kinyas ve kayra

filmi çekilirse kinyas.ı nejat işler kayra.yı okan bayülgen oynasın

- insan, insan olmaya geliyor dünyaya. kesinlikle bir tercihi yok. hiçbir şeyi seçemeden de gömülüyor toprağa. yerin iki metre altındayken de bin bir böceğe lunapark oluyor daha önce bin bir dudağın öptüğü bedeni

burda boyle baslıklar gormek duygulandırdı.
sen bu kitabı pamuk prenses havası ile okursan tabi bi zkim anlamazsın amq @77

incici lan bu kinyasla kayra resmen. okumayanı harbi gibsinler.

kinyas ve kayra'nın inandıkları tek şey aslında "zihinsel ölüm" idi. zihinsel ölümü kimin gerçekleştirdiği ise ayrı bir konu. zira 'kinyas sisteme boyun' eğdi falan filan gibi bir şey demiş birisi. kitabın çıktmasından itibaren(yaklaşık bi 10 yıl geçmiş olması lazım) okuyucular hep kinyas'ın kayra'ya ihanet etmesinden dem vurmuş, -gözlemlediğime göre öyle-. ama aslında boyun eğerek, "normal bir insan" olarak kinyas, kendi zihinsel ölümünü gerçekleştiriyor. kayra'nın sonunu ise bence okuyucuya bırakmış hakan günday. hani o en sonunda kinyas 'ben kurtuldum, ben yapabildim, bu hayatta umut var' falan filan diyordu ya... işte onu okuyucuya söylüyordu aslında...

son olarak da, "mutlu olmanın en iyi yolu taklidini yapmaktan geçer"*

- canlıların birbirlerini öldürüp yemelerini ana hareket edinmiş ekolojik sistem ne kadar faşistse, öleni gömmek de o kadar canavarca. doğanın gereği faşistlik. güçlünün zayıfı yemesi faşizan ve doğal. ölüyü gömmek de dostluk, aşk gibi kavramları yalanlayan en büyük doğa geleneği. ki bu gelenek hayatta kalana unutmayı emrediyor. unutmak için toprağa gömmeyi. yoksa kokutuyor cesedi. çürütüyor gözlerinin önünde artık nefes almayan dostunu, sevgilini..

https://soundcloud.com/ertanarko/benim-ad-m-kinyas

Çok içtim. Hâlâ içiyorum, içki ayırmadım. Alkolü kendime yakıştırdım. Her türlü uyuşturucudan tattım.
Bağımlılık­tan nefret ettim. Gitmemi, terk etmemi engeller diye. Ne bir mad­deye, ne de bir insana bağlandım.
Sırf bunu kendime kanıtlamak için eroin kullandım, âşık oldum, ikisini de arkama bakmadan bırakıp gittim.
Geçmişe tükürüp geleceği çiğnedim. Bugünü ise uyuyarak geçirdim. Benim adım Houdini.
Dünyayı bir oyuncağa çevirdim. Ayak basmadığım yer kalmadı. Kalan varsa, onları da amuda kalkar geçerim! Duvarlara, bedenime resimler çizdim. Bir gün öyle gürledim ki önümde duran şarap kadehi çatladı.
Benim adım Hitler. Kendi ordumu kurmak için bir sürü kadına tohumla­rımı bıraktım. Şimdiyse ağlıyorum. Hepimiz için. Çünkü hiçbiri işe yaramadı... Kendimi defalarca buldum, defalarca kaybettim. Gerçek adımı hatırlamıyorum.
Kimliğimi bir çocuğa sattım. Çirkinleşmek için çok uğraştım. isteyene ruhumu kiraladım.
Vücudumdaki dikiş sa­yısını artık bilmiyorum. Hayatımı diktiler. Oysa yırtmak için çok uğraşmıştım.
Bir pgibiyatra tecavüz ettim, isminin ve unvanının üzerinde yazdığı, masasındaki mermer parçasıyla.
Hapse girdim. Çıktım. Hayat bitmedi. Piyano çaldım. Sattım. Benim adım Deacn Moriarty.
140'ı geçince direksiyonun üzerine yattım. Bagajına ce­set sığdırabileceğim arabayı seçtim.
Nargileyle sevişenleri seyrettim. Beş bin film seyrettim. Her şeyin farkına vardım.
Farkına va­rılacak bir şey kalmayınca da "sıradaki hayat gelsin!" dedim. Ne gelen var, ne de giden.
Sadece Kinyas ve ben. Kendimi tanıya­madım. Zamanım olmadı. Binlerce dilim pizza yedim.
Pepperonni ve siyah zeytinli. Benim adım Miss Piggy. Bütün hayatım bo­yunca kaçtım. Önüme okyanus çıktı.
Daha ileri gidemedim. için­de boğulmak istedim. Gözlerimi sahilde açtım...

"Aşık olunacak insanla tanışma ihtimalini, sonsuz mutluluk ihtimalini içinde barındıran o sihirli sözcük: yarın."

"Anladım bir yangın merdiveninin olmadığını. Hayatin arka kapısı yoktu. Gizlice sigara içilen karanlık bir boşluğu bile yoktu. Her şeyi bilen, her şeyi bilmeye devam ediyor ve bana gülüyordu."

"Onun için sevmedim ben insanları. Çünkü girince içlerine, nerelerinden çıkacağın belli değil. Belki kıçlarından belki gözlerinden... "

"Yarın, bugünü yaşanabilir hale getiriyordu. Kendimizi bir binanın tepesinden hep beraber boşluğa bırakmayışımızın tek nedeni yarındı!"

"Bu kadar kan akmasına gerek kalmazdı eğer birisi çıkıp benimle ölene kadar ilgileneceğini söyleseydi. Biri çıkıp da bana aşık olsaydı... "

"Hayat=zevk-acı. Sonuç pozitifse yaşamışsındır hayatı. Negatifse ölmüşsündür doğduğun gün. Tabii bir de sıfır ihtimali var. Bu durumda ise zamanın yetmemiştir hayatı anlamaya. Erken ayrılmışsındır partiden, göremeden sonunu."

"Bir kıza aşık olmuştum. Onu görmek için altı saat yol almam gerekiyordu. Bir sabah, treni kaçırdım. Aşık olmaktan vazgeçtim."

--spoiler--
Sorarlarsa "ne yaptın bu dünyada " diye.
Rahatça verebilirim yanıtnı!
"Yalnız kaldım, kalabildim.
altı milyarın arasına doğdum.
ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından."
--spoiler--

son sayfayı da çevirdikten sonra "ee nolacak lan şimdi? gibti attı olum bu" dedirten ender kitaplardan biridir. en azından benim için.

ben bu kitabı yarıda bıraktım. çok uçuk geldi. yaşananlar değil karakterlerin anlattıkları vs. ama iyi kitaptır. iyi yazmış. selam olsun gündaya

o kadar saçma ve gerçeklikten uzak ki okuyamıyorum amk

yalan söylüyordu. hiçbir ingiliz komşularının bıyıklı bir katil ile bir fahişe olmasını istemezdi.

Çocuğumun ismini Kayra koymaya karar verdiğim, hayatımı etkileyen, bir hafta etkisinden kurtulamadigim, pgibolojik etki bırakan, Hakan günday in tam zirve yaptığı, kurgunun, olay örgüsunun on numara olduğu, karakterlerin efsane olduğu, türkiye de yer alan en iyi yeraltı edebiyatı romanlarından biridir. Hiç bitmemesini istemiştim. En iyi listem de yer alan eserlerden biri. Adam gibi adam Kayra ve kinyas. ikisininde nedenleri var, spoiler vermek istemiyorum.

Acilen okumalıyım.
"hiçbir şey yok,
hiçbir şey yok
hiçbir şey yok... "

hiç bir şey yok hiç bir şey yok

https://soundcloud.com/ertanarko/benim-ad-m-kinyas

sağlam kitaptır

okumayana büyük yazık..

popüler değilken daha değerliydi

kutsal kitabım

duydum ki hala okumayanlar varmış el insaf

askerde nöbet kulesinde okuduğum.
eydir