Yaşananlardan sonra evime gittim ve o kadar mutluydum ki hedefime uğraşmıştım hayatımın aşkına ulaşmıştım çok yorucu bi hafta geçirdim ve artık iyi bir uyku çekmek istiyordum ve uzun bi zaman uyudum uyandığımda Büşraya mesaj attım ve cevap gelmemişti aradan 1-2 saat geçti ben hala cevap bekliyodum ama cevap gelmiyordu en sonunda aradım telefonlarıma çıkmadı. Ertesi sabah direk Büşralara gittim ve içeri girdim Büşranın dün yaşananlardan pişman olduğunu düşünüyordum ve Büşraya seni kırıcak bi hareketimmi oldu diye sordum gidiyorum dedi buralardan gitme kararı aldığını söyledi tercih dönemi gelmişti ve tüm bu yaşananlardan sonra burada kalamayacağını ve bi daha çalışıcak güç bulamadığı söyledi o anda dün dğnyanın en mutlu insanı iken şuan birden dünyanın tavanı kafama çökmüştü bianda tüm dünya omuzlarıma yük olmuş gibi hissediyordum. Adeta bi önceki günün tersiydi bu kadar kolay mıydı bırakıp gitmek ben onun için neler feda ederken o bir gün çıkıp gidiyorum diyordu bu kadarmıydı Büşra senin için yaptığım onca şeyden sonra sonumuz bu muydu?Bi şey söyleyemeden sadece gözümden akan yaşlarla onun o güzel gözlerine bi kez daha bakıp bi şey söylemeden çıktım evinden bi şey söyliyecek durumum yoktu çünkü adeta eksilere inmiştim, bitmiştim...

var mı burda olan beyler okuyan yok gibi ?

Bu yaşananlardan sonra kendime gelememiştim ve aksam bizim çocuklarla buluşup baya dertlesip içtik sagolsunlar en başından beri her kararımda bana destek çıkmışlardı ve yanımda durmuşlardı ama herkes bu kızın bana zarar verdiğinden emindi belkide böylesi hayırlı olur diye bana moral veriyorlardı.O günden sonra Büşrayla karşılașmak bile istemiyordum sevmediğimden değil onu hatırlamak istemiyordum hatırlarsam acı çekicektim çünkü gözlerine bakınca tekrardan o hisleri yaşayacaktım ve bunları kaldirabilirmiydim bilmiyorum bildiğim tek şey onu uzaktan sevmeye devam edicektim aradan 1 ay geçtikten sonra bir akşam merdivenlerden çıkarken birisi seslendi son jnow dedi kalbim hızlı bi şekilde atamaya başladı bu cumartesi gidiyorum kendine iyi bak dedi. Gideceğini biliyordum ama gidiyorum diyince artik tamamen hayatımdan çıkacağını anladığımda istemsiz bi şekilde gözümden yaslar akmaya başlamıştı geri dönüp ona bir cevap bile veremedim bütün bu yaptıklarından sonra konuşuyordu benle bide olsun hala seviyordum unutmak mümkün değildi ama kendimi toparlamam lazımdı. Cumartesi günü geldiğinde Esatı aradım ve durumu anlattım son bi kez bu şehirden gitmeden Büşramın yüzünü görmek istiyordum otogara zütürmesini istedim uzaktan bakıcaktım ona son defa bakıcaktım ve Büşranın otobüsü gelmişti annesiyle vedalașırken izliyordum onları uzaktan ve Büşra beni gördü şaşkına dönmüştü ve gözünden hafif hafif yaşlar akmaya başladı. Yapacak bi şey yoktu ama artık Büşra gidiyordu. Otobüse bindi ve benim elimden bi şey gelmeksizin sadece seyrettim otobüs terminalden çıktığı anda benimde gözlerimden yaslar süzülmeye başladı ve bi sigara yakıp Esata gidelim dedim...

Okuyan herkese teşekkürler beyler olanlardan sonra benim toparlanmam kolay olmadı yaşananları unutmak kolay olmadı tabiki öyle yada böyle çalışarak bu sene bende üniversiteyi kazandım sene içinde Büşra ile bi kaç kez karşılaştık tatillerinde falan ama selam bile vermedik birbirimize ama resmen gözlerimiz bitsin bu çile der gibiydi... Anlatıcaklarım bu kadardı beyler okuyan herkese teşekkür ederim.