klasik kız olayı değil aklım almıyor lan

yanına gitmek istiyordum fakat yapamıyordum. yapamazdım.yerin dibindeydim. bakamazdım yüzüne.

beyler cehennem gibi geçen o saatlerden sonra. gamze uyandı kurtulmuştu. ailesine haber verilmeyecekti. yalvar yakar kabul ettirmişlerdi bizimkiler hastane yetkililerine.

uyandığımda bir yataktaydım, anlam veremiyordum. rüyamıydı hepsi, hayal miydi.en sonunda çığlıklarla uyanmıştım da buraya mı getirmişlerdi beni. kendime gelene kadar bunları düşündüm. odaya bizimkiler girdi. krize girmişim aslında.ve beni bu yatağa yatırmışlar. koluma serum bağlıydı. tamam kriz geçmişti ne de olsa. çıkardım serumu. zaten ne tak olsa kabulümdü.

"gamze evet geldim yanındayım ama tutamıyorum ellerini, uyanık olsan bakamam gözlerine, yapamam... sana itiraf etmem gerekn şeyler var,zor evet ama duymalısın. aysuyla olanları anlattım sana, nasıl bir karaktersiz olduğunu biliyorsun.ama ama hala onu seviyorum ben. unutmak için kullandım seni. asıl karaktersiz benim. tanı beni ben bir şerefsizim, senin aşık olduğun adam değilim ben, tanımıyorsun beni,ben adinin tekiyim. kullandım seni, kullandım,kullandım"çığlıklarla ve göz yaşlarıyla tamamlamıştım sözlerimi. odaya doluştular. aybike sarılıyordu bana.ama dayanamıyordum sadece ağlıyordum, çığlıklar atıyordum.

intihira sürüklemiştim birini,hem de tertemiz birini,ya aybike ulaşamasaydı zamanında,ya kapı açılmayınca vazgeçseydi,ya ölseydi...
hiç gitmemeliydim ona, kullanmıştım onu, şerefsizdim ben, kendime ilk defa o zaman itiraf ettim bunu beyler, şerefsizdim.
bir şeyler söylemem gerekiyordu,onu kendine getirmem lazımdı,, pgibolojik olarak canlandırmalıydım onu, doktarlar seni duyacaktır demişti.ama yalan söyleyemezdim ne olursa olsun doğrular gerekiyordu

devam o zaman

burdayız panpa finale geldik finali yaz şukular esirgenmeyecektir.

burdayım panpa

burdayım panpa gidelim finale

burdayız amk devam et

amcık aylar sonra sırf sana entry girmek için giriş yaptım 3 kişi okuyoz hikayeni devam et panpa

beyler bi sigara yakıyorum ben, kimler burdaysa göstersinler kendilerini 2-3 kişiye final mi yapılır ?

gamzenin odasına girdim, filmlerde gördüğünüz gibi bir durum vardı odada. gamzenin üzerinde borular, dıt dıt ses çıkaran bi alet,ve birkaç anımsayamadığım şey daha... süre azdı,5 dklık bi izin verilmişti odada kalmam için, elini tutmayı düşündüm ilk önce yapamadım. gözlerim doldu.

başından beri buradaydım ama yorum atmadım süper yazıyosun devam

ölmemişti, hastaneye kaldırmışlar gamzeyi. kapattım hemen telefonu. sonuçta ölememişti, kurtulurdu heralde genelde hep öyle olurdu. fakat hiçbir ayrıntıyı bilmiyordum, nasıl intihar etmişti,ne zaman bulunmuştu,kim bulmuştu bilmiyorum. umurumda da değildi bunlar sadece yaşamalıydı, yaşamalıydı... yarım saat sonra kapım çalındı gelen aybikeydi, haberi o vermişti bana. neden geldiğini sorduğumda, beni hastaneye zütürmek istediğini söyledi,ona destek verilecekse o ben olmalıymışım. yapamazdım,ölmek üzere olan birine yalan söyleyemezdim. belkide o sorumluluk ağır geliyordu bana ama hastaneye gittim. yolda öğrendikklerim kadarıyla gamze bir kutu ilaç içmişti ve onu bulan aybikedeydi, üniye gelmediği için onu merak etmiş ve evine gitmiş, kapı açılmayınca içine bir kurt düşmüş,bu şekilde kurtarmış onu.

gamze intihar etmişti beyler, yoktu artık o bitmişti herşey. deli gibi ağlamaya başladım. bitmiştim bir can almıştım ben. bitmiştim...
ne yapacağımı bilemiyordum, dayanılmaz bir acı vardı, ağlamak bile zordu. dolanıyordum evin içinde, yerlere atıyordum kendimi kimi zaman, salyalar saçarken ağzımdan birşeyler mırıldanıyordum. fakat bana da talih gülerdi arada...

okanı izliyordum ara sıra seviyordum o adamı, acı hayat vardı o sıralar yanlış hatırlamıyorsam.ona dadanmıştım. yalandanda olsa güç veriyordu bana. normalleşiyordu herşey, herşeyi bitirecek bir yol vardı unutmak, zordu bu ama çaba gösteriyordum.ama kendime hakim olamadığım zamanlardan bir olay gelip kapımı çalacaktı ve unutmak artık daha da zorlaşacaktı belkide, aldığım haber beni mahvetmişti

gamze olayını şimdilik bir kenara bırakalım,bi süre görüşmedim çünkü.
kendime geliyordum yavaş yavaş. aysu felan umurumda değildi, kendimi böyle hissetmeye zorluyordum.ama unutamıyordum o gülüşü,o gözleri.
ancak daha iyiydim, sonuçta karakterini öğrenmiştim sonunda, ruhundaki pislik ondan uzaklaşmamı destekliyordu.bu ne kadar zor olsada. aşk işte nefret ne kadar geçebilir önüne ?
bizimkiler yanımdan ayrılmıyorlardı,iyi geliyorlardı bana. insan görmek iyi geliyordu... gittikçe toparlıyordum kendimi. ocağa falanda uğruyordum arada boş dümbelek vakit geçiriyordum. turan planları tartışılıyordu, içimden gülmeme rağmen(yanlış anlamayın bu hayal olduğu için gülüyordum) bende atıyordum ortaya bi plan. ülkücülük de oynuyordum diyebiliriz...

belki yine kendimden utanıcak birşey yapmıştım, yine affedemeyecektim kendimi ama o gece gamzeye sırtımı dönmüş yatarken. sadece küfrediyorum. aysuya,biraya, sigaraya,sperme, yaradılışa,berkaya, haplara,roma hukukuna,ve hukukun alayına.

yat iştiması yapıyor totoş anlat dinliyoruz..