gece cokmustu, ben ve huseyin sessizce kapiya ciktik. ceteciler bizi gormesin diye el feneri kullanamiyorduk. heryer karanlikti. merdivenin bi kismi yikilmisti, kalan demirlerden tutunup sessizce ust kata suzulduk. kapiyi acip iceri girdik. mutfakta birinin ayakseslerini isittim. biraz rahatlamistim, demek ki tek kisiydi. sessizce huseyine gel isareti yaptim. geceyi tek aydinlatan sey ay isigiydi. mutfak dolaplarindan birinin kapagi hafifce sallaniyordu. bizi farkedince buraya saklanmis olmali dedim. huseyin dolabin kapagini acti. sakin bi aptallik yapma, silahliyiz dedim. dolaptan kirkli yaslarda bi kadin cikti.

ben: kimsin ve burada ne yapiyorsun
gulsen: ben karsi mahalledeki villada oturuyorum. iyi korunuyorduk ama bikac hafta once ceteciler siteyi basip onlerine gelen herkesi oldurduler. silahlarimiz ve erzagimizi aldilar.
ben: seni neden oldurmediler
gulsen: cerrah oldugum icin beni yanlarina aldilar. bi sure onlara yardim ettim sonra bi firsatini bulup kactim
huseyin: bizi nasil buldun
gulsen: ben selin'in annesiyim. bu olaylar baslamadan once ve kiyamet ceteleri ortaya cikmamisken selin size gelip matematik dersi aliyordu. seni cok severdi, o yuzden bana bikac kere seni catidan eve girerken gordugunu soyledi. once inanmadim ama israr edince izledim ve seni farkettim. artik ne selin var, ne de hayatta kaldigini dusundugum herhangi biri. kactigimda ne yapacagimi bilemedim ve yan binanin catisindan gecerek buraya geldim. sonra tepkinizin ne olacagini bilemedigimden buraya sigindim. malum kiyamet insanlari cok degistirdi.
huseyin: buradan gitmelisin, burasi bize ait ve ne pahasina olursa olsun bizim yerimizi kimseye soylememelisin.
ben: huseyin, bir doktor isimize yarayabilir
gulsen: evet bakin ben size
huseyin: cetecilere ihanet edip kacmis, bize neden etmesin

hayatin huseyini ne kadar sertlestirdigini farkettim. aslinda ilac ve malzeme olmayinca bir doktorun pek de ise yaramayacagini biliyordum ama selin'in annesi oldugu icin belki de gizlice ona yardim etmek istiyordum.

gulsen: bakin villada sakladigim erzaklar var. yiyecek, tibbi malzemeler, ilaclar. bana yardim edin lutfen

aglamaya basladi. tamam sessiz ol, yarin dusunuruz ne yapacagimizi. hadi gel. bizim eve dogru yoneldigimde huseyinle goz goze geldim. elini bogazina goturerek bana gizlice oldurelim diye isaret etti. basimi sallayarak karsi ciktim. hayat huseyini sertlestirmis, acimasizlastirmisti. evet hayatta kalma mucadelesinde bize cok faydasi oluyordu ama grup icin bi tehdite donusebilirdi. kafam allak pullak oldugu icin karar veremiyordum. eve geldigimizde erkin ve zehra cok sasirmisti.

erkin: abi sen cildirdin mi
ben: bu kadin doktor, ayrica selin vardi ya ders verdigimiz kucuk kiz
erkin: evet
ben: onun annesi, doktor. bize faydasi olabilir
zehra: buna yarin karar verelim, ceteciler bizi duyabilir. onu tanimiyoruz, guvenemeyiz. bu gecelik onu hulyanin odasina kilitleyelim.
ben: orada hastalanabilir, zaten birkac gundur ust katta yasiyormus. cok korkmus, bize bi zarar verecegini sanmiyorum.
huseyin: ben nobet tutarim sabaha kadar

huseyinin gulsene bisey yapmasindan korkuyordum. kimseye guveni kalmamisti, belki bize bile. yikintilarla dolu kucuk odayi bosaltip yere kartonlar ve bebek bezleri serdim.

ben: burada yatacaksin bu gece. yarin ne yapacagimiza karar verecegiz. ama senin de karara saygi gostermeni istiyorum. yuzumu kara cikaracak bisey yapma
gulsen: ah tanrim, cok tesekkur ederim. emin olun pisman olmayacaksiniz

gulsen villada erzaginin oldugunu, cok iyi gizledigini soylemisti ama o sitelerde hala cetecilerin kol gezdigini biliyordum. butu villalari erzak icin didik ettiklerinden emindim, belki bulmuslardir zulayi diye icimden gecirdim. yarin villalarin oldugu siteye kesfe cikmaya karar verdim.

sabah kalktigimizda ekmek kirintilarini sekerli suyla karistirip kahvaltimizi yaptik. sener biraz duruma alismis gibiydi. cesetten kurtulmamiz gerekiyordu. basit bir gribal enfeksiyon bile olumle sonuclanabilirdi. bu zor gorevi senerle birlikte yapmaya karar verdim, neticede olen senerin sevgilisiydi. cesedi kartonlara sarip apartman bosluguna biraktik. bugunlerde cenaze torenleri boyle oluyor diye gecirdim icimden. bu sirada zehra hulyanin odasinin duvarlarini tuzruhu ile silip dezenfekte ediyordu. huseyin yatmaya gittiginde nobeti erkin devraldi. sirt cantami ve palami alip catiya ciktim. yan binanin catisina oradan da yangin merdiveni ile zemine indim. bi sure yikintilarin arasinda saklanip beni izleyen kimsenin olmadigindan emin olduktan sonra villalari goren bir tepeye dogru ilerledim. devletler birligi kiyamet projesini onaylamadan ve isyanlar cikip ceteler peydahlanmadan once kendi halinde bir fizik ogrencisiydim. bu caddelerde insanlar ozgurce yurur, birbirini selamlardi. o zaman cok dogal olan seyler bugun ne kadar da uzak gorunuyor. bu dusuncelerle ilerlerken uzaktan bir otomobilin geldigini duyup hemen kendimi yikintilarin arasina attim. gelen arazi aracinda ceteciler etrafi kolacan ediyorlardi. muhtemelen kendilerine yeni esirler ariyorlardi. cetecilerden biri onumden gecerken elindeki kola kutusunu yere firlatti. onlar gecip gittikten sonra ben hemen kola kutusunu alip tekrar yikintilarin arasina girip son kalan damlalari icmeye calistim. birden elimdeki kola kutusu havalandi ver taklalar atarak iki metre oteme dustu. ani bir refleksle kendimi duvarin dibine attim, cetecilerin keskin nisancilarindan biri beni gormustu. lanet olsun, simdi muhtemelenbeni izlemeye devam edecek ve yerimi digerlerine haber verecekti. duvarin dibinden surunerek kola kutusunun yanina gittim, kursunun giris acisina bakarak keskin nisancinin nerede oldugunu tahmin etmeye calistim. hic vaktim yoktu, izimi hizla kaybettirmem gerekiyordu. yandaki dukkanin havalandirma girisi tam uzerimde duruyordu. eger hizli davranirsam keskin nisanciya yakalanmadan havalandirma bosluguna girip arka sokaga cikabilirdim. havalandirma boslugundan uzanan eli tutup hizla disari cektim, ceset curudugu icin eli kopmustu. ikinci bir hamleyle havalandirma bosluguna uzanip cesedi koltuk altindan yakalayip disari cektim. havalandirma bosluguna takilan bagirsagi boslukta sallaniyordu. cesedi cikardigim havalandirma bosluguna kendimi atip dirseklerimin uzerinde surunerek ilerlemeye basladim. ilk bosluktan dukkanin depo kismina atlayip arka kapidan cikip logar kapagini acip kendimi kanalizasyona attim. yaklagib onbes dakika tempomu dusurmeden kosup tahminen ulasmak istedigim tepeye yakin bi yerden ciktim. keskin nisanciyi atlatmistim, insan sayisi azalinca artik farkedilmemek cok zorlasmisti. bugun son gunum olabilirdi, belki de son gunumdur dedim kendi kendime. cam agaclarinin arasindan villalara bakan tepeye cikarken biraz mantar ve yabani ot topladim. tepedeki kucuk pinarda elimi yuzumu yikadiktan sonra yanimda getirdigim bes litrelik pet siseyi de suyla doldurdum. daha fazla alamazdim yanima cunku hizli olaliydim, hizli olmak icin de hafif olmaliydim. villalarin oldugu site sakin gorunuyordu, sanirim ceteciler artik buradan umidi kestikleri icin birakmislardi. muhtemelen arada bir buralarda erzak aramaya gelen insanlari avlamak ve rakip cetelerin buralara us kurmasini engellemek icin devriyeye cikiyorlardi.

tamamen yakilmis veya bombardimana maruz kalmis villalarin numaralarini not ettim. eger erzagin sakli oldugu villa da bu durumdaysa, buraya gelip hayatimizi riske atmanin anlami yoktu. bunlari dusunurken bacagima birseyin surtundugunu farkettim. bacagima surtunen sey bembeyaz tuyleri olan bir van kedisiydi. sanirim villalardan birinden kacmis ve burada hayatta kalmayi basarmisti. elimi uzattim, kendini oksatmak icin bana yaklasti. girtlagini kavrayip obur elimde tuttugum palamla kafasini govdesinden ayirdim. bu kadar yolu bosa gelmemisim belli ki, bu aksam cekecegimiz ziyafete herkes sevinecekti. aklimi karistiren tek bir soru kalmisti, bu kedi bunca zaman nasil olur da bu kadar besili kalmayi basarirdi. cetecilerden birine ait olabilirdi. eger kedisini aramak icin buraya gelirse gorecegi manzaradan hosnut kalmayacagindan emindim. kediyi de sirt cantama koyup geldigim yoldan eve dogru yola ciktim. hava kararmaya yuz tutmustu, bu kadar oyalandigim icin kendime kizdim. gece karanliginda cetecileri gormemiz mumkun olmuyordu ama onlar termal gozluklerle yerimizi tespit edebiliyorlardi. logarin kapagini arkamdan kapatip kanalizasyondan evin oldugu caddeye kadar durmadan kostum. isyanlar basladiginda bircok insan bombardimanlardan saklanmak icin kanalizasyonlara siginmisti. o gunler iyi gunlerimizdi, burada istedigin herseyi takas edebiliyorduk. bu kanalizasyon kapali carsiyi andiriyordu. ama artik o insanlarin hicbiri hayatta degildi. o yuzden kesif bir ceset kokusu her yeri sarmisti. hulyanin durumuna uzulmustum, layikiyla bir cenaze toreni yapilmamisti, gomulmemisti, ama en azindan intihar edip olen komsumuzun oglu fatih gibi onu yemek zorunda kalmamistik. bu dusuncelerle kanalizasyonun cikisina gelmistim. yolun geri kalan kismini yikintilar arasinda gizlenerek gittim. yan binanin catisinda once guvercin yumurtalarinin bir kismini topladim. guvercinlerin devamliligini saglamak icin hepsini toplamiyorduk, genelde ucte birini aliyorduk. eve geldigimde gulseni sandalyeye baglamislar, huseyin elindeki usturayla kadinin kollarina yariklar acmak uzereydi. ben gec kalinca gulsenin cetecilerle calistigindan suphelenmisler. ben sag salim varinca bi sorun olmadigini anladilar.

ben: gulsen, bana erzagin oldugu villanin numarasini soyler misin?
gulsen: 22

kiyamet projesinin akabinde bombalanan ve daha sonra ceteciler tarafindan atese verilen villalarin numaralarini not almistim. bu listeyi gulsene gostermeden numarayi karsilastirdim. bize umut verip hayatta kalmak adina yalan soyleyebilir ve hayatimizi bos yere tehlikeye sokmamiza sebep olabilirdi. dedigi numara listemde yoktu.

ben: yarin safakla beraber oraya gidecegiz.
huseyin: ben de geliyorum

huseyinin sessiz halleri bende ona karsi gereksiz bir guvensizlik uyandiriyordu. bir ara tereddut ettikten sonra, kabul ettim. huseyin, o kafanin icinde neler donuyor, bir bilebilsem.

ben: tamam bu aksam erkin nobet tutsun, sener ne durumda. sabah nobeti senere devredebilir misin?
erkin: iki gundur odasindan cikmadi pek. eger nobeti devralamazsa ben siz gelene kadar beklerim.
ben: o zaman ziyafet zamani

herkes bana bakiyordu. sirt cantamdan avladigim kediyi cikardim. gulsen bes saniye kadar donuk gozlerle kediye bakti sonra hickiriklara boguldu.

gulsen: bo... boncuk
ben: bu kediyi taniyor musun, gulsen cevap ver bana
gulsen: bizim kedimizdi, neler olmus sana
ben: gulsen, bu kedinin nasil hala temiz ve dolgun kalabildigini biliyor musun. bu cok onemli, cevap ver.
gulsen: bombardimanlar basladiginda ortadan kaybolmustu, bilmiyorum

erkin gulsenin omuzlarindan tuttu ve sarsti

erkin: bana bak, kimse boyle bi zamanda yiyecegini bir kediyle paylasmaz. bize oyun oynama
gulsen: bilmiyorum lutfen

bu cevabini bulmamiz gereken bir soruydu. yarin villaya erzaklari almaya gittigimizde bir suprizle karsilasmak istemiyorduk.

huseyin: o da bizimle gelsin
ben: tamam, yarin sen de geliyorsun

kediyi yuzduk ve gulsen haric hepimiz guzel bir ziyafet cektik. yarin buyuk bir gundu. erkenden yattik. guzel bir aksam yemegi yemeyeli uzun zaman olmustu.