komutanla acemi asker diyalogları

öz yodanın dairedeki ikinci günü başlamıştır, hanüz katılım işlemleri resmen tamamlanamadığından bilgisayar açamamakta, dünya tatlısı bir hava yüzbaşının odasında çük ebat bir büro-sit koltukta yeni gelin postüründe, boş oturarak vakit öldürmekte yada geçmek bilmeyen vakit onu öldürmektedir.

-oğlum ne olacak senin bu durum, bir netlik kazansa da rahat etsek, vallahi benim içime dert oldu ha burda. günde 10 saat o koltukta oturuyorsun, bari çık gez, hava al, restoranlarımız güzeldir git birşeyler ye, sigara iç ha?

-sağolun komutanım da şimdi bu daire başkanının "selaaameet!! asteğmeni getir buanaaaa!" diyesi tutar, burda olmadığımı öğrenince de beni öldürür. böyle beklerim ben.

yüzbaşı birden yerinden fırlayarak "dikkaaatttt"!!! diye bağırır. öz yoda ne olduğunu anlamadan yerinden fırlar, esas duruşa geçer ve "haymınıjetskim, iti an çomağı hazırla, kesin lavuk girdi odaya" diye düşünür ama kapıya doğru bakmaya korkmaktadır ki o tanıdık ses hönkürer öz yodayı hedef alır.

-la asteğmen!!! niye boş boş oturuyon sen laaaa!!! iki gündür izliyom bi gibe derman olduğun yok, çalışmayacaksan ne diye geldin olum buraya lan sen!!!

-(muallaktor ben evde resident evil 4 oynuyodum, kolumdan tutup zorla getirdiniz, yoksa ben ne gelicem lan!!) ehm.. öhm.. ko.. ko.. komutanım malumunuz benim katılım işlemlerim henüz tamamlanmadığından bilgi işlem bana bir kullanıcı ismi ve şifresi tanımlamadı, dolayısıyla çok istememe rağmen iş yapamıyorum.

- hakan yüzbaşım bu asteğmene no sorsan hep bir bahanesi var, şak diye yapıştırıveriyor, dili uzun!!! ama benim bunları yemediğimi bi anladıver buğa!! neyse bunun gibi kaç tane kazma işe yaramaz herifi adam ettik, bunu da edecez elbet.
iş yapamıyorsan kitap ta mı okuyamıyon laaaaa!!! niye kitap okumuyon olum sen la heaaa!!!

-komutanım daireye getirilen kitap, mecmua ve benzeri matbuatın önce sizin incelemenize ve onayınıza tabi olduğunu bildiğimden, değerli vaktinizi benim edebi değer arz etmeyen kitabımı incelemeye ayıramayacağınızı düşündüğümden getiremedim(artık kesin yırttım bugün de:)

-yalakalık istemez la, sağa mı soracaz vaktimizi işimizi. git hemen bi kitap bul gel la buraya, öğleden sonra çağırıp soru soracam! 2 dakakn var bekliyom... koş laaaa!!!

can havli ile koşup koridordaki önüme gelen ilk odaya dalarak içerideki iki elemana "abi gözünüzü seviim bana bi kitap bulun, yoksa benim askerliğimi yakacak daire başkanı ya" derim. eleman dediklerim kurmay binbaşı çıkar iyimi!!!

-mert, yeni asteğmen bize "abi" dediğine göre durum ciddi, belliki bizimki çocuğun aklını almış. hemen yardım edelim diycem de burda kitap ne arasın be oğlum, il halk kütüphanesi değil ki askeri daire.

-komutanım çok özür dilerim, ben.. ben..

-şşş taam len sakin ol, anladık, olur öyle. sen bu adamın kurbanı ilk asteğmen değilsin, daha nicelerini söndürdü bu, sadece sana değil bize de 4 senedir neler yaptığını zaten yakında göreceksin. şu olurmu "a.g.i.t. 1997-2007 toplantılarında alınan kararlar, kırmızı ciltli, kitap diye yutturursun.

-olur olur komutanım, deniyicez artık.

odaya dönüldüğünde golem gitmiştir..

-gel oğlum len, gitti o, asayiş berkemal, öğlene kadar rahatsın.

-işallah komtanım.

öğleden sonra saat 14:30...

-sonra şöyle oldu böyle oldu bıy bıy bıy dikkaaaattt!!

-(yinemi lan yinemi sennnn!!)

-okudunmu la kitabı!!!

-okuyorum komutanım, çok değerli bi eser.

-aferin la!! bak görüyormusun hakan, bu çocuklar sivilde niteliksiz, yavan bir eğitim alıp elimize geliyorlar, 0 dünya görüşü, sıfır kültür. bizim görevimiz bunları sadece asker yapmak değilki, bunları aynı zamanda topluma daha da donanım sahibi, gelişmiş bireyler olarak geri kazandırmak. şimdi misal bu delikanlı, bizim duygularımıza, hasletlerimize sahip olabilir mi? olamaz. e bundan bir subay çıkarmamız dolayısıyla imkansız. e belliki bugüne kadar eline bir tek kitap alıp okumuşluğu da yok belli. baksana eline a.g.i.t. cildi vermişler kitap sanıyor(ay bayılıcam, ay kalbim sıkıştı sen ne pis bir herifmişsin yaaa) niyee?? e kitap görmemişki hayatında. e şimdi buna kitap okumasını tavsiye etsen tutar mı?? tutmaz. e mecbur kalıp emrediyoruz. şimdi bu çocuğa ilk tohumları attık, burdan çıkınca belki bir denere'ye gidecek(d&r diyor) ve bir kitap satın alıp okumaya başlayacak. öyle değil mi laa!!!

-(ayyy ayyyyy anam bana bir şeyler oluyor, ya ben bu dünyada kime ne kötülük ettimki bu başıma geliyor ühühühühühühü) evet komutanım, ilk işim denereden bir kitap almak olacak.

acemi olarak görev yaptığım birlikte komando adayı seçildikten sonra, gerekli olan sağlık kontrolünden geçirilmek için zütürüldüğümüz, askeri hastanede gerçekleşen bir diyalogdur.

başımızdaki komutan eşliğinde büyükçe bir odaya girdik. karşımızda uzunca bir masa ve masada oturan yaklaşık on kişilik bir tabib heyeti bizi bekliyordu. yarı çıblak bir şekilde soyunarak yüzümüz masaya dönük bir biçimde tek sıra halinde duvar kenarına dizildik. o sırada odada bulunan bir binbaşı arkadaşımızın donunun lastiğinin kenarından yukarıya doğru filizlenen simsiyah kılları fark etmiş olacak ki uzaktan "oglum! sen bıraz daha indir bakayım donunu!" diye seslendi ve masadan kalkıp yanımıza kadar geldi. çıkan manzara karşısında binbaşının yüzünde oluşan o şaşkın ifade görülmeye değerdi. karşısında balta girmemiş amazon ormanı tarifinin bile hükümsüz kaldığı, büyük bir özveri ile büyütülmüş ve badem yağı ile beslenerek mutasyon geçirmiş gibi duran gimli sakalına benzer bir şey vardı. olayın farkına varan ben ve orada olan herkes şaşırmış bir şekilde bakarken bir anda yüzünden o şaşkınlık ifadesini atan binbaşı daha fazla kendini tutamayarak yüksek bir ses tonuyla sinirli bir şekilde eser sahibi askerle konuşmaya başladı.

bnb:- oğlum bu ne lan hayvan herif! bu ne?
er - (salaklaşmış ve korkmuş bir ifadeyle) gamufulajdir gomutanım..
bnb: lan onu sormuyorum şerefsiz! (askerin donunun lastiğinden çekerek) bunu soruyorum bunu?
er: (kendinden emin bir ifadeyle) oda gamufulajdır buda gamufulajdır gomutanım
bnb: ne dedin, anlamadım bidaha söyle bakayım
er: gamufla..(çaaat.. çat ses gelir)
bnb: ismin ne oğlum senin?
er: hede.. hödö emret gomutanıım!
bnb: baya emek vermişsin, sigorta yaptırdınmı evladım buna?
biz: puahaha..
bnb: gülmeyin lan arkadaşınıza!
er: -
bnb: lan allah belanı versin senin
er: -
bnb: zütüne soksaydın oğlum öle daha iyi kamufle olurdu.
biz: kıss.. kıss..
bnb: ne sırıtıyonuz lan pişmiş kelle gibi, açıkta bişimi gördünüz!
biz: (sus pus)
bnb: oğlum senin arkadaşların muallakmi lan?
er: -
bnb: cevap versene ulan? kime diyorum ben!
er: değildir gomutanım
bnb: ulan pekekent kimden saklıyosun o zaman benden mi saklıyosun!
bu diyalog karşısında kendimizi tutamayan ben ve diğer askerler yine içimizden kıs kıs gülerken..
bnb: sırıtmayın demedim mi lan size eşşek herifler, tiyatro mu oynuyo burda?
er: -
bnb: lan gibtir git! çık dışarıya ayağımın altına alıcam şimdi! bi gibim olmaz senden!
er: emredersiniz gomutanım!
bnb: bana bak lan! yarın geldiğinde bi daha bakıcam!
bnb: eğer onları kesmezsen çükünü keserim, senin bi daha saklayamazsın!
bnb: duydunmu lan?
er: emredersiniz gomutanım!