Sözlugun saglam hikayelerinden birini yaziyorum toplanin.

Sabah 5.30 tu sanirim uyandim. etrafima baktim hafif bir karanlik gunes daha dogmamisti. babam her zamanki gibi sabah namazini kilmak icin kalkmisti. ben ise yine o lanet olasi bilgisayarin basina oturdum oyun oynuyorum. daha yuzumu bile yikamamistim. beni bu dereceye getiren tek sey bilgisayardi. sabahtan aksama kadar cami bile acmiyordum varsa yoksa bilgisayar. babam namazini bitirdi " oglum kalk artik su bilgisayardan vallahi hasta olucaksin gece 3 te yatip sabah 5 de yine bunun basina oturuyosun " tamam baba diyip bi anlik olsada kalktim. hakliydi adam hic arkadasim olmamisti benim diaari cikmiyordumki hic. okul zaten bitmisti 22 yasindaydim. bugunluk bi karar aldim ve artik disari cikmam gerektigine karar verdim. benim normalde hic yapmadigim seyleri yapmaya basladim. dus aldim ilik bi suyla kahvalti yaptim. karnim ilk defa doymustu. evden hic cikmadigim icin saclarim epey uzamisti. kapidan ciktim berbere dogru yola koyuldum

edit: begendiyseniz rez alin devami geliyor beyler