birbirlerine "senden ayrılmayacağım. bizi hiçkimse ayıramaz. bizim sevgimiz çok saf." diye yeminler etmekle geçen zamana rağmen karşı tarafın ayrılmasıyla yazarın ilişkinin en başından düşünüp sorgulayarak aslında bütün o birliktelik boyunca yaşananların yalan olduğunu idrak etmesiyle ve "kırmış kalbini" demesiyle başlayan şarkı yazarın durumun üstünde bıraktığı duygusal bunalımı ve delirmenin eşiğine gelip artık farklı bir adam olduğunu ortaya koymasıyla devam ediyor. yaşadıklarının etkisiyle farklı birisine dönüşen yazar "biz neler içtik, neler yedik (ama) bak hala burdayız." diyerek hala ayakta durabildiğini söylüyor. ama bana göre şarkının son kısmındaki "sen hiç üzülme, hiç ağlama; bak hala burdayız." kıtasıyla hala önemsiyor olduğunu, hala unutamadığını; bir zamanlar sevgilisi olan insanın onu öyle görünce üzüleceği umudunu taşıyarak, umrunda olmadığını kabul etmeyerek ve böylece kendisini kandırarak ona iyi olduğunu, kendisi için üzülmemesini söylüyor çünkü onu aslında hala çok seviyor.