kimseye yazamadım buraya yazıcam

merhaba beyler. sabah yaklaşıyor. ben ağlıyorum hafiften. biraz sıkıntı var hayatımda.

anlatacak kimsem yok. size anlatıcam bu yüzden. isteyen okur isteyen yazar. paketim bitene kadar burdayım. sonrası allah kerim.

anlatacağım şey tek bir olay örgüsü değil. üst üste gelen olaylar. her şeyin kırılma noktası. şimdiden söyleyeyim beyler üniversiteye hazırlanıyorum. yaşın küçük giblemem diyen varsa gitsin başlıktan. çok da sıkıntı değil.

hastalandım ben beyler. 2 sene önce, krizlerim başladı benim. aptallaşıyor, sinirleniyor durup dururken mantıksız hareketler yapıyordum. ailecek toplandık gittik hastaneye. doktor aldı beni baş başa odasına. yarım saat konuştuk. sorular ordu sürekli. beyin tomografisi çekildi. alete soktular beni mağara gibi. sonra annem geldi, sen çık dedi. bahçede dolan dedi biraz.

dolandım bir yarım saat geldim. annemlerin yüzü solmuş babam kenarda doktorla konuşuyor ama adam yıkıldı yıkılacak. dedim kaç ay ömrüm kaldı acaba. beni gördüler geldiler yanıma. omzuma elini koydu babam. atlatamayacağımız bir şey yok, bu hayatta birlik olduktan sonra her şey atlatılır dedi. dedim neyim var baba söyle saklama... sosyopatiden kaynaklı komosyo gibi bir şeymiş. anlattılar. genetikmiş şizofreni gibi ama daha yavaşı. daha sakini. ilaç yazdı doktor kullanacaksın dedi. kullanmazsam nolacağını merak ettim. araştırdım biraz. duygusuzluk gibi bir şeymiş beyler. vicdansızlık, robotluk amk işte. komoyoya vurup uç beyinde belirli kısımları etkiliyormuş. devamı gelirse ölüm.

kimseye söyleme dedi annem. bilirsiniz lise çağları böyle hastalıkları olanlar fişlenir hemen. ya taşak geçerler ya da uzak dururlar. her türlü dışlanma durumu yani. bende ki de anti sosyal bi bozukluk olduğu için hastalığın ilerlemesi demek. o zaman kadar da sessiz çocuktum ders çalışır müzik dinlerdim. iyi puan yapmıştım sınavda bi tane kolejden 100 de 100 burs almıştım. ortam pek saran cinsten değil yani anlayın. ailevi durumumuz pek iyi değildir. annem öğretmen babam bulduğu işte çalışıyor. o yüzden okulda milletin ettiği muhabbetten haberim bile yok o zamanlar. araba konuşuyorlar, o kızı şurda gibtim burda yanladım diyorlar hep. boş adamlar. ama çocuk aklı işte sende olmak istiyosun o muallaklerden.

neyse işte böyle bi durumdayım. hastalıkta çıkınca hayattan soğudum iyice. bursada yaşıyorum saklamaya gerek yok. burda emek mahallesi vardır. istanbulun fikirtepesi, ankaranın çinçinidir. bende tam göbeğindeyim.

hastalığı öğrenince rapor aldılar bana 10 gün yattım evde. ölecek miyim lan diye düşündüm hep. bozdum biraz. ailemde bozdu baya, bende çok üzüldüler belki de. destek çıkamadılar. ilaçlık durum falan dedi babam ama işin ucu öyle kolay değilmiş. ilaç bastırıyor sadece, ani olaylar travmalar hastanelik edecekmiş beni uzak tutun demiş doktor. annem okula zatüre oldu demiş sende öyle de dedi. gittim öyle dedim. ama raporda yazıyor zaten başka bir şey olduğu. idare bozmadı beni ama. annemlerle konuşmuşlar. çıkmayacak denmiş burdan.

ilaçların paketi 350 lira her gün almak zorundayım beyler. annem özel ders almaya babam ekstradan çalışmaya başladı. 2 ay alışamadık duruma. yemeğe oturduk kimsenin ağzını bıçak açmadı. kimse konuşmadı evde sonra alıştık hepimiz.

çok yavaş gidiyorum beyler biraz hızlı anlatıcam.

sosyopatinin özelliği vardır beyler. sıkılırsın. çok sıkılırsın hemde. şu gibim gibim diziler var orda uyduruyorlar ya hep sıkılıyo o sosyopat bilmem ne diye. diziler filmlerdeki gibi artistik macera peşinde sıkılmalar değildir bunlar. nefes almaya üşenirsin. kafanı çevirmeye üşenirsin. ağzını açmak istemezsin. insanlar birşeyler anlatır dinleyemezsin. çünkü kulağına gelen sesler anlam ifade etmez o an. insanlarda duygusuz diye yapıştırır damgayı. alakası yoktur aslında.

bu sıkılmalar yüzünden ben madde kullanmaya başladım beyler. emekten o yüzden bahsettim biraz önce. bu olayların tam merkezi çünkü, ayrıca 2 tane daha semt vardır da alakam yoktur bursayı tartışmayalım burda.

arkadaş grubum sağlamdı, 10 senelik arkadaşımdı hepsi. çağırdılar gittim. gel dediler geldim. içiyoruz dediler içtim. tek konuşabildiğim insanlar onlardı çünkü. birde kafası gelir derler ya. hayatı sadece o anlarda normal bir insan gibi görüyorum sanyordum işte.

1 sene geçti aradan kimseye anlatmadım. annem babam bile unuttu belki de hasta olduğumu. ben bile unutur olmuştum. rutin olmuştu. 1 sene hiç sevgilim olmadı. sevgi hissedemedim çünkü. sadece sevgi değil. aramızdan bir arkadaşımızı kaybettik mahalleden. trafik kazasında, yanlarken ölmüş gerizekalı. üzülemedim. herkes gitti cenazesine, ben üşendim. o gün başladım kendimden nefret etmeye.

sonra bir gün geldi okula gittim. her gün öğle tenefüsünde tek başıma bahçenin koşesinde yemek yediğim yer vardı. oturmuştum oraya. sonra onu gördüm. sapsarı saçlı, masmavi gözlü. hani filmlerde görürüz ya beyler, okula yeni gelen güzel kız klişesi vardır. en güzelidir amk nedense, bir an öyle bir filmde sandım kendimi. döndü göz ucuyla baktı bana. kalbim attı. hepinizin başına gelmiştir beyler.

heyecanlanırsın. hızlı nefes alırsın. için gıdıklanır. herkes için normaldir bu. ama ben 1 sene ot gibi gezen adamdım. çarpıldım.

bundan sonrası klagib liseli aşkı kısa kesiyorum. ben hoşlandım, o hoşlanmış. ben hoşlandım sandım aşık olmuşum aslında haberim yokmuş. o hoşlanmış sadece.

bir şekilde yaklaşmam lazım diye şartladım kendimi. ama yavşak gibi de görünmemeliydim gözünde cool olmalıydım. sanki uzaktan james dean'e benziyorum amk triplere bak. bir etkinliğe gittik okulla bunu görevli yapmışlar kapıda bekliyor. bende çıktım yanına. 10 dakika hiç konuşmadık. mal mal durduk öyle kapıda. sonra sigara içiyon mu dedim amk. az dedi. ilk defa sesini duydum. yine çarpıldım. hani baharın ilk sıcaklığı gelirde o sıcaklığın verdiği neşeyle uçuşan kuşlar vardır ya. o kadar narin ama bir o kadar müzip bir ses. yine çarpıldım amk

ama kıza sarf ettiğim ilk cümle "sigara içiyon mu?" böylede sığ bir huur çocuğuyum işte coolum amk. neyse gel dedim şu köşede yer var içelim. biraz tereddüt etti, sonra olur dedi. o gün konuşmaya başladık işte. almanyadan gelmiş 2 sene önce annesi almanmış falan. bir burnu var ulan fındık kadar. dudakları jelibon gibi konuştukça insanın yapışası gelir.

o konuştu ben dinledim. bazen sorular sordu. ama fazla sormadı. kendini anlatmayı seviyordu belli, güzelliğinin farkındaydı. nasıl beni sevdi hala anlamış değilim.

2 hafta konuştuk. sonra ben dayanamadım. okulda yavşak çoktu , kızın üstüne çullandı gavatlar hemen. yazan yazana, kimisi gelir yanına oturur. kimisi gelir sulu sulu hareketler yapar. kıskanıyordum deli gibi. ama çok hoşuma gidiyordu. kıskanmak. güzeldi dıbınakoym. bir şeyler hissediyordum. kötü yada iyi. mutluydum.

dayanamadım. bu süpriz yumurtaları çok severdi. aldım bi tane süpriz yumurta açtım içini. oyuncağını çıkardım kağıda seni seviyorum yazdım. sabah metrodan inip okula beraber yürürdük. çaktırmadan çantasına koydum.

bütün tenefüsler gözüm onu aradı. bulamadım. yıkıldım amk kaçıyor benden dedim. çıkışta gittim metro yoluna oturdum. yaktım sigaramı bekliyorum geçicek o burdan. gibecekse de yüzüme karşı gibecek.

bir baktım metrodan geliyor. 2. ders civarlarında arkadaşıyla ilgili bir durum olmuş çıkmışlar okuldan. orada biryerde açmış yumurtayı. atlamış metroya gelmiş okula. geldi sarıldı. bende seni seviyorum dedi.

beyler ben yanlış hesaplamışım bu arada. 2011'i 2 sene önce diye yazmışım 3 sene olacak o. 2013 de kalmışım ben. kusura bakmayın.

tabii bir iş rast giderse diğeri illa ki bozulacak. ailenin durumlar sıkıntıya girdi iyice. ilacı karşılayamadık annanemden para istedi annem. göndermedi. babamla evlendi diye hep kızgındır anneme ananem. sevmez babamı pek. iyi adamdır aslında babamda gençken varmış etlisi sütlüsü onunda. annem söylemek zorunda kalmış benim durumumu mecburen ananeme yoksa para göndermeyecek. ananeme söyler söylemez tabii ki bütün akrabalar öğrendi bir kaç saniye içerisinde benim durumu. allah razı olsun güzel para toplamışlar aralarında bir kaç aylık çıkarmışlar.

ama işte sıkıntı başka. anne tarafında varlıklı akrabalar var bizim. mermer ocakları olanlar falan. illa ki demişler o çocuk istanbula gelcek. burda biz ona daha iyi bakarız demişler ikna etmişler annemle babamı. eve girdim bir gün eşya topluyor annem dolabımdan. istanbula gideceksin diyor bir yandan da bana.

ulan daha yeni hayatımı iyi yapan bir şeyle karşılaştım gitmem dedim. geleceğin dediler. senin için dediler. gitmem dedim. çektim kapıyı çıktım. çok eski bir arkadaşım vardı. ailesi diyarbakırda burda tekstil yapıyorlar tek yaşıyor sevkiyatla ilgileniyor bir tek. ona gittim.

gittim ama kafam almıyor ki amk. düşünemiyorum, ulan gavatın evladı ilaç yok, üzeride okul üniforması cebinde beş kuruş yok. ne tak yiyorsun sen? ama kararlıyım. o kızı bırakmayacağım. gece oldu yediğim taku anladım. evde türlü türlü tipler türedi. kova yapanı, eroin vuranı, hap atanı hepsi var. bizim eleman mahallede ortam için böyle bir hataya düşmüş. savaş abiler vardı mahallede eski hapçılar. hepsi evde. eskiden sokakta olan kim varsa orda.

bu yoldan dönmek yok dedim. bir oda buldum kendime boşta aldım anahtarını kapadım kendimi. arkadaşlar 2 3 parça kıyafet attılar onlarla geziyorum. okul kıyafetini leğende yıkayıp asıyorum evde ne ütü var ne bişey. deli gibi utanıyorum da kızın yanına giderken böyle. sonra bir gülüyor uçuyor gidiyor amk bütün dertler. gibeyim dünyayı diyorum.

bir gün dayanamadı sordu. "niye evden kaçtın?" dedi. söylememiştim evden kaçtığımı kimseye. nerden anladım dedim. üstünden dedi. kız haklı . pantalonlar hafiften yeşil bizim. her gün salatalık turşusu gibi gidiyorum okula amk. zaten ailem idareyede haber vermiş çoktan. gelin alın demişler. babam burnu sürtsün pekekentin demiş. haklı adam.

3 hafta almadım ilaç. o güne kadar hiç aksatmamıştım. bilmiyordum ne olacağını aksatırsam. merak da ediyodum. sıkıntı yok gibi duruyordu.

para sıkıntısıda olmadı hiç. elemanlar zum olunca her akşam kime sinyal çaksam 5 10 lira atıyodu. eyvallah diyip geçiyodum. bazen cüzdanlarıda patlattığım oldu. ama bahanem var o para zaten maddeye zehire gidecek. bende dedim ki o zehirleneceğine ben bi yarım ekmek döner yiyeyim.

hal böyle olunca benimde sıfat belli tip belli olunca okulda laf yayıldı benim hakkımda hapçı maddeci diye. benim kıza yanık olan çoktu. fırsatı buldu pekekentler kızı doldurdular ordan burdan. haberim yok benim bunlardan o ara... ya beyler kız diyip duruyorum amk dikkatim dağılıyo pınar diyorum pınar.

okulda beraberdik hep zaten. çıkıştada beraber yürüyorduk bazen evine bırakıyordum bukartımda(akpilin bursalısı) para olursa şayet. ama bunun garip arkadaşları vardı o dönem. sosyete tayfadan. beğenmezdi hiç biri beni. kokoş sürtüklerdi hepsi. makyajla güzel oluyoruz sanıyorlardı. pınarıda hep kıskanıyorlardı zaten.

ayrıl demişler. her gün. her konuşmalarında.

akşam derme çatma gibko keş evinde oturuyordum. "ben artık yapamayacağım" diye mesaj geldi bana.

telefona bir şey damladı sonra. elimle sildim gitmedi. bi tane daha damladı. kafamı kaldırdım. arkadaş adımı seslendi. sonra hastanede uyandım.

@64 ahahah ulan çok bariz değil mi zaten burda olanlar? işte burda bitmiyor sıkıntı orda.

arkadaşlar vardı başımda. getirmişler. arabayla getimişler. yakında özel hastane vardı, ona zütürmemişler işte. devlet hastanesine zütürmüş bide muallakler. çok kaçar orda diye. uyuşturucu sanmış doktorlar ilk overdose falan. kimlikde yoktu üzerimde arkadaşlar vermiş bir isim soyisim bir de numara gerisini onlarda bilmiyor zaten amk. amatem yazacakmış doktor direk zaten.

uyandım. aynı o sıkılma hissindeyim. dedim çıkalım. uyuşturucuysa salamam diyor doktor. kullanmadım diyorum tahlil yap diyorum. amateme gidiceksin yarın diyor. bizim savaş abiler olaya el attı sonra. kendileri de yanacaklar diye beni giblediklerinden falan değil yani. neyse uzatmıyorum bulduk yolunu çıktık. hava aydınlanmak üzere. bindik arabaya. kafamı kaldıramıyorum ben . indim kapılar açıldı kapandı. kaldırdım kafamı annemle babam kapıda.

hiç bir şey demediler.

annem hapımı verdi hemen. tam ağzıma attım aklıma geldi. ulan dedim bu kız beni terk etti. telefona gitti elim yok cebimde. babam masanın üstünde eşyaların dedi. atladım hemen. hap hala ağzımda eriyor. tak gibi bi tadı var. ama gibimde değil. cidden bıraktı mı beni öğrenmem lazım.

açtım tuş kilidini. 42 tane cevapsız arama. 200 e yakın mesaj. ulan madem terk ediyosun cevap alamayınca niye bu kadar celalleniyosun? seviyor işte .d

annesinin telefonundan aramış birde. kendisi internet paketi takılıyor hanfendi. ne o baba zengin.

aradım.

alo dedi. uykulu sesle. dedim kusura bakma uyandırdım. anlatacaklarım var buluşalım.

hap eridi ağzımda. su içtim gitti mideye toz halinde.

okulda konuşalım ya da sabah metronun orda otururuz dedi. niye dedim. saate bak dedi. saat sabahın 5'iymiş. pardon dedim.

bir kaç dakika sustuk. sonra neden annenin telefonundan aradın 42 kere dedim.

kapattı.

annemle babama baktım. dedim sizinle de konuşalım. ben gitmiyorum dedim. anlamışsınızdır heralde. babam baktı bana. ulan ben eşek başı mıyım oğlumu göndericem ellere dedi. kalktım yanına gidiyordum. sarılayım dedim. gibtir git lan odana dedi. gittim.

sabah buluştuk bunla. şuan size ne anlattıysam onada aynısını anlattım beyler. o ana kadar olan biten her şeyi. geldi boynuma sarıldı başladı ağlamaya. seni seviyorum dedi. ama sevgi geçicidir, biter dedi. o yüzden bir gün sevgimiz biterse bile , aramızda ne olursa olsun ben burdayım başın ne şekilde sıkışırsa sadece bana gel dedi. dayanamadım ağladım bende. hayatımda annemden babamdan başkası arkamda durmadı o güne kadar benim. kızın bana böyle abilik yapmasının nedeni ailenin varlıklı olmasından geliyor beyler bu arada yanlış olmasın.

şanslı adamım dedim kendi kendime. dünyanın en güzel en şefkatlı kızını buldum lan. ben bu salak halimle. bu deli halimle bu kızı haketmek için naptım aq dedim.

o sene bana sigarayı bıraktırdı. alkolü bıraktırdı. maddenin 2 km yakınına yaklaşmaz oldum.

ama bundan önceki senelerde çok bozmuştum. dersler düştü. notlar zor geçiyor oda okulun şişirmesiyle hastayım diye. burs gidecek elden. ortada kalıcaz. başladım çalışmaya. öyle geçti sene işte.

@85 2011 de hastalığımı öğrendim panpa, biraz öncekiler 2012-2013 arası.

ulan hava aydınlanmış pekekentler. neyse sigaram var daha