Bitti sayılır beyler, deneme türünde bir kitap olacak. Bir bölümünü sizinle paylaşmak istedim buyurun bir yorum yapın:

YANACAKSIN

Ay her zamankinden daha büyük ve daha parlak. Kimsenin derdimi dinlemesine gerek duymadan ayaklarımı suya sokmuş, iskelede dikilen küçük bir lambanın altında oturuyorum. Etrafta birkaç huysuz çekirge ve dalganın kıyıya vuruşuyla çıkardığı ses hariç herhangi bir gürültü yok. Huzur içimi kaplıyor. Tüm derdimi denize anlatıp huzur buluyorum, çünkü ben ona derdimi anlatıp taşı her attığımda o aynı sesi veriyor. Umursamaz ve bir o kadar da ukala. Deniz uzun zamandır ihtiyacım olan bir dost benim için. Gündüzleri sırf insanlar için maviye boyanıp boy gösterisi yapan koskoca deniz, güneş batınca karalar kaplıyor. Neden mi? Çünkü, belki de benim gibi yüzlerce kişi sırf derdini denize dökmek için gece olmasını bekliyor. Çünkü herkes birazcık huzur peşinde. Çünkü dertlilerin dertlerini adam akıllı anlattıkları yer burası. Denizin karanlığına bakılırsa çok dertli var ama bir umut, dolunayın oluşturduğu yakamoz. Küçük ama koskoca dert denizinin ortasında bir umut ışığı olmayı başarıyor.
Saatler geçtikçe geçiyor, korkunç sonu düşündükçe kanım donuyor, bütün vücudumu küçüklükten beri anlam veremediğim o titreme hali esir ediyor, dudaklarım kuruyor... Bir yandan söylediğim yalanlar kulaklarımda yankılanırken, diğer yandan işlediğim günahlar gözlerimin önünde aynı günahı işleyerek bana tekrar zevk veriyor, ihanetimle sürekli olarak yüzleştiriyordu. Gecenin son sigarası karanlığın tek hakimi olarak bana bakıyor ve cehenneme bir pencere açarak 'sen de benim gibi yanacaksın' diyordu...