Sevgili incisözlük yazarları. Bu başlıkta içimden şuan geçenleri yazacam okuyan arkadaşlara şimdiden teşekkür ederim.
Şuan bunları yazarken fiziken iyi ruhen berbat bir halde olarak yazıyorum. Bu yazımda genç arkadaşlara bir yol büyüklerimden tavsiye almak üzere açtım. incisözlük ortamı taşak kokar bilirim ancak bunlar pek taşak malzemesi değiller. Lafı fazla uzatmadan ruhumun nasıl çöktüğünü nasıl dağıldığımı ve şuanda camii avlusuna bırakılmış bi bebek çaresizliğimi anlatacam. Başlıyorum...

Yıl 2010 üniversitenin 2. yılı herşey şen şakrak baba para yollar ben idareli yer, fazla uçmayan harcamlarla ay sonunu tam getiren bir gencim. Haliyle iyi arkadaşlarım var tabi bildiğim kadarıyla. Bir kızla arkadaşlık kurdum haliyle ilerledi ve sevgili olmaya karar verdik. Ancak sevgi ndıbına hiçbirşey hissetmiyordum. 2 ay böyle takıldıktan sonra bir kız gördüm ve çok hoşuma gitti o an ben bu kızla olmalıyım düşüncesine kapıldım ve mevcut olan kız arkadaşımdan ayrılma kararı aldım. Ayrıldık sonunda ancak hiç ortak arkadaşım yoktu. Bende birşekide takip etmeye başladım ne yapar ne eder diye. Ulaştım ancak bana hiç pas vermemesi ve bununla birlikte azmim arttı ama sıkılgan yapım yüzünden peşini bıraktım. Sonradan öğrendimki zaten benim olma ihtimali yokmuş tipi değilmişim. Umursamadım ve yoluma devam ettim. Yaz tatili girdi araya memlekte geri döndüm. Oradaki arkadaşlarım daha sağlam ve merttirler. O yaz işe girdim çalıştım 300-500 kenara attım. Okul başladı tabi memleketten ayrılmak işime gelmiyordu ama yinede gittim. Sınıf arkadaşım benimle özel olarak görüşmek istedi. istediği benim eski kız arkadaşımla çıkmakmış. Bende sen benim arkadaşımsın ben sizi beraber görürsem senin birdaha yüzüne bakmam dedim şaka şaka diye geçirdi. O yıl çok denedim ancak kız arkadaşım olmadı derslerim iyi kötü geçiyordu. O yazda çalıştıktan sonra okula geri döndüm 2. haftasıydı okulun kantinde bir kız gördüm. Çok hoşuma gitmişti tanışmam 1 ayımı aldı ve nihayet renklerime bağlamıştım. Ancak bir gariplik vardı ilk defa bu kadar çok sevmiştim ve inanın hiç kavga etmedik hatta aşık olmuştum. Ancak onun son yılıydı ve malesef mezun oldu. Memleketine geri döndü ilişkimizi bitirmek ikimizde istemiyorduk.2 sene ara ara görüşerek ayda 1 bazen 6 ayda bir ilişkimizi bir şekilde sürdürüyorduk. Bende oda çok yorulmuş olacak ki malesef ayrılmak zorunda kaldık. O sınıf arkadaşım o kızla nişanlanmış. Bana pas vermeyen kız tipsizin biriyle. Ayrılmış olduğumdan hiç haberim yok. işim yok şuanda halısaha maçında bileğim kırıldı diye işten çıkarıldım. Şuanda yürüyebiliyorum alımları durdurduk diye almıyorlar. 6 aydır böyle sürünüyorum. Yeni bir kızla tanıştım ancak hiç bana göre değil. Yaş olmuş 26 belki şuan çok acele ediyorum ama çaresiz bir durumdayım. Şimdi bu durumdan tabikide ders çıkardım;
1- Kimseye güvenmeyin derdinizi anlatmayın insanlar güçsüzden güç alarak yükselir ve yükselirkende ezerek yükselir.
2- iş yoksa kız düşünmeyin bulamazsınız
3- Yaşlandığınızı artık esnek olmadığınızı bi tarafa yazın
4- Arkadaşlarınız kötü günde değil iyi günde belli olur. iyi gününüzde mutlu değilse anlarsınız zaten.
5- Üniversitede olanlar bırakın orda kalsın yoksa acı sizi bulacaktır.
6- Hala çaresizken ne yapacağımı bilmiyorum.

Evet sözlük söz sizde nasıl bir yol izlemeliyim siz olsanız naparsınız

Edit: Dertleşmedeydi felsefe analtincisi ne amk