Reserved

Askerler tek tek sınıyorlar bizi yanlarına çağırıyorlar, az buçuk milli değer, milli kimlik soruları soruyorlar. Bizde işte o zamanlar ne biliyorsak onu söylüyorduk. işte
Türk tük
Çalışkandık vs...

Ama ben bu duyguları çok daha derin hissediyordum. Ailesiz ve manevi boşlukta büyümek bana bir şeyleri sevmeye bir şeylere bağlanmaya itmişti. işte bana beni Türklük aşkına iten nacizade duygu buydu. "Terk edilmek". Albay Özyavuz bunu fark etmiş olmalıydı. "ismini bilmiyordum. Kamuflajının üzerinde okuduğum buydu". Albayı çok uzun yıllar bir daha görmemiştim.

Sorulara bir çoğumuz doğru cevap vermiştik. Elenenler oyunlarına kaldıkları yerden devam ediyorlar hatta bazılarımız oyuna devam etmek için bilerek eleniyorlardı.

Bir süre sonra sorular hızlanmaya başlamıştı. Yeteri kadar hızlı cevap veren devam ediyor dili sürçen ya da anlayamayan eleniyordu. Bir düzine kadar kaldığımızda artık, sorular kişiselleşmeye başlamıştı.

Aileme buraya ilk geldiğimde çok kızıyordum. Beni bu dünyada nasıl ve ya neden bıraktıklarını bilmek istiyor, onlara bir yerde hak vermek ya da onlarla yüzleşmeyi düşünüyordum.

Ama albay bize katı sözler ediyor, ailelerimizin bizi öylece bıraktıklarını bizleri almaları için yalvardıklarını söylüyor ve cümlerler dilinden dökülürken suratını acaip bir ifade sarıyordu. Kelimelere dayanamayıp ağlayanlar ya da konuşanlar eleniyor suskun ve dik durabilenler yarışmaya devam ediyordu.

Bu cümleler karşısında yumruklarımı ne kadar sıktıysam tırnaklarımın izi avuç içlerim geçmiş. Hatta derimin bir kısmını bile soymuştu. Ama dayanıyordum hem içimdeki merak duygusu sınavın sonunu düşlüyor hem de bu yerden kkurtulmak istiyordum. "Yanlış anlaşılmasın yurt oldukça iyiydi, personel olsun, imkan olsun o dönemin şartları için müthişti ben sadece yaşıtlarımla iyi iletişim kuramıyordum" iletişimsizlik ve arkadaş edinememek beni geriyor ve sık sık tatsızlık çıkarıyordum.

Her neyse beyler artık son aşamadaydık. 5 kişi kalmış hatta biri daha istemediğini söyleyerek çekip gitmişti. Askerler kesinlikle zorlama yapmıyorlar hatta istediğiniz zaman tek kelime etmeden arkadaşlarınızın yanına gidebilirsiniz diyorlardı.

Bizim ellerimize birer kağıt verdiler. kağıdın üzerinde şunlar yazılıydı

“Türk genci, devrimlerin ve cumhuriyetin sahibi ve bekçisidir. Bunların gereğine, doğruluğuna herkesten çok inanmıştır. Yönetim biçimini ve devrimleri benimsemiştir. Bunları güçsüz düşürecek en küçük ya da en büyük bir kıpırtı ve bir davranış duydu mu, ‘Bu ülkenin polisi vardır, jandarması vardır, ordusu vardır, adalet örgütü vardır.’ demeyecektir. Elle, taşla, sopa ve silahla; nesi varsa onunla kendi yapıtını koruyacaktır.

Polis gelecek, asıl suçluları bırakıp, suçlu diye onu yakalayacaktır. Genç, ‘Polis henüz devrim ve cumhuriyetin polisi değildir.’ diye düşünecek, ama hiç bir zaman yalvarmayacaktır. Mahkeme onu yargılayacaktır. Yine düşünecek, ‘Demek adliyeyi ıslah etmek, rejime göre düzenlemek lazım.’ diyecek.

Onu hapse atacaklar. Yasal yollarla karşı çıkışlarda bulunmakla birlikte bana, başbakana ve meclise telgraflar yağdırıp, haklı ve suçsuz olduğu için salıverilmesine çalışılmasını, kayrılmasını istemeyecek. Diyecek ki,

bizden istenen devdıbını yazmaktı metni aramızda hangimiz en uygun olarak tamamlarsa o yarışmayı kazanacaktı.

Copy paste yaptığını bu kadar belli etme amk 50 saniyede 3 paragraf yazdı

Vay aq...

Edit: çalıntıdır

Beyler ben gitar kursuna geçiyorum 2 saat sonra dönücem seri partlıcam şuku ve rezz almayı unutmayın gözünüzü sseveyim

Devam devam

rezervasyon

Rezerveysın

Rezerve

Metnin devdıbını en baba yine ben getirmiştim. Metnin Bursa Nutku olduğunu askeriyedeki eğitimlerim esnasında öğrenmiştim. Ama o metin her zaman benim Tevrat'ım olmuş ne yapmışsam o metne sadık kalarak yaptım.

Her neyse oradan o gün ben ayrılmıştım. Askeri bir cipin ön koltuğunda 3 rütbeli askerin arasında. Pembe boyalı yurt binası hiç bir zaman tam anlamıyla arkadaş olamadığım 3-5 çocuk bıraktım ardımda.

Çok uzun sürmüştü yolculuğum beni büyük bir boşluğa zütürmüşlerdi. Az katlı seyrek yapıların arasında kalan eğitim alanı dışında etraf dev ağaçlarla çevriliydi sonradan anladım ki orası ODTÜ ormanlarının arasındaki mit üssüymüş.

10 sene kadar orada eğitim gördüm. Çeviklik dayanıklılık ve karakter değişimi üzerine yüzlerce kes eğitim gördük kusursuz disipline olmuştuk. Ekip aradaşlarımın hiçbirini göremiyordum her toplanma alanına gittiğimizde kar maskesi takıyor yatacağımız zamanlarda ise tek kişilik odalarda uyuyorduk.

Şuku atın amk boş boş bu ne bea

Her neyse beyler 2007 de ilk görevim verilmişti. Ankara Ulusta kaçak sigaralar satılıyor, bu işten kazanılan paralarda doğruca Bitlis'e oradan da hızla Pkk ya geçiyordu. Polise verilen görevin aksine bize orada sigara satışını durdurmak değil burada akan paranın Mit de geçmesiydi.

işimiz zor ama yapılamayacak bir şey değildi. Öncelikli işim o bölgede hakim olan Kürt mafyalarını sindirmek ve orada güç elde edecek yeni bir mafya teşkilatı kurmaktı. Ya da böyle bir şeyin varlığını hissettirip sigaracılardan haraç toplamak toplatmaktı.

Öncelikle o dönemde tanıştığım eski askeriye memurları emrime verilmişti hiçbirini göremiyor bize aracı olacak kişilere notlar mektuplar bırakıyor bu şekilde emir veriyordum.

Öncelikle orada bir dayanışma derneği kurdurdum mafyamızın teşkilatlanma yuvası orası olacak bu alandaki huzursuzluğa polisten daha aktif ve daha çabuk müdale olacaklar, kendilerini pkklı mafyalara belli edecekleridi.

Tabi olayları yine olayları biz çıkarıyor. Tahsilatları engelliyorduk, poliste doğudan gelen tırları kamyonları hatta otobüs ve özel araçları bile arayarak sigara akışını bozmaya çalışıyorlardı.

Dernek Pkk madurları içindi geneli abeğini kardeşini kaybetmiş kısımdan çok az da kadınlarda gidip geliyordu. Ben evimde ya da sokaklarda gezerken emirler veriyor, oluşumun alt yapısını düzenliyordum.

Her şey tıkırında gidiyor, pkklılar kızmaya ve derneğe bulaşmaya başlıyordu artık benimde sızma operasyonu için hazırlanmam gerekiyordu.

Devletin bana tahsil ettiği tek göz odalı dairemde kalıyor, maaş alma gibi bir lüx tanınmıyordu. Ben devlete bağlı bir fedai konumunda çalışıyordum. Kişisel hiç bir şeyim olamaz, özel hayatım devletin standartlarını aşamazdı. Bunlara rağmen mutlu ve huzurluydum. Yaratılışımdaki amaca hizmet ediyor olarak görüyordum kendimi...

Ama insan bazen konuşmak, iletişim kurmak istiyordu. Bu tip hislerimi atmak için sık sık yaşıtlarımın takıldığı barlara gidiyor, önüme gelenle boş boş konuşuyor onları dinliyordum. Yeterli olmasa da nefsimi bastırıyordum.

Her neyse beyler

Sabah erkenden üstümü değiştirmiştim. Salaş bir kaban altına uzun kollu bir t-şort ve keten alelade bir pantolon giymiştim. Ardından ulus a geçtiim.

Dernek benim için her şeyi hazırlamıştı tezgah sigaralar her şey tamamdı bir tek satıcı yoktu. Tezgahımın başına geçtim paketlerden birini açıp bir sigara yaktım. Sakal ve bıyık bıraşmış hatta yüzümdeki kılların bir kısmını turuncuya yakın bir tona boyamıştım. Sişlerimi sarartıp kafama dandik bir şapka takmıştım.

Ankaranın ayazı altında Ulus ta sakin bir köprü altında benim gibi birkaç kaçakcının yanında sigara satmaya çalışıyordum. Sık sık memur tipli insanlar geliyor birkaç paket ya da karton sigara alıyorlardı. Bu durumdan şikayetçi olan diğer satıcılar bir yerlere telefon etmişlerdi.

Onlarda haklıydı doğudan mahsul gelmeyince satışları durmuş bir kaç markayı hiç bulamaz olmuşlardı buna karşı ben her türlü markadan satış yapıyordum. Çok geçmemişti ki yanıma iki eleman geldi. Siyah parkalı öğrenci tiplemeli saçı sakalı birbirine karışmış genç adamlardı bunlar.

Konuşmaya başladık.

-Kardeş xxx markası var mı?
-Var. dedim
-Ya kardeş sen bu markayı nereden buldun başka hiç bir satıcıda yok.
-Bağlantılarımız var aga. dedim ağzımı yaya yaya
-iyi bakalım da buradaki herkes bir yerden mal alır hocam sen söyle bakalım şu bağlantıyı.
-Hayırdır birader kimden alıyorsam alıyorum. dedim.

Bunun üzerine bellerindeki silahı gösterdiler.

Burada hemen geri çekildim. Korkmuş gibi gözükerek öylece bekledim.
-Aslanım sana ne diyorsak onu yap gerisine karışma.

işte beyler insanları kandırmak ve aralarına sızmak bu kadar kolay. Orada daha bir günümü tamamlamadan oltayı yutmuşlar ve artık ne yöne çevirsem o tarafa koşacak kıvama getirmiştim onları.

-Şu dernekten aldım dedim. tırsmış bir ses tonuyla. bana dönerek
-Artık burada satış yapmayacaksın lan tamam mı?
-Ne demek ben buranın haracını veriyorum. dedim
-Onlara mı?
-Evet.
-Aslanım sana ne diyorsak yap benim canımı sıkma. dedikten sonra tezgahımı alt üst ettiler ama sıkıntı yoktu. Herşey rayına oturuyordu. Bunlar bir hışımla çıkıp gitmişlerdi bana da kalan tekrar kılık değiştirerek olaylara müdahale etmekti.

Tezgahı topladım malları bir yerde yakıp tezgahı bir köşede öylece bıraktım eve dönmem ve kılık değiştirmem gerekiyordu.

Giderken bir telefon kulübesine girerek. Kartımı okuttum be avizeyi kaldırdım. #-#1-4-4-6-7-7-0-#-# tuşlarına basıp avizeyi tekrar kapattım. Bu komutlar direk müsteşarlığa bağlanıp, herşeyin yolunda olduğu anldıbına geliyordu.

rezcnec. nec

http://www.incisozluk.com...s-hikayesi-toplan%C4%B1n/ buraya taşındım beyler