0
Kötüyüm. Yokluğu/yoksunluğu, varlığından daha rahatsız edici bu şeyin.
Tek anlatmak istediğim: kas spazmlarına eşlik eden bir paranoya ile gelin-güvey oluyor; aç bırakılmış bir canavarcasına merkezi sinir sistemi reaksiyonları.
Dizginlemek elde değil, ama eğer bu taku bırakamıyorsan; bir gün o -son- geldiğinde, asla kabul olmayacaktır son dileğin. Bunu biliyorum.
Bu arada insanların arasına karışmak, aslında sosyalleşmek için değil; kendi yarattığımız, hatta kendimiz olan bu canavarı kamufle edebilme yöntemidir. Bunun bilincine varmak için, önce içinizdeki canavarı daha sonra da canavarın içindeki vicdana temas etmeniz gerekir. Ama bir katre bile vicdan sahibi olanlar, vicdan azabının muhakkak bir gün tadına bakacaktır.
Oluşuyor delüzyonlar belli/belirsiz. Her şeyin sebebi yıllar önce atlatamadığım bir travmaydı. Çok acıklı emin olun. Başınıza geldiğinde anlayacaksınız, bu acıyı tatmayın demiyorum. Size iyi dilekler temenni de etmiyorum. takunuzda boğulun huur çocukları, yaşadığım acının kat be kat daha fazlasını yaşayın!
Çünkü insanı gerçek benliğine kavuşturan acıdır, ha evet acıtır. (:
