Merhaba. Ben garip bir güce sahip, değişik bir insanım. Fakat asla ve asla bundan dolayı bir sıkıntı yaşamadım. Çünkü o bendim, kendime karşı gelemezdim. Ben sadece düşünerek, hayal ettiğim bir canlıyı (gerçek veya hayali olması farketmez) ortaya çıkarabiliyordum. Evet. Tek yapmam gereken şey düşünmek. Bu benim değilde daha çok bulunduğum yerlerin başına bela oldu. ilk olarak, ilk okulda okulun ortasında timsahlar vardı. Hemde dört tane! Birbirleriyle boğuşuyor, kimseyi onlara yaklaştırmıyorlardı. Yetimhanede, bana laf atan bir çocuk yılanlarla birlikte bir odaya kısılmıştı. Fakat yılanlar onu ısırmıyordu. Sadece uyukluyorlardı. O çocuğu çıkarmak için yılanları öldürdükleri zaman sinirlenip yetimhanenin ortasına bir fil düşürdüm. Herkez artık benim bulunduğum yerlere lanetli gözüyle bakıyorlardı. Çünkü, ben nerede isem orada varlıklar ortaya çıkıyorlardı. Fakat işte olayların karıştığı yere gelmemi isterseniz, şunu söylemem gerek. Farketti iseniz, bunlar normal hayvanlar. Ben size HAYAL ETTiĞiM BiR CANLIYI demiştim. Cebimde her zaman bir elma taşırım. Bu elma benim yolculuğumdur. Hayatım, yol arkadaşım. Tek yapmam gereken ona fısıldamak. Deaglus . Bunu söylediğim anda, elma bir anda titremeye başlar, çatırdar, parçalanır ve büyür ve sonucunda benim yol arkadaşım bir ejderha Deaglus ortaya çıkar. Onunla konuşabiliyorum. Onunla her yere gidiyorum. En sevdiğim arkadaşım o. Fakat bu son değil. Benim akıllı minik goblinim Kraaj da var. Eğer onu burda yazmayı unutsaydım zaten şimdiye kadar cebimde ne kadar para varsa araklamıştı. Kraaj sürekli olarak çantamda durur. Doğru! Birde çantam vardı. Hayır hayır çantam canlı değil. Sadece büyülü. Yaşadığım yerde diyebiliriz. Ben içine girince bir anda görünmez olur. Bunu bana annem vermişti. Annem bir cadı. Gerçek anlamıyla bir cadı. Babamı hiç bilmiyorum. Hiç dutmadım ve merak etmedimde. Annem bana ismini asla söylemedi. Ben doğunca beni bir yetimhaneye bıraktı ve gitti. Evet, fakat o bir cadı. Hemde rütbeli bir cadı. Sadece benm çok ihtiyacım olunca bana yardım etme izni var. Sıradan cadı kuralları işte. Fakat nasıl oluyorsa, cadıların bir güçle doğan ilk çocuğuyum ve bu durum beni özel kılıyor. Beni hep takip ediyorlardı. Şimdiye kadar. Biraz ani oldu biliyorum ama son zamanlarda beni kontrol etmeye gelen cadılar gelmemeye başladı. En son gelen ölüyordu ve \\\'sana ihtiyacımız var diyordu. Önümde öldü. Birkaç tane köstebek yardımıyla onu gömdüm. Yapacak birşey yoktu. Hep benden korkan cadılar, şimdi benden yardım istiyordu, gitmeliydim, onları kurtarmalıydım. Çünkü ben tek umutlarıydım.