Birkaç dakika sonra düşünmeye başladım neden diye sorular soruyorum kendime neden böyleyim diye bazı şeyleri hayatıma katmam gerek diye düşündüm birkaç damla akan gözyaşından sonra döşeğime uzandım bir metinde okuduğum olay “Gözlerini kapat ve duvarı seyret o duvarda kapı oluştur ve o kapıdan dışarı çık ! eğer çıkmış olursan astral seyahate geçmiş bulunacaksın.” Yazıyordu denemekten zarar gelmez dedim ama altına not düşmüşlerdi en az 1 haftalık deneme ile başarılı olunabilir. Bende burdan başlamalıydım belki en sonunda zihnim benimle oyun oynuyor sanıyorum ve o kapıdan çıkmayı başardım…
Bi an kendimi gördüm açıkcası salak gibi kaldım zihinimin oyununda kapalı kaldığımı hissediyorum bi an düşündüm ve ben başardım dedim. Dışarı çıktım ve o bulunduğum durağa gittim o grup oradaydı bu tabi enteresan tarafı bir baktım elimde bir silah ne yapacağımı bilemiyorum kimse bana bakmıyor ben bir rüyadayım ve bu benim rüyam ben dokunulmazım dedim ve yanlarına doğru yürümeye başladım beni görünce ayağa kalktılar silahı göstermek zorunda kaldım 10 kişilik gruba karşı tekim! içimde bir nefret ve kin dolu nedense hepsini öldürmek istiyorum silahı kaldırdım ama ateş edemiyorum elim tetiği itmiyor bana saldırmaya başladılar ve bir anda hepsi yığıldı kaldı ne olduğunu anlamadım hasar yok üstümde kendimi yukardan görmeye başladım kanatlarım var tekrar gözlerime döndüm önüme bakıyorum ve alarm çaldı kalktığımda sabah saat 8 olmuş hazırlanmam için 10 dakikam var iş kıyatfetlerimi giydim 2 telefonuda alıp evden çıktım aynı yoldan yürüyorum durağın oraya vardığımda gözümde canlandı herşey sanki gerçekmiş gibi minibüse bindim yola koyuldum minibüste kafamı cama yasladım ve düşünmeye başladım kokumdan bunalmış insanlar ilk defa umrumda değildi sadece gece başımdan geçen olayı düşünmeye başladım işe vardığımda Erkan adında arkadaşıma olanları anlattım tepkisi dalga geçermiş gibi oldu tabiki  neden inansınlarki bana çünkü enteresan bi olay aynı Supernaturalde Castiel in kanatlarının duvarda yansıması gibi bi andı çünkü tamamıyla hayal ürünü ama bir yandanda gerçek…Öğle yemeği vakti geldi ve bende yemeğe gittim kafamdan hiçbir şey çıkmıyor yemek yiyemiyorum bir an önce akşam olsun işimin kalanını temizliyim diyorum içimden bana bu cesaret nereden geldi ? nedir bu intikamcı ruh ? akşam eve vardığımda ilk işim döşeğime uzanmak oldu bide size bahsetmeyi unuttum benim bi sokak köpeğim vardır evde kalır genelde adı Sammy bana en büyük kötülüğü yapmış döşeğimin yayı çıkmış sırtıma batıyor e tabiki buda beni rahatız ediyor uğraş sonucu pamuk tıkayarak sorunu ortadan kaldırdım ve tekrar işe koyuldum her zaman yapıyormuş gibiyim tekrar Batuhan’ın hayal dünyasındayım kanatlarım ve kirli bedenim benimle başbaşa hep beni üzen dalga geçen insanları cezalandırma sırası geldi sanırım …