klavyeye bakmadan otuzaltı etnik unsur yazıyoruz

bu türküyü dinleyen herkesin kafasında bir soru belirir. kim bu kiziroğlu mustafa bey ? köroğlu ile ne ilgisi var? bu türküyle ilgili birçok söylenti var ama en ilginci sanırım bu. kizir, kars'ın susuz kazasına bağlı bir köydür. bu köy kısır dağlarının geniş eteklerine kurulmuştur. köyün dört bir yanından ise soğuk pınarlar akar. köy düz toprak damlı evlerden oluşmaktadır ve köyün hakim bir yerin de de bir kale kalıntısı vardır. köylüler kiziroğlu'nun kalesi derler buraya. kiziroğlu bu köyde yaşamış ve bura da efsaneleşmiştir derler.
küçükken at binip kılıç kuşanır. söylentiye göre şimdiki kiziroğlu köyü’nün yerinde bir birinden uzak yirmi yirmi beş kadar ev bulunmaktaymış. bölge dağlık ve ormanlık olduğu için insanları da bu nedenle olacak ki çok serttir. o zamanlar burada yaşayan insanların başında bulunan kişiye "kizir" derlermiş. kizir muhtar demektir. gün gelmiş zamanın kizirinin ünü tüm anadolu'ya yayılmış. tüm kötüler ondan korkar olmuş. gel zaman git zaman kizirin bir oğlu olmuş. daha küçükken iyi at biner, kılıç kuşanır olmuş. i̇şte kiziroğlu mustafa bey bu çocuk. bütün çocukluğu kısır dağı’nda at binip avlanmakla geçmiş mustafa'nın. o da babası gibi büyüyünce namlı bir yiğit olmuş, haksızlık ve adaletsizliklerle savaşmaya başlamış. zaten onun bulunduğu çevrede kimse haksızlık etmeye cesaret edemezmiş ya .


köroğlu doğuya gelir. o sırada doğuya gelen köroğlu kısır dağları’nda ferro deresine yerleşir, amacı doğudaki haksızlıkları yok etmek. bir gün köroğlu bir at gezisinde kizir köyü’nü görür, "burada ki adaletsizlikler de benden sorulur" der ve gider orada bir kale kurar. i̇şlerinden dolayı bir müddet köyünden ayrı kalan kiziroğlu köye döndüğünde köroğlu’nun kalesini görür. sinirlenir. köroğlu’nun yanına gider, sertçe çıkışır "sen kim olasın ki benim yurdumda saltanat süresin" her ikisi de bir birlerini kötü insan olarak bilirlermiş. köylülerin söylemesi böyle.
o zamanın adaletine göre iki yiğit dövüşür, galip gelen diğerini öldürüp savaşı kazanırmış. köroğlu ve kiziroğlu günlerce at üstünde kavga etmişlerse de yenişememişler. kılıç kavgasında ve güreşte de yenişememişler. mustafa bey’in atı ala paça da köroğlu'nun atı kırat’la güreş-mekte. mustafa bey şöyle bir geri bakmış ki ne görsün atı ala paça köroğlu’nun atını alt etmiş duruyor. "ola benim atım köroğlu'nun atını alt etmiş, ben köroğlu'nu alt etmezsem halim nic' olur" deyip gayrete gelmiş köroğlu'nu yere vurmuş. tam kamasını çekmiş vuracağı sırada köroğlu "dur yiğit, bana biraz mühlet ver yiğitlerimi göreyim karımla helalaşayım" demiş. mustafa bey bırakmış. köroğlu eve gidip olanları karısına sazıyla sözüyle anlatmaya başlamış.

bir atı var ala paça peh peh peh
mecal vermez kırat kaça hey hey hey
az kaldı ortamdan biçe
anan kim, anan kim, anan kim,
anan kim
anan kim
anan kim
anan kim
kiziroğlu mustafa bey
bir ana oğlu
zor ana oğlu

diye... köroğlu geciktiği için evine kadar gelen kiziroğlu kapı aralığından türküyü duyunca duygulanır ve utanır. kapıyı çalıp içeri girer. mustafa bey’i karşısın da gören köroğlu her şeyin bittiğini düşünürken mustafa bey sarılıp onu öper. "sen benden daha yiğitsin köroğlu" der. köroğlu da "ben artık buradan gideyim burada senin gibi mert ve yiğit biri varken kalmak olmaz" der ve köyü terk edip batıya gider.
köroğlu'nun bolu dağları’ndan çıkıp ta kars'a gelmesi o zamanın koşullarında olanaksız gibi. ama halk düşüncesi iki yiğidi doğu anadolu da önce çarpıştırıyor sonra barıştırıyor. bu, anadolu insanının kahramanlarına, haksızlıklara direnenlere verdiği değeri gösterir. kiziroğlu öyküsü tepeden inmemiştir, böyle bir yiğit yaşamış ün almıştır. halk da bu söylenceyle kiziroğlu'nu saygı ve sevgiyle anmaktadı