Sabah kahvaltıdan sonra günün binliklerini hesaplayarak 4 oda yana doğru, kankimin, abimin yanına gidiyordum..

Şu dünyada 2 hastadan daha yakın olamazdı kimse kimseye.. Bunu 15 inde kavramış bir yetişkin olarak gidiyordum..

Tam kapıyı açıp odaya girmek üzereyken uzaklardan bir sesin ikazı ile durdum ve kapının sağına asılmış acı tabloyu gördüm..

" Enfeksiyon tehlikesi! Yetkili dışında girmek yasaktır..! "

Neydi amk şimdi bu? Ne yani nolmuş enfeksiyon varsa diye sitem ediyordum çocuk aklımla.. Ölümcül derecede bulaşıcı birşey olduğunu öğrenene kadar. O yazıdan sonra bir daha hiç görmedim o abiyi, hiç duymadım sesini ve belkide ölümü bile gizlendi benden..

Acı nedir neyler? Gam nedir? Keder nedir?

Nedir bir insanın sevdiğini bir daha görememesi?
Nedir bir insanın dah 1 haftadır tanıdığı insanı abi gibi benimsemesi?

Hayat acıdır beyler, hayat yük bindirir omuzlara ve yürü ya kulum der Allah, sırtındaki yükler ile.. Imtihandır bu.

Bu gece gülmek bir yana dursun beyler, bu gece derdin kamcışı yüreğiim..

15 inde bir tokat daha yemiştim hayattan, yediğim sayısız tokata rağmen..

Dert nedir beyler? Bir insanın çocukluğunu yaşayamamış olmasımıdır?

Yaşıtları koşar oynarken bir köşeden onları izlemekmidir?

Nedir beyler nedir? Şuncacık yaşına rağmen kurtulma ihtimali ölme ihtimalinden daha düşük ameliyatlara girmek midir?

Peki acı, merhamet nedir? Ameliyata güle oynaya giderken, arkanı döndüğünde Diz çökmüş ardından ağlayan annenin yüzünde ki ifade midir?

Sevgi nedir beyler? Hayatına her giren kıza, bari bu beni olduğum gibi kabul etse demek midir?

Emek nedir peki? Zorluk nedir? Çocuğu hiçbir şeyden geri kalmasın diye sabahlara kadar mesai yapan babanın geldiğinde ayaklarında hissettiği sancı mıdır?

Ya dostluk? Sen yorulunca seni sırtında taşıyan adamlar mıdır?

Ve en önemlisi derman nedir beyler? Işte onu biliyorum bee binler, onu çok iyi biliyorum..

Dertde yaradandan, dermanda yaradandan..

Derman; her acıya, ızdıraba rağmen şükür edip, tebessüm edebilmektir..

Acının, derdin, sevginin, dostluğun, gamın, kederin, mutluluğun her türlüsünü erken yaşındaa görmüş yüzü çocuk, ruhu yetişkin bir adam olarak diyorum ki sizlere ;

Sevin ulan hayatınızı !! Şükür edin beyler, sizin yaşadığınız hayatı yaşamak isteyen milyonlarca insan olduğunu unutmayın, sevin, sevilin lan!! Hayat kısa beyler, unutmayın ve hepsinden önceliklisi, elinizdekilerin kıymetini bilin.. Çünkü kaybederseniz anlarsınız değerini..

Yazarın dediği gibi;

Büyük bir hastalık geçirmeyenler, her şeyi bildiklerini iddia edemezler..

Hikayeyi burda bitiriyorum beyler zira taburcu olucam yakında ve anlatıcak pek bir şey kalmadı, ama ben yine bu sözlükteyim ve daha çok yazıcakk şey yaşadı bu kardeşiniz.. Takipte kalın..

Sanma ki bir dert sende var;
Sende ki derdi nimet sayan var.

Dinlediğiniz için sağolun, umarım birşeyler katmışımdır hayatınıza!

Geceniz iyi olsun...

Plan basitti muallakler, kankim acil düğmesine basıcaktı hemşire ona bakmak için odadan çıktığında bende odayı basıp operasyonu yapıcaktım... Msjı atmamın üstünden 1 dakika geçmesine rağmen hala odadan çıkan yoktu, kontrol amaçlı yazdım * abi düğmeye bastın mı?*

Cevap çok net ve çok korkutucuydu. *Bastım amk* Ulan?! bu karı yemek için hastayı unutuyor? Iyice dellenmiştim, boğazına durasıca diyerek beddua okuyor ve hala odadan çıkmasınî bekliyordum.. Görmeme ihtimalini hesaba katatak tekrar düğmeye basması için msj attım;

• Kezban 2. tatili yapsın, bi gezsin tozsun amk*

Msj iletilmişti ve saniye saymaya başladım, az bir zaman sonra bizimki koştura koştura odadan çıktı. Tabanları züte vura vura ilerliyordum.. Şimdi sıra bendeydi beyler, çok zamanım yoktu..

Kankim hemşireyi ancak 1-2 dakika oyalayabilirdi.. Vay anasını gibtiğimin oda spreyi gecenin bi yarısı pıs deyince korktum amk, neyse biz işimize bakalım..

Zamanım az, iş tehlikeliydi.. Ama morfinliydim ulan ben, damalarım titriyor, ruhumun derinliklerinde o kebabı arzuluyordum.. Vira bismillah diyip 99 model sandalyem ile daldım içeri..

Amaaann tanrım didimmm oda neydi öylee!!!

Karşımda gördüğüm manzaraa, bende ne konuşacak ağız, ne duyacak kulak, ne gibecek yannan bırakmıştı.. Ve aynı ifadeler karşımda duruyorduu.. Nefesim kesilmiş, ince ince terlemeye başlamıştımm..

Ilk şokun ardından zorlukla açıldı dudaklarımm..
Aa afe afeder afedersiniz..!!

Gelen cevap hem geç hemde insanın kanını donduracak kadar soğuk ses tonundaydı..

Sen kimsin? Kapıyı niye çalmadın?

Evet beyler, karşımda sütyeni ile duran, muhtemelen üstünü değiştiren bir hemşire duruyordu.. 1-2 saniye süzdüğüm ile;

Omuzlarına dökülen buğday sarısı saçları, denizin yakamozla buluşmasından 3-4 saat önceki hali gibi masmavi gözler, oldukça diri göğüsler, güzel bir vücut.. Karşımda duran şeyi sorgulanamaz güzellikte bir varlıktı. Allah dünyayı 6 günde yarattıysa 1 günü bu kıza ayırmış olmalıydı..

Ben yanlış geldim vs gibisinden bahaneler salladıktan sonra çok çok özür dileyip odadan çıkma gayesi ile arkamı dönmüş giderken. Sesi ve tonu ellerime kelepçe vurdu..

"Bir saniye bekler misin?"

Ulan sen bana 1 ömür bekle de ben gene beklerim beee diyemeden tabi buyurun diyerek arkamı döndüm, ama ona doğru degil utanmış edası ile yere bakıyordum. Bir yandan da sahiden utanmıştım amk.

Bunun bana doğru yaklaştığını anlamıştım ama kafam hala yerdeydi.. Belli çok fena azar işitecektim, yada bir tokat yiyecektim.. Kendimi bunlara hazırlarken bu bir anda eliyle çenemi kendisine doğru çevirdi..

Ben ısrarla bakmamaya çalışıyo ayağındayken bu galip çıktı, ve bana dik dik bakmaya başladı.. Bir açıklama beklediği belliydi.. Usulca ve ses tonumu iyice kısarak tekrar özür dilerim dedim.. Sus dedi ve parmağı ile ağzımı kapattı..

Noluyoruz amk dememe kalmadı ve...

Babamın giderken onurr diye bağırışı hala kulağımda çınlar..

Ben tüm bu olanlardan sonra boş boş dolanıyordum hastahane koridorlarında, gidip ihsan doğramacı heykeliyle dertleşiyordum ( Ankara/Hacettepe ) muhabbeti çok sıkıcıydı varsa yoksa ilim, bilim dedim burda dur dur sıkılmıyon mu kalk karıya gidelim? Gidemem amk nasıl gidicem bu halde diyordu? Bende bunun haline acıyıp sandalyeden yarım yamalak uzanarak bunun heykeli ( büst sade kafası ) sökmeye çalışıyordum taki güvenlik 30 m den bağırana kadar, morfin yine yapmıştı yapacağını beni bir heykelle 10 dakika konuşturmuş üstüne üstlük onu karıya zütürtmeye çalışmıştı...

Böyle bir şeydi morfin adamı çok zekide yapıyordu gerizekalıda..

Güvenlikten yediğim ayar canımı sıkmıştı. Dostuma selam ve karı sözü verdikten sonra ordan ayrılmıştım. Morfin bana eğlenecek bir şey aratıyordu, aradım aradım ve buldumm..

Röntgen, önünden geçerken kapıda sade 2 kişi beklediğini gördüm.. Hemen peşlerine geçtim.. 10 dakika oldu olmadı sıra bana geldi, bende daldım içeri..

Doktor benden bi tepki bekliyor, bende ondan.. bi 5 dakika yine gibişecek gibi bakıştık. Derken benim tipimi beğenmemiş olacak ki konuştu;

D : Dosyan nerde?
B : Babamda servisten almaya gitti az sonra gelir
D : Tamamda dosya olmadan nerenin röntgeni çekilecek nerden bilicez ?
B : Ben biliyorum, yüzümün..
D : Nasıl yüzünün? Anlamadım, emin misin? bu sırada sargıda olan belden aşağıma bakıyordu.. Afallamıştı, yüz ne alakaydı??

Arsızdım yine ; hocam çubuğu takip ederseniz istediğinizi gòrebilirsiniz..

Doktor şok doktor iptal, bi tak anlamadı, 6 sene adamlarda kafa bırakmıyo ki..

Neyse bu hastabakıcı ile yatırdı, beni çekti röntgeni bilgisayardan yolladı, bende geri oturdum tam çıkıcakken kapıdan bu dayanamadı sordu;

D : Sahi yüzün röntgenini napıcaklar?
B : Bölümde ki hemşire benden çok etkilenmiş, fotoğrafımı istedi benimde yanımda yoktu bunu ona vericem dedim..

Amk bini yannan gibi kaldı, bende tam tur tekerlek çevirmeye başladım tabi. Büyük ihtimal oşaşkınlıktan o kadar hareketsiz kaldı ki o odada radyosyandan öldü..

Ben puşt, pekekent dolaşırken ve uğraşacak birşeyler ararken yine yakalandım..

Benim ektiğim hemşireye, kadın hastane kazan o kepçe beni aramış baya azarladıktan sonra beni bölüme doğru zütürmeye başladı..

Deplasmana gidiyordum beyler, azarlar eşliğinde, deplasman otobüsü taşlanan takım gibi,

Sahi amk babamı unuttuk, babama noldu peki?...