komutanla acemi asker diyalogları

memleketin ücra bir köşesi...

asker: komutanım saat kaç?
komutan: nabıcan manitanla mı buluşcan hındıbına goyiim.

kısa dönem askerliğimin 3. bilemedin 4. günü...

teğmen: palaskanın hizası burada olsa daha iyi olmaz mı byo?
p. onb. byo: haklısınız komutanım.
teğmen: ben her zaman haklıyım zaten...
teğmen'in postası: (sessizce... ) "emredersiniz komutanım" de...
p onb. byo: e e e emredersiniz ko ko komtanım!
teğmen: aferin.

iç ses: hay ak alışmak lazım bu işe...

komutan: asker gel buraya
acemi: ben mi komutanım?
komutan: emredersiniz komutanım diyeceksin!
acemi: ben çok mu farklı bir şey söyledim, hayır beni mi çağırıyorsunuz emin olamadım tam
komutan: laaaaaannnnnnnnnnnnn!!
acemi: hayır yani durumu bu kadar ajite etmeye gerek yok o bakımdan

orduevi için müzisyen arayan albay sadece 55 kişiden oluşan acemi kısa dönem askerlere sırayla mesleklerini sormaktadır. daha yarımıza bile sormamışken hafiften sinirlenmeye başlamıştır.

- sen ne iş yapıyorsun?
- harita mühendisiyim komutanım.
- dalga mı geçiyosunuz lan benle, hepiniz mi harita mühendisisiniz? sen?
- harita mühendisiyim komutanım.

maalesef 55 kişinin 16'sı harita mühendisidir ve hiç müzisyen yoktur. sıra kendisine gelen harita mühendisleri şekilden şekile girmekte, diğerleri ise gülmemek için zor durmaktadır.

yigb: yagmurda islanirken gokyuzune baksam.

yigb: yigb, emret komutanım!
teğmen: benimle böyle konuşma.
yigb: anlamadım komutanım.
teğmen: sen konuşurken arkadan türk sanat müziği fonu yapıcam. çok yumuşak ses tonun var.
yigb: ehehehe
teğmen: sırıtma ve bana binenaleyh de.
yigb: binenaleyh komutanım.
teğmen: şimdi biraz eski türkçe kelimeler söyle.
yigb: tahayyül, tevekkül.
teğmen: çıkabilirsin odadan.
yigb: emredersin komutanım.

askerlikte ilk haftam
inanılmaz bir yağmur yağıyor, bir barakaya sığınmışız orda eğitim alıyoruz
kapı açıldı bir asker girdi

a: aranızda bir bankacı varmış
d: benim
a: binbaşı seni görmek istiyor, şu barakada

gösterdiği yer 200 metre ilerdeydi. arazi bataklık gibi olmuş, sağanak altında gittim barakaya, kapının önünde bekle dediler. 15dk yağmurun altında bekledim, sırılsıklamım. bir anda kapı açıldı, binbaşı koşarak çıktı jipine atladı. ne diyeceğimi, ne yapacağımı şaşırdım, bakakaldım. arkadan çıkan bir yüzbaşı gördü beni:

y: ne yapıyorsun burda?
d: binbaşı çağırmış komutanım.
y: tamam takip et binbaşıyı

bir an hareket etmiş giden jipe baktım, yüzbaşıya baktım, tekrar jipe baktım:

d: jipi mi? nasıl?
y: koş koş koş
d: nereye komutanım gidiyo jip?
y: bak şu ilerdeki simulasyon merkezine gidiyo, marş marş.

bu sefer gösterdiği yer 1km ilerdeki bir binadır. ne yaparsın? koşmaya başladım jipin ardından çamurun içinde. gittim binaya, çaktım selamı binbaşıya, bankacı istemişsiniz dedim. başçavuşa git, ne yapacağını anlatacak dedi. gittim başçavuşa:

d: komutanım binbaşı gönderdi beni.
b: bankacı sen misin?
d: evet komutanım
b: tamam. köpük işinden anlar mısın?
d: köpük? o nedir komutanım?
b: bak şunlar

gösterdiği şey poliüretan köpük, şu elektronik eşya kırılmasın diye kutunun içinde köşelere koyarlar, orda görmüşüm daha önce. ince, 2cm kalınlığında 40cm x 2m falan boyutlarında bir sürü köpük var etrafta.

b: bunlardan dağ, tepe maketi yapıcaz simülasyon merkezi için. kesicez, üst üste yapıştırıcaz, anladın mı?
d: hmm. anladım. yaparım da, komutanım bunun bankacılıkla alakası ne?
b: askerlik oğlum burası. binbaşı bankacı gelmiş o yapar demiş.

burda da bitmiyor aslında. bıçak ve yapıştırıcı sordum, yok onlar sen bulucan dediler 3-5 günlük askerim. mutfaktan bıçak buldum, bir bölükten zar zor ufak bir bali buldum ancak. baliyi sürdük anında köpüğü eritiyor. başçavuş nefis önerisiyle geldi. mutfaktan hamur al, hamurla yapıştırırız. babayı yapıştırırız ulan anamız ağladı beğendirene kadar.

bu olaydan sonra iki kez daha o olay dışında hiç konuşmadığımız binbaşı tarafından bankacıya yaptırın diye birer göreve atandım. birinde bilgisayar bozulmuştu, diğerinde tabela boyanacaktı.

herkes araca binmiş ancak kasanın önünde bir asker halen araca çıkmamıştır ve de ne yapması gerektiğini bilmemektedir. komutan kasadan seslenir. diyalog kısadır ve şöyle gelişir.

k: çık yavrum çık çık çık.
aa: nereye çıkayım komutanım.
k: gel gibimin başına çık a.k.

asker tamam der ve 56 model man ın kasasına tırmanmaya başlar.

sozlukte nerdeyse herkesin kisa donen yaptigini anlamamizi saglamis diyaloglardir.
bir tanede benden

a:ben
k; bildigin garnizon komutani

telefon calar;
a: alo
k: ben komutan
a: evet, buyrun
k: ne ?
a: emrediin kooooomutaaniiimmm.

varan bir ;

askerliğin ilk günleri, daha askeri terminolojiye henüz alışılmadığı dönem. açık hava gazinosunda içlerinde benim de olduğum sekiz on tane yeni poşet oturuyoruz. o arada tiz bir 'dikkkattttt ' sesi ve tugay komutanı tuğgeneral arabadan aşağı iniyor, tuğgeneral oradan geçerken bu yeni askerlerin bir hatırını sorayım demiş;

tuğgeneral: merhaba gençler, var mı bir sıkıntınız ? ( adamdaki tevazu ve hoşgörüye bak )
poşet : valla hocam televizyon çalışmıyor ( hem de ağzını yaya yaya )
tuğgeneral : !!! ???
hiçbir şey söylemeden arkasını döner arabaya biner ve gider

varan iki;

askerliğin ilk günleri, biz poşetlere yanaşık düzen eğitimi veriliyor. tesadüfen oradan geçen topçu yarbay eğitime bakıyor, askerin birinin selamı bir türlü öğrenemediğini görünce babacan bir şekilde elini askerin omuzuna atarak yürümeye başlıyorlar ve o arada yürürlerken bizim acemi poşet de sanki elini omuzuna koyan kişi komşusuymuş, abisiymiş gibi elini yarbayın beline doluyor. yarbaya sarılarak bir kaç metre yürüyor.

bu iki hadisenin yaşanmasından 3 - 4 gün sonra bölük komutanı üsteğmen acemi birliğini topluyor, yüzü sinirden kıpkırmızı, adamın içinde fırtınalar kopuyor belli ama kendini tutuyor ve bölüğe sesleniyor;

üsteğmen : bakın tugay komutanına ' hocam ' demeyeceksiniz, burası okul değil. yarbay elini omuzunuza koyduğunda siz de ona sarılmayacaksınız, anlaşıldı mı ?
acemi bölüğü: emredersiniz komutanım.

acemilik yeni bitmiş 1-2 haftalık asteğmen olan ben dakka bir gol bir misali nöbetçi subay yapılmışımdır. albay çıkış yapacaktır. arabanın önüne kadar albayla gelinir. albay asteğmen terrordrone a döner ve tekmil bekler;
asteğmen t. : nöbette vukuatım yoktur komtanım !
albay: ne dedin ne dedin?
asteğmen t. : ay yani nöbetimde vukuat yoktur komtanım.
albay: afferin oğlum vukuat yapma buralarda hadi bakim.
asteğmen t. : emredersiniz komtanım (yusuf yusuf... )
albay: kahkalarla arabaya biner ve gider.

yer: güneydoğu.
çarşı yasak. birimlerdeki yazıcılar nadiren bölüm komutanından izin alıp birkaç saatliğine çarşıya çıkar. bunlardan biri de benim. yalnız en yakın arkadaşım hatta badim olan arkadaşım*, istisnasız her hafta hem cumartesi hem de pazar çarşıya çıkar.

sonunda ugly dayanamaz ve arkadaşınbirim komutanına sorar;
ugly: komutanım bir şey sorabilir miyim?
komutan: buyur evladım.
u: komutanım biz kırk yılda bir çarşıya çıkıyoruz ama sizin askerler her hafta sonu çarşıda. nedir bunun olayı? *
k: tartın var mı yavrum?
u: yok komutanım. niye ki?
k: (kollarını iki yana açarak) bende böyle taşak var.

yer: anıtkabir. komtan: canavar, bildiğin adam yer cinsten, karşısında mal olunandan.
k: merhaba asker.
a: e.d hatay, 9-11 xyz nobetcisiyim komutanım.
k teşekkür ederim.
a:saolun komutanım
k: saolun komutanım değil, sadece sağol
a:saol komutanım
k:oğlum sadece sağol
a:sağol komutanım
k: çavuş al şunu başımdan sinirleniyorum.

acemi birliğinde (5. tugay sivas-2000) çok heyecanlı bir çocuk vardı.

adı: ali
soyadı: kuş
memleketi: muş

bu çocuk her tekmil verdiğinde ya azar ya da tokat yerdi. komutanlar da nedense hep buna denk gelirdi.

-ali kuşmuş emret komutanım!!
+lan sadece adını soyadını değil memleketini de söyleyecen
-ali kuşmuş emret komutanım!!
+çat!

sivas'ta 20 gün kaldım bu çocuğun belki 20 kere sırf bu yüzden çarpıldığına şahit oldum. defalarca konuştuk tane tane söyle diye ama komutanı görünce eli ayağına dolaşırdı muş'lu ali kuş'un.

sabah içtimasında yaşanmıştır.

k: lan oğlum! lan sen, sen lan salak. 4. sıranın 5. adamı...
a: ...
k: oğlum, lan salak oğlum! niye konuşuyosun?
a: ...
k: lan salak oğlum adın ne bakiim?
a: ahmet
k: bakın arkadaşlar yeri gelmişken söyleyeyim, size salak diyorsam adınızı bilmediğimdendir. şimdi söle bakalım salak ahmet! ne konuşuyon oğlum!
a: salağım ondan komutanım.

aman askeri darbe dönemi.. mekan elazığ kolordu komutanlığı ana kapısı.. kişiler:kapıdaki nöbetçi asker vs. ciddi şekilde saç problemi yaşayan babam(o zamanlar yüzbaşıydı, bayağı da saçsızdı)..geceyarısından sonra giriş çıkışlarda parola soruluyor, babam da o günün parolasını öğrenmeye çalışıyor...

babam:evladım, bu geceki parola ne?
asker:...
babam:oğlum söylesene.
asker:komutanım gak guk
babam:yine unuttunuz di mi eşek herifler..
asker:yok komutanım unutur muyum?
babam:e, söyle o zaman..
asker(yüksek sesle): kel, komutanım...
babam:...

aynen yaşanmıştır,

sabah iştimasında;
komutan : kim bu adam varujyan mıdır ne gibimdir?
varujyan: benim komutanım
komutan : ...
işi gücü olmayanı uzman çavuş yaparsan olacağı budur tabi ki.

daha bi 100 etrylik hikaye var isteyene atarım

edit: sayfalardan çalıp buraya atıyorum isteyen okur ordan cıkıp yok ekşiden çalıyon demeye gerek yok

11 defadır zaten ben oradan buradan çalıyorum dedim

beyler bi göz attımda yaklasık 5 sayfalık hikayem kaldı bunları okuyun onlarıda atarım

3. sayfa 71. entry rizorvid

aya kopyala yapıstır var bu arada