komutanla acemi asker diyalogları

@1 keşke ekşi den arakladığını belirtseydin amk.

reserved

Reserved

ananı gibeyim gülmekten çeneme ağrı girdi devdıbını kesinlikle bekliyorum

ne salak varmış gibtimin yerinde

@143 ne fark ederki amk

her türk erkeğinin mutlaka ve mutlaka askerlikle yaşamış olduğu diyaloglara denir, ki yoksa bile böyle bir diyalog komik türk genci zütünden uyduruverir, o derece. nitekim böyle bir diyaloga sahip olmayana askerlik yapmışsın denmez, çünkü askeriye öylesine kendine has ritüelleri olan bir müessesedir ki bu diyaloglardan kaçınılmaz.

şöyle ki, askeriyede telefon açmanın bile bir adab-ı muaşereti mevcuttur, telefonu açan kişi "alo" demez, rütbesini ve ismini söyler, "er hüseyin", "yüzbaşı volkan" ve benzeri gibi.. what makes you think i m not a superhero kişisi, kebap geçen acemiliğinden sonra usta birliğine geçmiş, ancak kısa dönem olmasının verdiği yattara duruşunu hiç bozmamıştır, hala dünyadan bihaber karargah subay odasında dolanmaktadır. telefon çalar, olaylar gelişir.

what makes... : (ananskim.. telefon? açsam? açmasam? açiim) a... a... alo?
karşı ses: (ne alosu dıbına goyim.. neyse) gökhan başçavuş!
what makes... : komtanım, gökhan başçavuş diye birisi yok burda.
karşı gürleyen ses: gökhan başçavuş benim, gerizekaaaaağlı!
what makes... : hııı.. emredersiniz komtanım.
çatt...

öğlen yemeği afiyetle yenmiş, diğer kısa dönem askerlerle el çepte ayaküstü sohbet edilmektedir. karşıdan bir rütbelinin (üsteğmen) dimdik size baktığı farkedilir. şok etkisi ile kitlenilip kalınmış, el cepten bile çıkartılamamıştır.

üsteğmen: asker
grt: (koşarak yanına gidilip tekmil verilir). grt, izmir, emret komtanım.
üstgm: ne lan o eller cepte, karı mı kesiyon lan?
grt: (cepteki mendil akla gelir, mendil çıkarılıp gösterilerek) komtanım tam burnumu silmiş mendili cebime koymuşken siz gördünüz. yanlış anlaşıldım komtanım.
üstgm: (içten geçen oha sesinin ardından dönüp uzaklaşır. içinden neler dendiği merak edilen bir yüz hali akla kazınmıştır.)

saat 6 kalkın ardından 6.30'da kimsenin kalmaması gereken koğuşa, saat 7.10'da teftişe gelen nöbetçi subay teğmenle dolap başında gözgöze gelinir.

teğmen: asker
grt: (dolap kapağının arkasına gizlenilerek) grt, izmir, emret komtanım.
tgm: ne işin var burda
grt: (dolaptaki tuvalet kağıdından 2-3 parça kopartılıp yanağa yapıştırılarak) komtanım, traş olurken yüzümü kestim, kanı hala durduramadım. kolonyayla dezenfekte ediyorum. (o an bakmaya çalışsa, yüzümü tırnaklamaya niyetliydim)
tgm: afferim asker. kendinize bakmalısınız tabi.
grt: (içten, -di mi cevat abi, -evet repliği geçirilerek) sağol.

onya personel okulu 321. dönem celebrity'si süleyman gene hikayemizin baş kahramanı. okul komutanımız akşam 5'te sonra 4'erli 5'erli gruplar halinde personel okulu öğrencilerini yanına çağırmakta ve ufak ufak muhabbet etmektedir. burdaki amaç tabiki hem sorunların dinlenmesi, hem de öğrencilere okul komutanımızın bizimle ilgili olduğunu, sorunlarımızı paylaşmaktan sıkıntı çekmememiz gerektiğini hatırlatmaktır.
tabiki hayatında en üst rütbeli olarak okul komutanını gören çiçeği burnunda asteğmen adayları da çağırıldıkları zaman postallarını boyar, kıyafetine çeki düzen verir, gerekiyrsa ütüler ve jilet gibi kendisi huzuruna çıkıp bir çay içer ve geri dönerlerdi.
birgün süleyman'ın da dahil olduğu bir grubu yanına çağırıp belki de hayatının hatalarından birini yapmıştı okul komutanımız. komutanın makdıbına çıkarken süleyman arkadaşımızın hali içler acısı: palaska yamuk ve göbek altında çok afedersiniz tam pipinin sağına kaymış, kamuflajında göbek kısmında 2 düğme açık ve içinden beyaz atleti gözükmekte, postallar leş ve kamuflaj üst düğme kopmuş ve ütüsüz. yani içler acısı bir durum.
komutanın makdıbına çıkma anı:
hepsi teker teker tekmillerini verirler, komutan yaka numarasına bakar süleymanın, önündeki kağıttan ismini bulup çocukları oturttuktan sonra,
-çocuklar kusura bakmayın ama, bu ne hal süleyman? amı zütü dağıtmışsın?
-komutanım işte şimdi biraz kilo var ya biraz ondan, bla bla bla. birkaç bahane daha

muhabbet başlar, komutan çocuklara gaz vermektedir:
-hepiniz belli kesimden gelme özenle seçilmiş asteğmen adaylarımızsınız, belli okulda okumuş, iyi aile terbiyesi görmüş.
süleymanı eliyle göstererek
-tabi bazi istisnalar olabilir.
-ama komutanım?!

gene 321. dönem personel okulu konya ve gene süleyman.
kendisine kızan salih üsteğmen süleymana bağırır:
-sürün süleyman!

süleyman önce dizleri üzerine çöker ve asfaltın sıcaklığını eliyle kontrol ettikten sonra sıcak olduğuna karar verir ve kamuflajın yaz için kısaltılmış kollarını uzatmaya başlar aheste aheste. çileden çıkan komutan:
-bugün süleyman!!

kensini asfaltın üzerine atan süleyman göbeğinin üzerine düşerken poff sesi çıkartır asfalt yada göbekten. ona bölükçe karar verememişizdir. sürünmeye başlayan süleyman 15. metreden itibaren kendisini havuzda hayal ederek göbeğinin üstünden zıplaya zıplaya kelebekleme edasıyla sürünmeye başlar, kısaca stil değiştirir yani. bunun üzerine komutan:
-fok gibi değil süleyman, insan gibi sürün.

insanlamaya geri dönen süleyman birkaç dakika sonra sırtüstü serbest sürünmeye başlar, karargahta bulunan başıboş hiç havladıklarını duymadığımız köpekler buna havlamaya başlar.

süleymanın yaptığı yorum: o diil de abi sürünmek koymadı ama en çok o köpeklerin benle dalga geçmesi koydu!

edit: farkettim de biraz diyalog yerine komutan monologu da denebilirmiş buna. *

kolordu komutanının denetlemeye geleceği haberi bütün takımı sarmıştır.o güne kadar herhangi bir yamuğunu görmediğimiz, bize diğer astsubaylar gibi işkence çektirmekten uzak olan,her daim ailesiyle takıma gelen, ailesiyle ilgilenmekten bütün işleri unutan pısırık takım komutanımız üsteğmen;"çocuklar bu hafta kolordu komutanı denetlemeye geliyor, sizden ezberlemenizi istediğim şeyler var, aman yüzümü kara çıkarmayın" diyerekten içtima alanında 2 dakikalığına göründükten sonra yine ailesinin yanına inzivaya çekilir. eğitilmesi gereken, hepsi birbirinden dallama olsa da sayıca azlık söz konusu olduğundan(60)askeri eğitmek hiçte zor olmamalarıdır...

başçavuş: evet leon, söyle bakalım atatürk kimdir?

leon: komutanım türkiye cumhuriyetinin kurucusu.

komutan : iyi aferin.

leon: saol!

komutan: söyle bakalım müslim, cumhuriyet ne zaman ilan edildi?

müslüm: ya, kem küm, unuttum komutanım.

komutan: leon müslim'i sana zimmetliyorum, denetlemede sıçarsa, bir daha gözüme gözükme!

leon: emredersiniz komutanım!!!

ilk okuldan terk, ama olabildiğince iyi niyetli ve çalışkan olan bu arkadaşımızı 1 haftalık kampa alarak bana verilmiş olan görevi hakkıyla yerine getirebileceğimi düşünerek, her gün, 1 er saat bu arkadaşımızı çalıştırıyorum ve sonunda da emeğimiz meyvelerini veriyor tabi, artık müslim arkadaşımız, nutuk'u bile gözü kapalı okuyacak seviyeye geliyor(!) neyse efendim, gün oluyor devran dönüyor, korgeneral çıka geliyor…

korgeneral: merhaba asker!!!

bütün takım: saol!!!

korgeneral: nasılsınız?!

bütün takım: saol!!!

korgeneral: oğlum sen; söyle bana atatürk kimdir ve neler yapmıştır?

müslim: vallahı bilmiyorum, tanımıyorum; unuttum.

leon: (bkz: mavi ekran)

ertesi günkü içtimada üstteğmen: kim lan o atatürk'ün tanımayan salak!!!

müslim: bir adım öne çıkar…

bugüne kadar hep kılıbık bildiğimiz sevgili üsteğmenimiz, bir anda (bkz: bruce lee)kesilerek (bkz: uçan tekme)müslim arkadaşımızı hastanelik eder.

leon: son olarak elinde ot yolma makinesiyle (bkz: beşparmak dağları)'nın zirvesinde görülmüş, kendisinden bir daha haber alınamamıştır.

astsubay -şişşşt asker
k.d.er - emredin kumandanım
astsubay - hoşt lan. kuvvayı milliye mi sandın burayı.
k.d.er -pardon komutanım.
astsubay - sittir lan. emredersin komutanım diycen

ahsdasdasd

yer - acemi er egitim alayi manisa
otcu piyadeler koca bir dagi yolmus olmanin verdigi yorgunlukla cimenlere yayilmistirlar, o esnada ordan gecmekte olan acemi astegmen (aa) ve yayilan erler (ye)
aa- napiyorsunuz ulan orda
ye- istirahat ediyoruz gomutanim
aa- kalkin lan ayaga, ayakta istirahat edin,
yayilan erlerden firlama olani - beygirmiyiz komutanim biz nasil ayakta dinlenelim,
ye- hahahah
aa- ?//%&%&

yer - acemi er egitim alayi manisa
otcu piyadeler tek kol araliginda dizilmis dusmana karsi, yok otlara karsi durmaktadirlar (op), baslarinda firlama uzman cavus (fuc)
fuc- bir tek kafasi dik kalmis ot istemiyorum burda ona gore yolun,
op - ama komutanin cok az kisiyiz nasil bitirecegiz bunlari
fuc - asker gelmeyeyim yaniniza, gelirsen cogaltirim sizi, hep beraber yolarsiniz.
gule oynaya bir dag daha yolunur, gorev basari ile yerine getirilir.

baba ben aborjin oldum orduevi'nin v.i.p bölümünde kat sorumlusudr. v.i.p bölümü kısaca albay'ların dahi kalmak için adımını atamadığı, tuğ/tüm/kor/or amiral ve generallerin kalabildiği yüksek gerilimli bir bölgedir. bu rütbelerin altında kata çıkan tek rütbeli birim subayı binbaşıdır. bu arada o günlerde vip katında denetlemesi süren donanma'yı denetleyen amiral kalmaktadır.

gizlice söylenen lahmacunları almak için resepsiyona giren bbao kişisi burada binbaşı'na toslar :

binbaşı : naber?
baba ben aborjin oldum : iyidir komutanim sizden naber?
bb : (?) iyidir. nasil alışabildin mi yerine?
bbao : alıştım komutanım, zor bir iş değil.
bb : amirallerinle nasıl konuşacağını öğrendin mi?
bbao : tabi canım...
bb : (??) tabi böyle komutanlarınla canımlı falan konuşmuyosun.
bbao : eheh kusura bakmayın komutanım ağzımdan kaçtı.
bb : problem değil. sen sakal traşı olmadın mı bugün?
bbao : komutanım denetleme çalışmaları vardı, fırsat bulamadım, hede hödö vs vs.
bb : oğlum sen yukarıda en çok kimi görüyorsun?
bbao : denetleme heyeti başkanı'nını komutanım.
bb : hemen çıkıp traşını oluyosun bakiim.
bbao : emredersiniz komutanım.!

-içerik gizlenmiştir.-

1 aylık askerlikten sonra acemi olarak yattığımız yataktan komutan olarak kalkmanın verdiği gururun yanında yükle beraber bölüklere yollanır cavuslar. ve gelen ilk acemi postasında elleri ağrıyana kadar, işi cözene kadar form üstüne form doldurur. formlardan biri de acemi askerin hem bulunduğu askerlik subesinde, hem giriste, hem bilmem nerede doldurduğu formların aynısıdır ama bunun tek farkı vardır. bu acemilik bittikten sonra dağılım yerine gittiği subeye gönderilen zarfın icine konur. acemilikte tek önemi, eğer bir rahatsızlığı, eğer bir yerinde kırık cıkık, kegib, bağımlılık varsa forma yazmak ve sonra olacaklardan sorumlu olmamamaktır, işte form doldururken basa gelenler..
• soyadını, anne, baba adını tam bilmeyenler (nufus cüzdanına bakılır)
• memleket sorduğumuz zaman ilceyi, kasabayı söyleyenler.
• adres dediğimiz zaman ilk önce il veya ilceden baslayanlar, adresini bilmeyenler..
• kardes sayısının evi arayarak öğrendiğimiz askerler
• eve telefon acın, ilk gün anne baba ben burada cok mutluyum diye emir verdiğimiz için, komutanım ben evin telefon numarasını bilmiyorum diyenler...
• gercekten sakat sakat askere hic muayene edilmeden gönderilenler...

• en komiği okuma yazma kısmında yasanır. kahve muhabbetlerinde askerde hicbir sey bilmemek yararlı gibi gösterilir.
- oğlum okuma yazma var mı?
- yok komutanım
- öyle mi yazık ya... simdi sana usta birliğinde paso nöbet yazalar, 4-8 saat napıcaksın. bir dene oğlum, dene bakalım.
- u-yu-l-ma-sı... (züt korkusu böyle bir sey iste... ) aaa komutanım okuyorum, okuyorum.. aslında okuyorum da diplomam yok...
- afferin bir daha yalan söyle de neyin olup neyin olmayacağını gör...
- next!

kısa dönem olarak görev yapmakta olan portakalciceginin tekmil verme eğitimleri sürmektedir.

komutan : ...
portakalcicegi: ...
...

portakalcicegi:: bir arzunuz var mı komutanım? ( bir emriniz var mı diyeceğine)
komutan: garson musun pzvnk. komutan arzu etmez, emreder!!!
portakalcicegi:emredersiniz!!! ( hemen de öğreniyorum)

not: buradaki komutan öyle orgenaral falan değildir

acemi birliğine son gün katılmış, formları doldurmaktayız. birliğe katılma tarihi konusunda tereddütü olan bi arkadaş eli belinde ortalıkta gezen teğmene soruyor;

- birader, katılım tarihine ne yazacağız ?
sessizlik, bekleyiş...
- bana hitabından anlaşıldığı üzere, sen bugünün tarihini yaz.

yazın amk