yalnızlığın dinini yayıyorum der kitapta bazen yalnızlığa öylesine aşık olmuşum ki oradan çıkarmak isteyenlere görünmez duvarlar örüyorum örmediklerim de gidiyor gitme canım yanıyor diyorum ama ilk başta canını yakmaycağım diyen var ya en çok da o gidiyor

Ustte kalsın dıye yukarlara cevap verıcektımde okuyan okusun amk. Dıyorsun ya gecenın bır yarısı senın ıcın uykunu bolecek bırı olmadıkca dıye, kımseye guvenmeyen adam kımseye guven vermez. Guvenmezden yarramı bulursun gecenın bı vaktı senın ıcın uykusunu bolecek ınsanı. Haydı sımdı dagılın

Artık yalnızlık öyle bir hale geldiki kurtulsam bile artık ben onsuz yapamıyorum.Çocukça sevgilerden geriye kalan fazlasıyla tecrübe ve acı oldu. Kimse sevmedi beni bende onları sevdim sandım.Şimdide kimseyi sevemiyorum be... Biliyorum çünkü ya o sevmeyecek yada ben yine sevdiğimi sanıcam ve yir aynı şeyler fazlasıyla tecrübe ve acı. Sevmek istiyorum abi ama kodumun dünyasında işte o kişi diyebileceğim biri olduğuna inanmıyorum artık.Her ne kadar kendimi korusumda bu zamana kadar hala mallık mı yapıyorum bilmiyorum. Kalbim durdu ve çalışması uzun zaman alacak galiba.

hahah evet insan sevgi açı olarak doğar, kalbindeki büyük bir boşlukla beraber. onu doldurmak için herşeyi yapar. ama çoğu zaman yaptıkları boşluğu doldurmak değil, üstüne kıytırık bir bant tutturmak olur, ve o bant birden çekilince feryat eder. bu kadar suç atmak birşeyi değiştirmez ama. birisi demiş ki "sevmeyi bilmeden sevmek, sevdiğimiz insanı incitir." ve incinen olmaktansa inciten olmayı seçer bazıları. asıl onlardan parca kopar panpa. bak yalnız değilsin bir sürü insan var. ama sen seni kaybetmeyeceksin, bak burda her türden insan, birbirimizin hakkında hiçbirşey bilmesek bile birbirimize yakınlık duyup dertleşiyoruz, böyle insanlar da var. bu daha fazlasını umut etmek için bir parıltı. sadece aramaya devam et.

http://incisozluk.com.tr/index.php?c=yenit&t=0

güzel yazmışın. ne yazık ki çok haklısın

Tam olarak da bu. insan insana muhtaç işte ilgiye sevgiye kim aksini iddia etse de aksini asla kabul etmiyorum. Mecburuz sevilmek zorundayız yoksa pır pır atan kalbimiz tonlarca ağırlığı varmış gibi taşıdığımız en büyük yük oluyor malesef.
Not: kendine alıştırıp yarı yolda bırakanların amk

dıbına koyduğum rakı yok zaten. ulan yazma allahına kurman olduğum yazma. deşme yaramı. allah kahretsin be. imkansız aşk abi.

her seferinde "bu sefer fazla giblemicem" diyorum ama elimde değil be kardeşim, 2 gün giblemiyorum 3. gün etrafında pervane oluyorum üzerine titriyorum sonra defolup gidiyorlar, Allah belalarını versin, her gelen bi parça kopardı gitti şimdi elimde ne mutluluk ne umut kaldı, gülmeyi bile yakıştıramaz oldum kendime

Kardesim yokluguna nasil alisalim be ?