Selamın Aleyküm beyler hepinize öncelikle. Buralar bu saatte daha sessizdir diye yazıyorum. Beyler az önce bir whatsapp konuşmamda eski bir kız arkadaşımın (sevgilim değil çok sevdiğim bir insan) bana sen eskiden böyle değildin, şimdi benle bile konuşmaz oldun dedi. Öyle demesinin üstüne arkadan bi Ahmet Kaya açmamla işler derine daldı. Kül tablamı doldura doldura düşündüm. Beyler vallaha hiçbirimizde eski mutluluğumuz yok, sevincimiz yok, heyecanımız yok. Ulan diyorum ne ara böyle bir insan olduk. Neler oldu da böyle olduk. Aklıma getirdikçe sigara yakmaktan başka bir şey yapamıyoruz. Hepimiz gün geçtikçe eksiliyoruz. Yavaş yavaş. Kendim için baktığımda eskiden çok daha iyiydim. Tabi halimize şükür demek lazım her an. Ama eskilerde bakınca çoğu konuda daha iyimişim. Kendime daha çok önem veriyormuşum, daha çok spor yapıyormuşum, bu kadar sigara yokmuş, daha sosyalmişim, daha kibarmışım, daha sağlıklıymışım vs.. Sonra bir şeyler olmuş tamamen değişmişim. Her şeyim, huyum, kişiliğim, inandığım şeyler, sevdiğim şeyler, çoğu şeyim değişmiş. Ama o kadar hızlı olmuş ki fark edememişim bile. Kendimi durdurmak için bunları görememişim bile. Artık daha soğuk bir insanım. Daha az konuşan, daha çok küfür eden, daha kaba, daha asosyal, daha umursamaz, daha zayıf bir insanım yani. En farklısı da daha yalnızım. Sanki kendimi birilerine anlatsam rahatlıcam gibi geliyor, yüreğimdeki boğulma hissi gidecek gibi, omuzlarım hafifleyecek gibi geliyor ama kimseye anlatmıyorum. Çok fazla içimde düşünür oldum her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünüyorum. Kafamda hep bir şeyler var ve o şeyler dallanıp budaklanıp başka şeyleri açıyor. Uyuyamaz oldum bunlardan dolayı. Kişiliğim çok fazla değişir oldu. Kendimle çok fazla konuşur oldum, kendimle çelişmeye başladım. Ya beyler şimdi yazarken bile neleri silip silip yazıyorum görseniz. demek istediğim dıbınakoyım eski huzur yok, mutluluk yok, o kalbimizdeki temizlik, saflık yok, eski arkadaş ortamlarımız yok, o sıcak muhabbetler yok, eski benliğimiz yok. Her şey değişiyor düzenini gibtiğimin hayatında. Kontrol altında tutulmuyor artık. biz koy verdikçe dahada üstümüze geliyor. Dahada sırtımıza yükleniyor. Omuzlarımız asitle dolu gibi çürüyor artık. Ulan tükeniyoruz. Tertemiz çocuklardık olum biz. içimiz dışımız birdi, iyiydik dıbınakoyim. Kafamızı yastığa koyduk mu uyurduk saatlerce düşünüp yatakta dönmezdik. Geceyi sabah etmezdik, olum valla bizler iyi çocuktuk. Birader nedir bu? Çözemiyorum yemin ederim. Neyin ne olduğunu, ne yaptığımızı, neler olduğunu, bu dıbınakodumun dünyasını anlamıyorum. Boğuldum artık dıbınakoyim. Birileri açıklasın Allahını seviyorsa. Yorulduk artık güzel şeyler olsun.