üşüyorum.

Yalanan yutulan her lokmada, 
Gizlenmiş bir kirlenmiş çığlık. 
Hiroşimadaki bulutlar değil ama ustam, 
Dondurmalar bile zehirli artık. 
Çiçekler çiçek gibi kokmuyor artık, 
Ve doğa nasıl yırtık. 
Bu günah dolu miras ey allahım, 
Çocuklarımıza nasıl bıraktık? 

Sevinçlerimiz bile artık mekanik, 
Sevgisiz saygısız otomatik. 
Bu şarkı birilerine çok geç artık, 
Bu şarkı kirlenmiş bir çığlık. 

Yaylalar ovalar yağmur yağar, 
Derelerde sularda balıklar kuşlar, 
Bizim için ölüyorlar. 
Yediğim et, içtiğim su, soluduğum hava, 
Önüm ardım dört yanım sobe. 
Bu gökyüzü bu karınca, çocuklarımız, 
Yok etmeyelim artık dur be! 

En derin parçası olabilir. O kadar çok dokunuyor ki insana..

Muhteşem bir SANAT eseridir

sevinçlerimiz bile artık mekanik
sevgisiz, saygısız; otomatik.