi boşaltalım objektif bakalım. öne sürdüğün önermeleri çürüterek başlıycam gaza gelirsem farklı yerlerede atlıycam.

yanlış anlatırsam yoldaş panpalarım düzeltsin şimdiden özür diliyorum. 5-6 yıl önce kafamda kurduğum bi sistem sıralaması vardı ekgib gibide gelio şimdi ama aktarıyım yinede.

1- komunizm: dünyadaki tüm nimetlerin, dünyadaki tüm insanlara eşit derecede ait olduğunu devlet sınırlarının olmadığı sadece ahlak kurallarıyla devam eden ütopik dünya düzeni.

2-sosyalizim: tüm mülkiyetlerin devlete ait olduğu bireyin mülk edinme hakkına sahip olmadığı ancak bütün ihtiyaçlarının devlet tarafından karşılıksız veya belli bir çalışma düzenine göre karşılandığı. insanların temel hak ve özgürlüklerde tamamen eşit olduğu rejim. (en çokta burayı açıklıcam)

3-sosyal demokrasi: para ve mülkiyet insanın kendi doğasından gelen kavramlar olduğu için önüne geçilemez durumdadır. bu yüzden insanlar mülkiyet edinebilir ve haklarda eşittir, haklara eşit erişemeyen insanlara yardımcı olmak devletin sorumluluğundadır. devlet babadır.(günümzde en çok uygulanabilir sistem. bkz:avrupa)

4- liberalizim: i̇nsanların özgürlüğünü hedef alır. devletler vatandaşların sadece devlet içindeki güvenliğinden sorumludur, devletlerin vatandaşın geri kalan hiç bir ihtiyacını karşılamaya yönelik bir sorumluluğu yoktur. herkes kendine çalışır.

5-kapitalizm: bu rejimdede dünya sınırları artık ortadan kalkıo. insanlar tekilleştirilio. belli ahlak kuralları ve para işletim kuralları içersinde hayat devam edio. paran kadar adamsın rejimi.

baya uzun oldu ama kısaca özet geçiyim dedim tanımları.

iki uç noktadan örnekliycem durumu.

kapitalizm insanın bencelliğinden, kendini üstün görmesinden ve hırstan temel alır.

komunizm insanın paylaşımcılığından eşitlikten ve vicdan duygusundan feyz alır.

nasıl mı? şmdi bnm fikrime göre yukardaki sıralamaya bakrsak türkiye liberal bi ülke konumununa daha yakın gibi duruo. türkiyede insanlar hatta bizzat kendinin davranışlarına düşüncelerine bi bak. hep daha ii yerde olmalıyım. para ihtiyacının sınırı yok daha çok kazanmalıyım. komşumun oğlundan daha ii bi meslekte olmalıyım ki daha daş bi hatun zikeyim millet beni daha çok sevsin gibi şeyler olabilceğini görceksin. şimdi sadece basitce yooo ben ii bi insanım binler öle düşünür diyip kestirip atma genel bi bak duruma. bu senin suçun değil ve sadece sen böyle değilsin. sistem seni buna sürüklüyo. sistem 3-5 kişiyi zenginleştirip keyifli bi hayata getirirken 2000-3000 kişi hırsla yerinde sayan azimli insan oluo, 10 binlerce kişi ise o 3-5 kişiyi ve aradaki 2-3k kişiyi besleyecek ufak hizmet işlerini yapabilirse öpüp başına koyuyo. hayattan gram zevk alamadan didinip duruo. ama zütünü yayabilen 3-5 kişi oluo. peki bu 3-5 kişi o çalışkan işcilerden daha çok mu çalıştı? daha mı üstün şeyler yaptıda bu kadar rahat bi dünyayı hakettiler? bence bu sistem bi eşitsizlik dengesizlik var.

ya nolcaktı dersen;

düşünki bu çabaların kesinlikle insanı daha iyiye zütürebileceği bi dünya düzeni olsun. yani sen çabalıosan sonunda karşılığını alabilceğini hayal et. kimseden üstün olmadığını ama kimseninde senden üstün olmadığını hayal et. tam burda kapitalistlerden zekice hazırlanmış cahillerin ağzına sakız gibi yapışan bi soru gelio. e gardaşım adam okumuş mühendis olmuş çöpcüyle nasıl eşit olur supanallah tövbe tövbe. cevap gayet basit, sosyalist sistem zaten kuruluşu itibariyle emekten yanadır. yani emeğin hakkını yemez. bilim için yıllarını harcamış adamla tembel oturan adama aynı yaşantıyı sunmaz.(tembellikte bir haktır insan doğası gereği) hemen bir soru daha gelio hani eşittiniz lan diye. haklarda eşitiz nasıl mı. çöpcüyle mühendisi anlatıcam sosyalist düzende.

sosyalist düzende devletle vatandaş arasında şöle bi ilişki vardır. vatandaş ben öncelikle insanım. devletim için varım. , devlet ben beni var eden vatandaşım için varım. diye düşünür. o yüzden devletin bütün imkanları tüm vatandaşlar için seferber edilir. tabiki vatandaşlarıda bu durumda karşılık olarak kendilerini devletlerine seferber etmeyi düşünebilir ve bu içten gelerek olur. sosyalist düzende devlet tüm vatandaşlarına yaşmanı sürdürmesi için gereken herşeyi ayırım yapmaksızın sağlar. ve olan tüm mülkiyetler devlete ait olur. ama ülkesi için daha çok hizmet eden adama minumumdan daha fazla hizmet zütürebilir. yani çöpcüye toplukonutta ev verirken bilimde ilerlemeyi sağlayan mühendisine müstakil bir ev sağlar. örnekleri çoğaltaiblirim. ama temel mantığı anlamışsındır umarım.

yani sosyalizmde vatandaş en azından insanca yaşıyacağının güvencesiyle haraket eder. bu yüzden gelecek kaygısı daha az olacak şekilde kendini mutlu hissedeceği alana mesleğe yönelmesi daha rat olur ve ilerde çalıştığında daha verimli iş yapabilir. ancak kapitalizmde bu yoktur düşenede bir tekme tekilleşmiş toplumdan gelir.

yaz yaz yoruldum amk daha bi ton şey yazarım başka bi zaman editlerim artık.

özet: sosyalizmde insanı aç brakmıoz, kapitalizmde düşenede bi tekmede millet atılıo.