komutanla acemi asker diyalogları

2001'in şubat bilemedin mart ayı... adıyaman'da allahın gibtir ettiği ancak öyle teröristti, bitti, pireydi derdi olmayan bir jandarma karakolundayız, ben de gece nöbetçi çavuşuyum. gül gibi geçinip gideceğimiz yerde maalesef inanılmaz disiplinli bir karakol komutanına sahibiz. 35 kişilik asker kadrosunu bildiğin öttürüyor adam. herşey nizama, intizama uygun, her atılan adım kurallar çerçevesinde... tutulan nöbetler, yapılan yemekler efendime söyleyeyim askerin yatma kalkma saati herşey harfi harfine işliyor üstelik kurallara uymayana dayağın, hakaretin biri bin para (ya da her neyse)... karakol komutanı enteresan bir adam... askerle normal ve hafif taşşak geçer ve keyifli olduğu anldıbını çıkarabileceğimiz bir diyalog içerisindeyken bile askerin duruşuna falan ayar olup en ufak gevşemede faullerden tutup geriye ittirip asker daha yere düşemeden adriano çiftlisini arkadan yetiştiren serilikte... her hareketinden korkuyor, her yaptığı atraksiyondan irkiliyoruz. karakolun genel pgibolojisi guantanamo'dan hallice...

neyse efendim günlerden bir gün hiç bir işe yaramadığı için karakol nöbetçisi yapılan bir er kardeşimiz beline copu takınca kendisini tümgeneral sanmaya başlıyor, hareketleri, konuşma tarzı falan değişiyor ki hani karakol komutanının gözüne takılırsa o belindeki copu zütünde kıracak. bir iki kez uyardım aman falan dedim lakin adam düzeltemiyor kendisini ancak neyse ki karakol komutanı etrafta belirdiği anda o cop belinde olmayan eski günlerine dönüveriyor.

karakol nöbetçisi kardeşimin copu beline takmasının üzerinden aşağı yukarı 1 hafta geçmişti. ben bu karakol nöbetçisiyle beraber akşam saat 21:00'de karakol nöbetini devralıyorum, sabah iştimasına müteakip saat 09:00'da devrediyorum. tabi her gün devir teslim törenleri büyük bir şölen havasında geçiyor. zaten topu topu 3 tane uzman çavuş var karakol komutanının kendisinden hariç rütbeli olarak. onlardan hangisi o gece nöbetçiyse ilk önce komutanın odasına giriyor, işte tekmil veriliyor, vukuatsız geçmiştir komutanım falan filan, arkasından ben giriyorum, en son karakol nöbetçisi kardeşim... karakol komutanı ve nöbetçi uzman çavuşun odaları yan yana... sabah devir teslim için ilk önce uzman çavuş odaya giriyor, çıkıyor, arkasından ben... nöbetçi uzman çavuşun ismi selman... devir teslimden çıkınca odasına geçiyor bir bardak çay içip uyuyacak adam. daha da genç... en fazla 23 yaşında olsun. arkasından ben giriyorum, devir teslim ritüeli devam ediyor, tam odadan çıkacakken bizim karakol nöbetçisinin odaya giriş uygunsuzluğu gözüme çarpıyor. sol el hazırolda evet ama sağ el olması gereken yerde değil, copun üzerinde. kaş gözle işaret ediyorum yanımdan geçerken malak malak suratıma bakıyor ki, ben çıkıp odanın kapısını kapattığımda içeriden karakol komutanının feryadı duyuluyor:

- selman koooş asker beni gibecek!?

ilk anda gülmemek için dudaklarımı ısırıyorum az çok manzarayı tahayyül ettiğim için, selman uzman topukları zütünde bir yandan da bana bakıp bişeyler anlamaya çalışarak odaya koşuyor. karakol nöbetçisi kardeşimin günahı hazırolda tekmil verirken, sağ elinin copun üzerinde olması... hadisenin devamında copla karakol nöbetçisi arasında öyle sert ilişkiler kuruluyor ki, ben sanmıyorum bu kardeşim aradan geçen bunca seneye rağmen o tarifsiz acıları unutmuş olsun...