klasik ama hayatın anlamı

kaldı ki ben yine şanslıyım. statüme göre yaşım genç, geleceğim parlak.

e daha geniş düşününce mesela benle aynı durumda olup 27 28 yaşında adamlar var...

atıyorum ailesi olmayanlar var...

durumları kötü olanlar bir de muhteşem olanlar var... Çok karışık çok.

dinimi iyi bilen bir adamım elbette bu konuda dini sorgulamak gerek önce. Onu da yapıyorum şu an.

ama şu an islamın hali ortada. bundan 3 5 sene önce böyle düşünen insanları gördüğümde zavallı çekerdim, yakında kafayı yer ne saçma şeylerin peşinde filan derdim.

lan şu gibtiğimin dünyasında doğuştan zengin değilsen üniversite okuyarak hayatını yaşayamazsın

zaten öyle oldu... Neyi kınasam ya da o kadar da değil desem hepsini gerçekleştirdim.

Geçen sene yurtdışına çıktım tamamen zihnim karıştı.

o adamlar çok başka yaşıyor bizse çok başka... Burada değil de dünyanın başka bir yerinde hayata başlasak bizim de şu an ki halimizden hiçbir haberimiz olmayacaktı mesela... Ne kadar ilginç.

Şu an suriyede her an içeri bomba düşebilir düşüncesi ile yaşayan ya da amerikada 10 bin dolar maaş ile çalışan sıradan bir vatandaş da olabilirdim.

Amerikadaki vatandaş doğar doğmaz kendi kurallarını yaşıyor, bizse kendi... Peki hangisinin doğru olduğunu nerden bilebiliriz ki?

bize göre bizimki doğru geliyor, öğretilmişlik var sonuçta geçmiş kültürler... e o adama göre de kendi geçmiş öğrenilmişlikleri var?

yani biz o adamı yanlış yaşıyor, müslüman değil diye yargılarken aynı seviyede onun da bizi yargıladığını düşünün şartlar olduğu gibi eşit.

hangisinin doğru olduğuna kesinlikle karar vermemiz imkansız. kendimiz arayıp bulmalıyız.

ama işin kötüsü hiçbir zaman tarafsız bir şekilde yargılama fırsatımız olmayacak.

çünkü aklımız bunları düşünecek olgunluğa ancak 20li yaşlarda geliyor ve o süre zarfına kadar beynimiz zaten yeterince dolmuşken tarafsız bir şekilde hayatı sorgulamak neredeyse imkansız.

ben kesinlikle tesadüfe inanmak istemiyorum. bir yaratılış olmaması imkansız. bu kadar büyük bir sistemin tesadüf eseri ortaya çıktığını söylemek biraz komik kaçar. Yani, Allah, tanrı, yaratıcı... her ne denmek istiyorsa bu sistem var diye düşünüyorum. Ama kurallar...

işte aslında dönüp dolaşıp buraya varıyorum. Kurallardan emin değilim. Şöyle bi dinlere baktığımız zaman hangisinin kurallarının doğru olduğunu söyleyebiliriz? hangisi tam ki.

Oo gene sorquluyoz kemik..
Saka bi yana geleceği fazla düşünme acliktan olmezsin..

küçüklükten beri pek sıkılmamak ile birlikte islamın içinde büyüdüğüm için çok tanıyorum ama sorgulamamak elde değil. islamı sorgulatan ise doğrudan islamı yaşayan insanlar... çok uzak değil yanı başımızda bir örnek var bunun için, ışid.

islam o kadar çarpıtılıyor ki... çevrenizde islamı yaşayan bir kişiyi görüp de en ufacık yamuğunu islama mâl ettiğiniz olmadı mı?

Yani din çok karışık bir şey şu dünyada. ama inançsız yaşamak da hayatı en anlamsız kılan şey bir yandan... ne zaman bir inancınız olsa hayat sizin için daha bir anlamlı olmayacak mı? peki neye inanmalıyız, işte soru da bu.

ben sırf emin olmadığımız bir sonraki hayat uğruna dünya hayatının çöp olmasına da anlam veremiyorum... Bunu hangi tanrı ortaya sunar ki? kuluna neden böyle bir şeyi zorunlu kılsın...

işte tüm şu her şey içerisinde tek bir konu var ki silip süpürüyor işi.

aile.

ailem olmasaydı belki de çok daha farklı bir yol izleyecektim şu hayatta ama yapamıyorum ki. çok büyük bir sorumluluk.

üstelik de üstünüze düşen bir aileniz varsa bittiniz. onların size kurmak istediği hayatı yaşamak zorunda kalıyorsunuz bir nevi.

elbette daha ileri gidip elinizin tersi ile itebilirsiniz fakat bu sefer de vicdan denen bir gerçek var ki onu yenmek pek de mümkün değil.

hayat haz için yaşanır . demek istediğim sürekli daha çok mutlu olmanın yolunu arayın sevin sevilin . sabah işe giderken gördüğün köpeğin başını okşa komşularına selam ver arkadaşlarınla ailenle vakit geçir ne bileyim işte seni ne mutlu ediyorsa onu yap

aslında az önce ki vicdan vurgusu ile bir önceki kurallar konusu arasında bağıntı kurulabilir gibi geldi bir an...

Vicdan çok ilginç bir şey bir bakıma ve belki de hayatımızdaki en somut ve gerçekliği inkar edilemez şey...

Eğer varsa bir kural, kesinlikle vicdanımız onun bekçisi gibime geliyor. Varsa bir din, ve kurallar; anahtar kelime vicdan.

Bir insan vicdanını kaybetmişse artık o insandan herşey beklenebilir. Ancak vicdanı ile hareket eden bir insan ne kadar kötü olabilir ki?

Bir insanın içki içmesi... Eğlence düşkünü olması... Vicdan dahilinde ve kendi başına eğleniyorsa bunun nesi yasaklanabilir?

Haz diyorsun, iyi güzel diyorsun ama adı üstüne haz ve çok geçici...

aslında bir bakıma hayatınızı sadece geçici hazlara harcayarak da değerlendirebilirsiniz, mutlu olursunuz gibi geliyor.

Ama işte genç düşünüyoruz. ya ölmezsek? 50 60 yaşında bir insan neyden zevk alabilir ve de eğlenebilir ki? Ne cinselliğiniz kalacak, ne de müzik zevkiniz... Ne yeni bir heyecan olacak hayatınızda ne de başkası...

Aslında en başından beri merak ettiğim şey bir önceki üstte yazdığım soru... Yaşlılık... Yaşlılık... Yaşlılık...

@1 içime girip yazmış amk evladı ya olum tamamen aynı şeyleri düşünüyoruz

benimle aynı şeyleri merak eden kişiler ile bu konuyu arada mesela şu an ki gibi moda girdiğimde tartışmak istiyorum.

bir doktor düşünün ki, zorla 19 yaşında istediği bölümü kazanıyor...

6 yıl okuduktan sonra tus filan derken 25 26 yaşında mesleğine kavuşuyor, yetmiyor bir de akademik kariyer peşinde koşuyor.

askerlik ve evlilik ile bu adam 35 yaşına geliyor ve 1 2 sene sonra bir kaza ile ölüyor...

Bu adam için hayatın anlamı neymiş ve ne olmuş?

bu adam dünyaya zengin bir baba ile gelip 17 yaşında yurtdışını alt üst edip 30 yaşına kadar her türlü eğlenceyi yaşayıp da ölebilirdi...

ya da 8 yaşında da ölebilirdi.

ölüm, hayatın anldıbını tamamen yok eden bir kuram.

Ya gibtir git o yasta mi sorguluyorsun lan hayati

bence tam sorgulanacak yaş. keşke 3 4 sene önce sorgulayabilseydim. şu an çok daha oturmuş olurdu bazı şeyler kafamda ve bulamasam bile b planı ile hayatıma devam edebilirdim. şimdi ise her şey çok karışık. zaman akıyor... gelecek planlarımı neye göre yapacağımı bilmiyorum. ailem bir yanda... hayallerim bir yanda... vicdanım bir yanda...

bazen de diyorum bir insanın eşi hayatında çok önemli bir yere sahip... sevgiliden filan bahsetmiyorum. tam olarak hayat eşinden bahsediyorum.

exactly

düşünsenize hayatınızda istisna olmadığı sürece o koltuğa tek bir kişi oturabiliyor. keşke çift olarak yaratılsaydık ve onları bir şekilde bulabilseydik ki birlikte yolumuzu da bulabilelilm... bir insanın hayat eşinin onun kararlarında ve anlam arayışındaki yerinin inanılmaz büyük olduğunu düşünüyorum.

Çok geç kalmışsın panpa